Piosenka w mediach (długo jej szukałam)
Jonas Blue - Perfect Strangers ft. JP Cooper
/Rap Monster\
Chciałem jej zrobić niespodziankę więc postanowiłem pójść do niej. Oczywiście Jimin i Jin byli bardzo ciekawscy z kim chcę się spotkać mimo iż byłem zmęczony podróżą. Postanowiłem ich zabrać, bo wiedziałem że "mama" i młody nie odpuszczą. Gdy weszliśmy po schodach na górę... to co ujrzałem przeraziło mnie. [T/I] upadła na ziemię i się nie ruszała. Zacząłem ją wołać podbiegając do niej. Lekko nią potrząsałem jednak ona nie reagowała, była cała blada. Jin szybko wezwał pogotowie. Byłem przerażony, trzęsły mi się ręce jak nigdy dotąd.
Byliśmy w szpitalu i czekaliśmy na lekarza. Przybiegła reszta chłopaków, pewnie myśleli, że któremuś z nas coś się stało.
- Hyung, nic wam nie jest?- zapytał V. Nie odpowiedziałem mu.
- Nam nic nie jest, ale znajomej naszego lidera chyba tak. Nie wiem. Zemdlała przed nami.- wyjaśnił im Jimin.
- Pewnie była zaskoczona widokiem swojego idola.- zaśmiał się JH.
- To wy znaleźliście dziewczynę?- zapytał lekarz, który stanął przed nami.
- Tak, jestem jej przyjacielem. Nie ma tutaj nikogo. Co z nią?- zapytałem prosto z mostu.
- Cóż, jej życiu nic nie zagraża. Jednak jej organizm jest wyczerpany. Mało snu, mało odpoczynku i dużo stresu. Robią swoje. Musi dużo sypiać i przede wszystkim odpoczywać. Możecie do niej wejść.- kiwnęliśmy głowami. Lekarz poszedł, a chłopaki spojrzeli na mnie. Westchnąłem tylko i usiadłem z ulgą na jednym z plastikowych krzeseł, że nic jej nie grozi.
- Kim ona jest, hyung?- usłyszałem głos Jungkooka, który usiadł obok mnie i położył swoją dłoń na moim kolanie. Spojrzałem na niego, a potem na resztę.
- To dziewczyna, którą poznałem niedawno. Pamiętacie jak wróciłem do dormu cały mokry?- kiwnęli głowami. - Wtedy pierwszy raz ją spotkałem. Siedziała smutna na ławce w parku. Wyglądała jakby płakała, ale nie widziałem dobrze przez deszcz. Była cała mokra, a nie chciałem aby dalej mokła więc dałem jej swój parasol. Od tamtego dnia spotykałem ją przypadkowo. Ostatni raz widziałem się z nią wtedy gdy wróciłem do dormu ze swoją parasolką, którą mi oddała. Ona jest pierwszą dziewczyną, która jako jedna z niewielu nie krzyczy, nie piszczy na mój widok. Zachowuje się przy mnie normalnie jakby gadała z kolegą. Czuję się przy niej tak samo swobodnie jak przy was gdy nie ma na nas oko kamera lub fani. - skończyłem swój monolog. Spojrzałem na chłopaków. Byli chyba zaskoczeni moim wyznaniem.
- Chyba, ktoś się tutaj zakochał.- usłyszałem lekko rozbawiony głos V. Szczerze? Nie zaskoczyło mnie to co powiedział. Ani trochę, ponieważ faktycznie mogę coś do niej czuć. Na początku czułem jakby zauroczenie nią. Potem gdy spotkałem ją drugi raz, znowu poczułem coś dziwnego w klatce. Przy niej czułem się serio swobodnie, czułem że mógłbym się jej zwierzyć ze wszystkiego. Czułem przy niej spokój i radość. Jednak od tego drugiego spotkania czułem trochę więcej, ale upewniłem się, że jednak czuję do niej więcej niż tylko zauroczenie w dniu, w którym się spotkaliśmy znowu przypadkowo. Czułem ulgę, gdy mimo iż wiedziała już kim jestem traktowała mnie normalnie. Ona jest wyjątkowa. Muszę zadbać o to aby nie doprowadzała siebie do takiego stanu. To mogło się skończyć o wiele gorzej. Mogła zasłabnąć przecież na schodach, na ulicy... nie, chłopie przestań myśleć "co by było gdyby". Nic jej nie jest i to się liczy. Zignorowałem chłopaków i poszedłem w stronę sali, w której leżała dziewczyna. Wahałem się przez chwilę, jednak postanowiłem wejść. Odsunąłem drzwi i ujrzałem [T/I], która skierowała na mnie swój wzrok. Lekko się uśmiechnęła, ale szybko opuściła głowę. Stałem tak jeszcze chwilę jednak zamknąłem za sobą drzwi i szybko znalazłem się obok niej.
- Przepraszam. Nie chciałam abyś widział mnie w takim stanie.- usłyszałem jak jej głos się załamuje. Nie wytrzymałem i ją przytuliłem. Mocno wtuliłem ją w siebie. I co ja mam teraz zrobić? Powiedzieć jej? A jeśli mnie wyśmieje albo nie weźmie tego na serio?
Nie wiem co robić!
===============================
I co wy na to?
