Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 45

Zo'n tien minuten later kreeg ik een bericht terug van Sarah.

'Lexi toch.. Ik begrijp het, denk ik en ik zou hetzelfde hebben gedaan, maar misschien moet je toch met hem praten.. x Sarah'

Ik zuchte.

'Ik zal het proberen :) x

'De politie heeft je bijna gevonden.. :D ik kan niet wachten om je terug te zien! x'

Er verscheen een lach op mijn gezicht.

' :D het zelfde hier ;) x'

Ze stuurde niet meer, dus misschien moet ik toch maar naar Luke bellen ofzo..

'Even tijd? Ik moet wat uitleggen.. <3'

Ik hoop dat hij snel antwoord..

' Ja x'

Oh, nee.. Er staat al geen hartje meer achter, dus dit gaat echt kiet goed komen..

Ik belde hem en na de tweede piep nam hij op.

"Ja?" Zei hij normaal.

Ik nam een diepe zucht.

"Ik weet dat je me niet meer vertrouwd, maar ik zou het fijn vinden dat je even luisterd naar mijn verhaal en dat je dan iets zegt.." Zei ik stilletjes.

Ik denk dat dit de beste manier is om het te vertellen.

"Goed.." Zei hij en zuchte.

"Ok dan, eum.. wel ik was alleen thuis en ineens stond Fréderic daar. Hij dreigde me heel de tijd en als laatste dreigde hij me door te zeggen dat hij iemand iets zou aandoen als ik niet deed wat hij zei. Ik weet niet waar hij allemaal tot in staat is, dus ging ik mee. Ik zit in een klein huisje waar het echt heel vuil is enzo.. Hij neem me overal mee naartoe.. eerst naar een winkel, dan een (nacht)club en dan starbuck. daar had hij me voor de weet-ik-hoeveelste-keer gekust zonder ik het wou.. Het spijt me echt enorm Luke en ik zou niet weten wat er gebeurt zou zijn als ik hem niet doen.. Ik.. ik .. ik hou van je en ik hoop dat je me gelooft en.." Dan pas drong het tot me door dat er een piep was in de achtergrond.

*piep piep piep*

H.. heeft hij.. afgelegd?

Waarom?

Hoe lang heb ik daar al wel niet tegen mezelf liggen praten?

Ik gooide mijn gsm kwaad op het bed en uiteindelijk is het er af gevallen.

Daar zat ik dan, alleen op de grond met mijn armen over mijn knieën en mijn hoofd rust er op. Ineens kreeg ik hoofdpijn en voelde ik me misselijk.

"Is dit het gevoel van een gebroken hart?" Vroeg ik mezelf af.

Ik stond rustig recht en ging op het bed liggen. Ik legde het laken over me en kroop in elkaar.

"Waarom?" Zei ik en snikte.

Plots ging de deur open.

Ik bleef gewoon liggen, omdat ik geen zin had in een confrontatie met eender wie.

"Heb je nu nog niet gegeten?" Vroeg Fréderic.

Ik zuchte. "Geen honger." Was mijn antwoord.

"Hallo? Ja ik wil graag twee pizza's hawaii bestellen?" Zei hij, maar de rest van het gesprek intereseerde me niet echt.

Ik draaide me rustig om en sloot mijn ogen. Ik hoorde hem de telefoon op tafel leggen en dan hoorde ik voetstappen in mijn richting komen.

"Wat doe je daar nu weer? Hat is nog maar 7uur." Zei hij en ik kon al raden hoe zijn gezicht eruit zag, verbaasd.