Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 15

"Waarom ben je hier?" Was het eerste wat ik hem vroeg.

"Voor jou natuurlijk!" Zei Max terug en glimlachte.

Het is echt geweldig om mijn broer eindelijk terug te zien! En dat als ik juist uit Parijs kom.

Man, er zijn zoveel emoties door mijn hele lichaam gestoomd de laatste paar dagen.

Oh, nee.. het begint weer..

"Hé!" Zei Max en nam me goed vast.

Ik was weer aan het wenen.

Waarom? Ik hoop van bijdschap..

"Ik heb he zo gemist!" Zei ik en snikte.

Ik nam hem nu ook stevig vast. Het is gewoon veel te lang geleden. Maar wie weet hoelang het duurt en hij is weer weg.

Er kwamen alleen maar meer en meer tranen uit mijn ogen.

"Ik jou nog meer!" Zei hij en liet me niet los.

Toen drong het tot me door dat zowat iedereen naar me aan het staren was. Ik bloosde en ze lachten.

Nu stopte de tranen.

"Hey, Max!" Zei Sarah opeens.

Nu merkte ik dat Sarah's kleine broer, Dries er niet bij was.

"Aloah, Sarah! Dat is lang geleden!" Zei hij en gaf haar ook een knuffel.

Toen we klein waren speelden we allemaal samen en was niemand alleen. Sarah had zelfs een oogje voor Max, maar nu heeft ze een vriend.

"Inderdaad! Veel te lang geleden." Zei ze terug en stapte weer achteruit.

Ze zag er starlend uit! Was het doordat ze haar ouders terug zag of Max? Ik zal het haar later wel vragen.

"Kom we gaan naar huis. Jullie zullen wel moe zijn!" Zei Katrien, de moeder van Sarah.

Als Sarah bij mijn thuis is zegt ze 'mam' of 'mama' tegen mijn moeder, omdat we elkaar al zo lang kennen. Ik doe ook juist hetzelfde bij Katrien, maar niet als mijn eigen ouders er bij zijn. Dan zou het allemaal een wirwar worden.

"Ik ben niet moe!" Zei ik.

Ik keek naar Sarah en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht.

"Ik ook niet!" Zei ze.

Dat deden we vroeger ook al.

Dan keken we met z'n tweeën naar Max.

"Ik ook niet!" Zei hij tenslotte.

Wij drieën stonden naast elkaar en pakte elkaars hand vast. We sprongen in de lucht en riepen:

"Sleepover party!"

Onze ouders lachte ons zo een beetje uit, dus lachten we gewoon mee.

Ook vroeger deden we zo'n slaapfeestjes, maar dan gewoon met ons drieën.

'Hoe meer zielen, hoe meer vreugde' zegeen ze, maar als wij er zijn is er pret in overschot!

"Goed, goed!" Zei mijn moeder.

"Jeuj!! Dankje, dankje, dankje!" Ik sprong op en neer en trok aan haar arm als een kleuter.

"Ja, ja het is goed! We hadden al afgesproken dat en jullie bij elkaar gingen slapen. En daarom gaan we.."

begon mijn vader.

Oh, wat komt er nu?!

"OP VAKANTIE!" Riepen onze ouders in koor.