Üşenme Kampı|✔

22 (Yarışma)

Multidekini bence anlarsınız. Kim olduğunu bulana 0000000000$ veriyorum!

Yarışma Günü-İrem'den

Ya yapamazsam, ya detone olursam, ya kusarsam, ya sesim kısılırsa? Ya bu olursa ya şu olursa? Of ben bu gidişle kalpten giderim. Ciddi ciddi giderim... Ama en azından ani bir kararla tek şarkı söylenicekmiş. Ama tabii ben bunu öğrenince Müzik Öğretmeninin üzerine atlıyacaktım da Yağız beni tuttu.

"Şimdi de sahneye Baltık Yaz Okulu geliyor!"

Şarkı tam da beni anlatıyordu. Ben ve Çınar'ı. Yıllardır 'Kanka' diyerek kalbime ihanet ettiğim kişiydi Çınar.

Kızın bölümü bitince erkek başladı. Ama-ama bu onun, Çınar'ın sesiydi. Küçük ekrana bakınca sahnede o kaşar İlayda ile şarkı söylüyorlardı. Şuanda ya ağlıyacaktım, ya da çikolatamı yiyecektim. Çantamdan çikolatamı alıp iki ısırıkta az biraz çiğneyip yuttum. Masadan suyumu alıcaktan ama biri benden önce davranıp son suyu aldı alana bakınca Yiğit olduğunu gördüm,
"Ne var?!"
"Ver şu suyu!"
"Önce ben içiyim, sonra sen de içersin."
"İğrençleşme, o Zaman önce ben içiyim, sonra sen iç." dedim. O da kabul etmiş ki bana suyu uzattı. Ben nazikçe içtikten sonra Yiğit'e verdim. Ama o, benim aksime hayvan gibi içmeye başladı.

Tam da ona 'Öküz!' diyecekken biri bana seslendi. Arkama dönünce minik bir şok geçirip Çınar'a doğru bir atak yaparak üzerine atladım. Beni kucağına alıp 720 derece döndürüp yere bıraktı.

''Kızım kaç kilo verdin sen şu kampta?'' Kıkırdadım, sonra da yanağını hafifçe ısırdım.
"Ah! Manyak, hala mı yaa?''
"Evet. Kampta kimse yoktu ısırmak için.''
"Psikopat.''
"Deli.''
"Ve yakışıklı.''
"Biraz tipin var işte...''
"O kadar mı pis yaanak hırsızı! Kızlar kbu yanaklar için ölüp bitiyor...''
"Tabii tabii ben de kandım buna.''
Biz ne güzel böyle atışırken pistük (Pis Sürtük) İlayda geldi ve Çınar'ın yanağını öpüp
"İster inan, ister inanma ben bu yanaklar için her şeyi yaparım." Dedi.
"Hı hı. Görüşürüz Çınar." Deyip gittim. Pistük karı seni! Bin İ yiniklir için hir şiyi yipirim. Çinki bin bir pistik'im.

Barış ve Yağız bana bakarak gülerken Yiğit yere doğru düşünceli bir biçimde bakıyordu. Defne ise telefonuyla ilgileniyordu. Sessizce koltuğa oturmuştum ki bizi çağırdılar.

Şarkının sonuna dek seyircilere bakmamıştım. Ama bakınca bu sefer büyük çaplı bir şok geçirdim. Babam, buradaydı ve alkışlıyordu. Telefonda geliceğim dediğinde inanmamıştım ama gelmişti, beni desteklemeye gelmişti. Şaka mı bu? Ben hâlâ şoktayken Yağız beni sahneden sürükleyerek çıkardı. Ben iyiydim orada, ne güzel babam benim yanıma gelmişti. Menzuniyetimde bile yoktu...

Bizim ardımızdan iki takım daha gittikten sonra madalyalar dağıtılmaya başlandı. Aslında heyecanlanırdım ama babamı düşünmekten madalyayı düşünemiyordum....
Üçüncüler çıktı, ardındanikinciler çıktı. Çınarlar ikinciydi ve sonra da biz çıktık. Bu normal bir şey çünkü ben en iyisiyim... Biliyorum...

Bölüm bitti. Biraz geciktirdim sanırım bölümü ama bir sonraki bölümde coşuyoruz... Bekleyin ve okuyun... Bb