27 (Final)

920 60 12
                                    

2 hafta sonra... (Defne'den)

"İrem, ağlama artık."

"Ama ben sana çok alışmıştım!"

"Aynı üniverisitedeyiz avanak!" (Bilim hocası bize avanak diyor :/)

"Haaa doğru..."

"Hey! Ben değilim." Yiğit, mal mısın sen?

"Yaaaaa ahahhahahahaha"

"Allah belanı versin Yiğit!"

"Aman, iyi. Barış'ın yanına, kantine gidiyorum."

"Bence de git. Bir boka yaradığın yok."

"Ayıp oluyor ama..."

"Siktir git!"

"İyi be, gidiyoruz..." Sonunda gitti. Biz kızı sakinleştirmeye uğraşıyoruz, o ise oturuyor; Biz ayrılacağız diyor... Süzme öküz!

"Ama üniversiteler çok yakın... Bir şey olmaz. Hem bak, 1 saat sonra kapı önünde buluşacağız... Hazırlanmamız gerekiyor..."

"Peki, tamam."

Yiğit'den...

Bittim ben... Aynı üniversiteyi geçtim, benim o üniversiteyi seçme nedenim... Sevgilimdi. Evet, 2 sevgilim var ama durun; Dinleyin. Onunla ayrılacaktım ama telefondan ayrılmanın zalimce olacağını düşündüm. Zaten son zamanlarda çok sık kavga ediyorduk. İşte, şimdi de bu durumdayız..... Yani kısacası küfür etmeyin.

"Huuuuu Yiğit, bir şey yiyecek misin diyorum!"

"Ha? Yok yok, sağol. Ben almayayım..."

"Tamam. Ben kola alıp geliyorum."

"Tamam."

İrem'den...

Bitti işte! Yeni okulunda seksi bir kız bulacak ve onunla evlenecek. Sonra da 5 çocuğu, 20 tane de torunu olacak! Yaaaaaaaaaaaaaaaaa olmaz! Olamaz!

"İrem, hâlâ toplanmadın mı? Yarım saat kaldı, sonra da ben uyuşuk oluyorum 😏

"İyi be tamam toplanıyorum :/"

"Ben dışarıdayım."

"Tamam." Gitti, o da gitti işte... O da beni bırakacak... Bitti, arkadaşlığımız da bitecek... O da yeni dost bulacak, onunla Bestie olucak.....

Gözyaşlarımla beraber valizimi topladım. Her şey bitmişti. Sanki, 3 ay boyunca  başka bir evrendeydim ve şimdi kendi gezegenime dönen bir uzaylıyım. Acıyordu, kalbimin üstüne bir ağrı gelmişti. Sanki, sanki fazla su çekmiş ama suyu geri atamayan bir sünger var kalbimin yerinde.

Valizlerimi alıp kapının önüne çıktım. Yağmur yağıyordu. Az az, yavaşça yağıyordu. Sanki gökyüzü bile gitmemizi istemiyordu...

Defne ile servislerin olduğu kısma geçtik. Aynı serviste olucaktık. Ben ve Yiğit, Defne ile de Barış oturacaktı. Servise geçtik, terminal ortak noktaydı. Oraya varınca bitiyordu işte, 3 ay bitmişti. Bazen güldük, bazen ağladık... Ama hep beraberdik. Uzun lafın kısası; Anın tadını yaşayın...

Final kısa oldu. Bu arada ben bir aydır bölümü yayımladığını sanıyordum dkkdjdkd sorry

Üşenme Kampı|✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin