Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 12

"Alex!" Riep sarah toen ik de deur binnen kwam en gaf me een knuffel.

Het was een stevige knuffel dus kuchte ik, zodat ze me begreep en me zou loslaten.

"Oh, sorry.."

"Ik heb al een paar dingen van je ingepakt. Ik hoop dat je dat niet erg vind?" Zei ze met een vragend gezicht.

Ze is geweldig!

"Dankje!" Zei ik en gaf weer haar een knuffel.

"Ik ga de rest inpakken.." Zei ik en ging naar mijn koffer.

Ik ga de jongens erg hard missen..

Oh, dat heb ik nog niet verteld!

Wel, we gingen allemaal richting het hotel en Luke en ik liepen heel de tijd hand in hand. Soms gaf hij me een kus op mijn hoofd en dan was 'aaww' het enige dat ik hoorde van de rest.

Als we nu eenmaal bij het hotel aangekomen waren, zeiden Michael en Ashton als eerste gedag.

Dan Calum..

*flashback*

"Ik ga je missen!" Zei Calum als hij me stevig vast had.

"Ik jou ook! Maar we blijven in contact, toch?" Vroeg ik hem als ik hem los liet.

"Tuurlijk! Chat, Facetime, Skype,... eender wat! Zolang ik alles tegen je kan zeggen war er gebeurt."

"Goed! Pas goed op Luke, alsjeblieft.. Hij betekend veel voor me.." Zei ik eerlijk.

"Dat zag ik al toen ik je voor het eerst zag!" Zei hij lachend.

Goed dat Luke wat verder op stond met Michael en Ashton.

"Echt?" Vroeg ik hem verbaasd.

"Ja! Ik wist dat we het goed met elkaar konden vinden en ook dat jij iets had voor Luke! Er was een glinsteting in je ogen." Zei hij.

"Ah.."

"Goed.. Ik denk dat ik jou wat tijd ga geven met Luke.." Zei hij en gaf me een laatste knuffel.

"Dankje! Voor alles!" Zei ik terug en glimlachte lief.

"Geen probleem, Sis!" Zei hij en ging terug naar de rest.

Hij gaf Luke een schouderklopje en hij draaide zich om. Hij lachte naar me en kwam naar mij.

"Hey, babe." Zei hij en gaf me een snelle kus.

Eender wat hij doet, hij zal me een speciaal gevoel blijven geven..

"Hallo daar.."

Ik wou geen gedag zeggen en hij ook niet, denk ik. We bleven daar voor een tijdje staan en in elkaars ogen kijken.

"Ik..." Begon Luke met een zachte stem.

"Ik ga jou ook missen!" zei ik en nam hem goed vast.

Als hij nu eenmaal door had wat er gaande was, sloeg hij zijn armen om me heen.

"Hoe wist je dat ik dat ging zeggen?" Vroeg hij me. Hij was verbaast en het was van zijn gezicht af te lezen.

Ik lachte.

"Ik dacht al zoiets.."

"Wel... er is iets dat ik moet zeggen... eigelijk vragen.." Zei hij nerveus.

Wat gaat er nu komen? Ik hoop dat het niet iets gek is!

Hij lacht. Ik denk dat hij had gezien dat ik het raar vond.