Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 11

Het is nu of nooit! Ik moet het hem zeggen.

"Ja, Luke ik vind je-" Zei ik, maar ik werd gestopt.

Er gebeurde iets waarvan ik dacht dat het nooit werkelijk zou zijn.

HIJ KUSTE ME!

Dit is DE bese dag van mijn leven!

Als zijn lippen de mijne raakten schrok ik een beetje en trok een centimeter ofzo weg. Toen ik doorhad wat er eigelijk gebeurde, sloot ik mijn ogen en genoot van die kus.

Veel dingen schoten me binnen, zoals vuurwerk en vlinders. Die vlinders zijn er al langer, maar nu hadden ze eindelijk hun vrijheid terug.

Het was echt geweldig. Het duurde niet zo lang, maar lang genoeg om ervan te genieten.

Hij trok weg, maar bleef met zijn hoofd tegen het mijne.

Ik opende mijn ogen en zag dat Luke nogmaals aan het kijken was. Nu kon ik in zijn ogen kijken voor hoelang ik wil!

"Neem een foto, dat duurt langer." Zei hij en we moesten beide lachen.

"Misschien wel ja.." Zei ik terug en keek nog altijd in zijn ogen.

Ze zijn echt zo mooi!

"Meende je wat je zei?" Vroeg hij nu terug.

"Ja, Luke ik vind je leuk.." Zei ik en bloos weer, maar ik niet van zijn ogen wegkijken deze keer.

"Dat weet ik.. Maar dat andere.."

Wacht, wat?

Ah! Van die kus! Tuurlijk meende ik dat.

"Ja.." Zei ik.

"Wel, je sliep in dit bed, maar ik had niet gedaan wat je vroeg dus hier.." Zei hij en voor ik kon reageren, zaten zijn lippen weer op die van mij. Niet dat ik het erg vond ofzo, helemaal niet!

Deze keer trok ik terug, het moet niet elke keer dezelfde zijn, toch?

"Dan heb ik mijn belofte nu nagekomen.." Zei hij en lachte.

"Ja.." Zei ik en lachte mee.

We keken gewoon naar elkaar met liefde in de ogen.

"Ik denk dat ik moet gaan.." Zei ik rustig en ging af het bed.

"Ik ga met je mee!" Zei Luke en nam mijn hand vast.

Volgens mij gaan die vlinders nog veel boven komen.

Ik keek naar onze handen en een lach verscheen op mijn gezicht.

"Je vind het toch niet erg, hé?" Vroeg hij al kijkend naar onze handen.

Hij is zo schattig!

"Tuurlijk niet!" Zei ik en keek naar hem.

Ik kan gewoon niet verwoorden hie gelukkig ik ben!

"Goed!" Zei hij en gaf me een kus op mijn wang.

Het deed me nogmaals blozen en Luke moest er om lachen.

"Waarom doe je dat?" Vroeg hij als we samen HAND IN HAND naar de deur gingen.

"Ik weet het niet! Het is jou schuld!" Zei ik en ging nu voor hem staan.

"Ah, dat is goed! Het mag zo wel blijven.." Zei hij en nam me op.

Wat gaat hij nu weer doen.

"Wat doe je?"

"Iets waar ik al lang op ben aan het wachten.." Zei hij en gaf me een kus.

Deze keer op mijn lippen.. Het voelde nog beter dan de eerste keer.. ahhh..