26 (Yanaklar)

973 64 3
                                    

Ben çok hainimdir... Ehuehehehe
Sizce hangi kedi benimdir???

Okumadan atıyorum :(

Defne'den...

İkinci olmuştuk. Kitaplarda hep birinci olan kızlar olurdu, belki ben de onlar gibi birinci olur, hayatımın aşkını da bulup evlenebilirdim... Sma ben başta kaybettim. Lanetliyim ben, 2. olmaya mâhkum edilmişim başta...
İlkokuldaki resim yarışmasında 2.'ydim,
Ortaokuldaki koşu yarışmasında 2.'ydim,
Lisedeki satranç yarışmalardında (Ülke genelinde) ve
Şimdi de 2. olmuştuk. Benim yüzümden! Lanetliyim... Hepsi anaokulunda doğumgünü kızının pasta dilimini de gizlice (!) yediğim için... Kahretsin!

"Defne, 2.'lik de iyi?" dedi Okan, ama onları takmıyordum...

''Defne, tamam. Sadece sen mi kaybettin? Takımca kaybettik...''

''Evet, hem onlar çok daha güçlüydü...'' Bunu söyleyen Afra'ya boş boş bakmaya başladım.

''Tamam siz çıkın, ben Defne'yi sakinleştireceğim.'' Barış'ın bu lafından sonra herkes çıktı. Ama hayır, bu sefer kolay kolay normale dönemezdim, biliyorum...

Aklıma aşkım geldi. Offffffff o olsaydı ne güzel sakinleştirirdi şimdi... Ama işte, o gitti o Piç Kurusu yüzünden.

Barış bana sıkıca sarıldı, sırtımı sıvazladı. Beni rahatlatıyordu... Bir süre öylece kaldık...

İrem'den...

"Yapma, baba istemiyorum! Onunla evlenmeyeceğim. Sevgilim var."

"Umrumda değil! Onunla evleneceksin!"

"Gidiyorum."

"Miras bitince bana geliceksin..."

"Çalıcağım son kapının sahibi bile değilsin!"

"Uyan, uyansana aşkım!"

"Ha? He? Neredeyim?"

"Sabah beni uyandırırsın demiştin ya?"

"Sen nereden çıktın be?"

"Defne'nin yatağında yatmıştım ya? Karanlıktan korkuyorum ben, bu gece burada kal demiştin?"

"Ha, evet. Doğru. Günaydın." 

"Bugün Defne'ler gelecek, unutma."

"Biliyorum."

"2. olduklarını biliyor muydun?"

"Nasıl? Aslında rakipleri çok zorluydu. Ama olsun."

"Defne sinir krizi geçirmiş. Barış gece zar zor rahatlatmış."

"2. olmayı sevmiyor..."

"Eh, her zaman 1. olamazsın..."

"Doğru." Acaba onun da mı yanağını ıstsam?

"Ah! Ne yapıyorsun manyak?" Yok, yapmamalıyımışım djddkndk

"İyi, ben de canım kankimin yanağını ısırırım! Hıh!"

"Tamam, yanaklarım sana kurban olsun!"

"Vallaha mı?"

"Vallaha!" Kanka, işe yaradın fköbjlş

Tüm gücümle ısırdım. Ama biraz fazla abarttım ki morardı.

"İrem, yanağım iyi mi?"

"Tabii ki de, turp gibi maşallah..." Haklıyım, mor işte mdndndm

"İyi,-"

Birisi kapıyı açıp içeri girdi. Aaaaaa Barış ve Defne gelmiş. Ama erken gelmiş.

"Nabersiniz gençlik?"

"İyiyiz."

"Oha! Siz biz yokken şey yapmakta yeni bir devir açmışsınız..."

"Zevzek zevzek konuşma lan."

"Onu yanağına söyle."

"Ne? Ne olmuş yanağıma? İrem hani turp gibiydi?"

"Aynı renkteler?" Bu söylediğime Defne ve Barış gülmeye başladılar ama Yiğit de bana doğru yaklaşıyordu. Bittim ben. Kaç kaçabildiğin kadar! Yani, kollarımı bırakırsa kaçacağım. Aha, geliyor. Harbi geliyor amk! Aaaaaaa- Dur, ısırmadı. Sadece uzun bir öpücük bıraktı yanağıma. Aşkım yaaaaaa seni seviyorum ❤️


Beklettiğim için çok özür dilerim. Ama neyse ki finale çok az kaldı. Son 4 bölüm! İkinci kitap da 2018 yılı için hediyem olur 💘

Üşenme Kampı|✔Where stories live. Discover now