Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 2

Vandaag is het zover. WE VERTREKKEN NAAR PARIJS! De stad van de liefde wordt het genoemd, maar daar trek ik me niet veel van aan. Gelukkig gaan al mijn vriendinnen ook. Het enige dat waarschijnlijk wat minder leuk gaat zijn aan deze schooluitstap is dat we alles klassikaal gaan bezoeken. Dat betekend dat ik niet met mijn vriendinnen naar de Eifeltoren ga. Het is wel spijtig, maar ik we kunnen er alleen maar het beste van maken.

Een paar minuten laten stormt mijn moeder mijn kamer binnen om me wakker te maken. Op normale dagen sta ik op met mijn wekker, maar sinds mijn moeder me toch gaat wegbrengen naar de verzamelplaats, neemt ze graag gebruik van deze gelegenheid.

Ik ga naar de badkamer en maak me klaar voor de dag. Ik begin met een warme douche, sinds we daar waarschijnlijk in een klein hotel gaan zitten met onhygiënische douches. Snel was ik klaar en deed ik de rest van mijn ochtendroutine.

Ik loop naar beneden en zag mijn koffers al klaar staan in de hal. Ik moet ze straks alleen nog in de auto zetten. Ik loop verder naar de keuken en zie dat mijn moeder net een tas thee voor me heeft gemaakt.

"Thanks!" Zeg ik en neem een slok.

"Er ligt nog een enveloppe op de tafel." Zegt ze als ze met haar rug naar mij staat.

Ik kijk verbaasd naar de tafel en zie inderdaad een enveloppe liggen. Ik doe het voorzichtig open en zag dat er 200 euro in zat.

"Mama..." Zeg ik zacht en kon het haast niet geloven. Was dit allemaal voor mij? Was dit om mij extra te amuseren in Parijs? Wauw...

"Neem het gewoon mee, je zal het nodig hebben als je iets leuks wilt kopen." Zegt ze en ik hoor haar zacht lachen.

Ik loop naar haar toe en geef haar een stevige knuffel.

"Dankjewel!" Zeg ik enthousiast en geef haar een kus op haar wang.

"Het was je vader zijn idee."

"Ik ga danku zeggen!" Zeg ik snel en loop naar mijn ouders hun slaapkamer.

Ik open de deur naar hun kamer en spring te vrolijk op het bed. Meteen schiet mijn vader rechtop en is hij klaar wakker.

"Wie? Wat? Waar? Staat het huis in brand?!" Zei hij geschrokken, omdat ik dit soort zaken nooit zou doen.

"Nee! Ik wou je bedanken voor de enveloppe!" Zeg ik al lachend en geef hem een dikke kus.

"Ah natuurlijk! Geen probleem hoor! Ga er wat leuks mee halen." Zegt hij en ik knik vastberaden.

"Dat ga ik zeker doen! Dankje!" Zeg ik als hij me een kus op mijn voorhoofd geeft.

"Ga nu maar weer slapen." Zeg ik en loop terug de kamer uit. Ik ga terug naar de keuken en onderweg voel ik mijn gsm trillen.

'Hey! Miss ya lots!'

Het was Fréderic... Mijn ex-vriend. Ik rol met mijn ogen als ik het lees. Ik negeer zijn bericht maar toch denk ik aan het verleden.

*Flashback*

"Laten we daar gaan zitten" stelt Fréderic voor als hij naar een kleine tafel in de hoek wijst. Ik knik en samen gaan we aan de tafel zitten.

Fréderic had me uitgenodigd om naar de nieuwe discotheek te gaan. Ik zei ja omdat ik wist dat hij anders zou blijven zagen. Eens we aan de tafel zitten, valt er een ongemakkelijke stilte.

"Wil je iets drinken?" Vraagt hij me waarna hij me een kus geeft.

"Een cola alsjeblieft." Zeg ik met een lach en daarna was hij weg.

Fréderic en ik hadden waren die dag jaar samen. Het was heel speciaal voor me, want hij was mijn eerste vriendje. We hadden al zo'n leuke lange tijden meegemaakt, maar dit voelde anders, alsof er iets niet klopte...

Ik hoorde niets van hem en hij was ook niet in het zicht, dus ging ik naar hem opzoek. Hij was nu al een tijdje onderweg en het was vreemd. Ik ga naar de toiletten om me op te frissen en zo had ik ook de helft van de zaal gecontroleerd, maar hij was nergens te vinden. Voor ik het toilet binnen ga, hoor ik gegiechel van achter het hoekje komen. Nieuwsgierig ga ik een kijkje nemen, maar dat had ik beter niet gedaan. Daar zag ik Fréderic staan kussen met Melissa. Ik kon mijn ogen niet geloven en automatisch vliegen mijn handen over mijn mond. De tranen rollen van mijn wangen als ik vastgenageld aan de grond sta.

Melissa is de bitch van school. Iedereen weet het en als je niet een van haar puppets bent, kan je maar beter uit haar buurt blijven. Ik wist dat ze veel slechte dingen had gedaan, maar dat ze tot dit in staat was, had ik eerlijkgezegd toen niet verwacht. Ze wist dat we een stel waren en nog doet ze dit! Oh vergeet het maar dat dit is gebeurd door zat te zijn! Dit gaat er over!

"Klootzak!" Roep ik zo luid als ik kan en loop kwaad weg.

Ik wil hem nu echt niet zien en hij kan het vergeten dat ik met hem ga praten. Hij moet maar beseffen wat hij heeft gedaan, dit is echt schandalig...

Ik loop direct naar buiten en zoek de dichtstbijzijnde bushalte sinds Fréderic naar hier was gereden. Ik zie de bus al aanrijden en loop snel door. Ik hoor Fréderic mijn naam herhalend roepen, maar geen seconde dacht ik aan stoppen. Ik stap snel de bus op, zodat hij me niet zou kunnen inhalen. Ik zie hem nog lopen en de deuren van de bus gaan bijna dicht.

"Moet hij nog opstappe-"

"Nee! Rijdt maar door." Zeg ik snel zonder na te denken en de bus rijdt inderdaad verder.

Fréderic blijft volgen en roepen en slaat zelfs een paar keer tegen de ramen. Eens de bus sneller begint te rijden, zie ik hem niet meer. Ik zucht opgelucht en zoek een plaatje.

*Einde Flashback*

"Gaat het een beetje?" Vraagt mijn moeder en ik knik.

Ze komt naar me toe en veegt een traan van mijn wang.

Sinds die hele gebeurtenis is ze er voor me geweest. Dit is allemaal zo'n jaar een jaar en een half geleden gebeurt. Omdat Max al op de universiteit zat, moet ik het tegen iemand vertellen. Ik vertrouwde niemand op dat moment, met schrik dat er iemand me ging verlaten of wantrouwen. Ik koos ervoor om alles heel uitgebreid aan mijn moeder te vertellen.

"Ja..." Zegt ik zacht en ga wat rechter op mijn stoel zitten.

"Denk er maar niet te veel aan als je in Parijs bent! Je moet net plezier maken en-"

"Mama, zo help je ook niet!" zeg ik iets forser als verwacht en heb er snel spijt van.

"Praat er alsjeblieft niet over..." Zeg ik en ze knik begrijpelijk.

Ik drink het laatste beetje van mijn thee op en zet mijn tas weg.

"Ik ben klaar!" Zeg ik gelukkig.

"Doe je schoenen maar aan en we zijn weg." Zegt ze en gaat zelf ook richting de hal.

Ik doe mijn jasje aan en mijn schoenen. Het weer is oké buiten, dus doe ik iets lichts aan. Het is tenslotte als april! Ik neem mijn koffer en rol het naar de auto. Mijn moeder doet de kofferbak open en ik gooi mijn koffer erin.

"Klaar?" Vraagt ze me opgewonden en ik knik als een klein kind dat een ijsje krijgt.

Parijs, here we come...

************************************

A/N:

Hallo allemaal!

Ik ben blij dat er toch al een paar mijn verhaal niet mis vinden! 😊 Dankjewel daarvoor!

Zo... Nieuw deeltje is hier en ik hoop dat jullie het goed vinden!

Ik ga weer zoals de vorige keer weer wachten op een paar votes of comments tot ik het volgende stukje schrijf...

Nederlands schrijven is niet zo moeilijk als ik dacht... Ik dacht dat Engels makkelijker was, maar het is hetzelfde..

Anyway...

Ik hou van jullie allemaal en vergeet dat nooit!

someone_special ❤️