Ya Sonra ... [Chanbaek]

Bölüm 5:Vurulmuş bir gemi gibi önünde ağır ağır batmaktan korkuyorum.

6.Ay

"Baekhyun hadi meleğim."Chanyeol banyo kapısında durmuş Baekhyunun bir saattir çıkmasını beklerken yorgun hissediyordu. Bu iki ayda  çok fazla yıpranmıştı yine de varlığı ve mucizesi için bunların hepsini görmezden geliyordu.

Ama Baekhyun hala aynıydı. Sadece sabahları kahvaltıda günaydın deyişini duyuyordu. Aşık olduğu sese yanında olsa bile hasretti ve davranışları da aynı şekilde değişmişti.

Eskisi gibi hareket etmiyor, Chanyeole sarılmıyor, onu öpmüyordu bile. Chanyeol tüm bunları yaparken de ondan kaçınıyordu. Chanyeolu en çok kıran ve üzen şey ise buydu.

Baekhyunu o gün, o parkta, delice bir şey yapmaması konusunda ikna etmişti. Ama sevdiği adamın bu kadar içine kapanması  onu daha çok korkutuyordu.

"Baekhyun hadi hayatım kahvaltı hazır. Sonra küçüğümüzün nasıl olduğuna bakmaya gideceğiz hadi ama. "Diye derin bir nefes alıp üzüntüyle kafasını öne eğmişti ki duyduğu çığlıkla hızla kapıyı zorlayıp açtı.

Kağıyı açmasıyla önünde gördüğü manzara nefesini keserken Baekhyunun küvetteki çırpınışı ve yüksek sesli öksürükleriyle kendine gelmişti.

Mantığı gördüklerinin gerçekliğini yok saymaya çalışırken hamile olmasına rağmen çelimsiz olan eşini koltuk altlarından tutup sudan çıkarmıştı. Karşısında ifadesiz gözlerle baktığı meleğinin titremesi gözle görülür şekilde belli olduğunda kendine gelmiş etrafına bakınmıştı.

Aldığı beyaz havluyu ona sıkıca sarıp kollarına aldığında Baekhyunun saçlarından damlayan su cehennemde kaynayan bir su misali tenine değdikçe yakıyordu.

"Baekhyun"diye kesik kesik ağzından çıkan isimle Baekhyunun hıçkırıkları yükselmişti.

"N-ne yapmaya çalıştın? "Diye kelimeleri zorlukla bir bir ağzından çıktığında buz gibi, titreyen elleri belinde hissetmişti.

"C-chanyeol"diye kısık ses uzun olanın kulaklarına ulaştığında çelimsiz, beden kollarına yığılmış.

Chanyeol nasıl bu kadar sakin kaldığını bilmiyordu ama Baekhyunu yatağa uzandırıp üzerine rahat giysileri geçirdiğinde özlem ve üzüntüyle yorgun olana baktı.

"Meleğim, meleklerim "diye önce Baekhyunun kurumaya yüz tutmuş saçlarını okşadıktan sonra bellirgin karında ellerini dolaştırmıştı.

Chanyeol için sadece dokunmakla bile huzur veren varlık onu taşıyan, onunla yatıp, onunla kalkan eşi için nasıl yük olurdu anlamıyordu.

"Oda seni sevecek, o kötü biri değil meleğim. Yaramaz babayı sende tanıyorsun değil mi? O çok korkuyor sadece. Sen doğupta ,seni onun kucağına bıraktığımda eminim mutluluk göz yaşları döküp seni benden bile çok sevecek.Şimdi sadece ypaacağını bilmiyor."diye  kızarmış gözlerle hala küçüğünün karnında elini dolaştırırken hissettiği tekmeyle gözlerinde biriken yaşlar kendiliğinden sessizce akmaya başlamışlardı.

"Dediklerim seni mutlu etti değil mi? Baba artık senin daha fazla konuşacak söz küçüğüm.Belki Baekhyun babayıda ikna edip seninle konuştururum.Onun çenesi,bir açıldı mı kapanmaz bir daha "Diye eğilip ılık dudaklarını Baekhyunun karnına bastırdığında  Baekhyun kendini zorlukla geri çekmişti.

"Dokunma "diye mırıldanıp yatağın köşesine iyice sindiğinde Chanyeol sadece bakmakla kalmıştı.

"Onun için ağlama "diye Baekhyun sayıklar gibi
konuşurken Chanyeol ne yapacağını bilmiyordu.