Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 4

"Oh my god..." Zeg ik stilletjes, maar toch hoorbaar. Blijkbaar had Sarah het toch opgemerkt door haar ratelen heer en kwam meteen naar me toe.

"Wat is er?" Vraagt ze me met wat bezorgdheid in haar stem. Ik grinnik spottend en schud mijn hoofd. Nog steeds klonk het zo ongeloofwaardig.

"Calum..." Zeg ik nog steeds zacht.

"Wat is er met Calum? Wat heeft hij gedaan?" Vraagt ze me verrast als ze zijn naam hoorde. Ze weet over onze vriendschap en houdt het ook geheim voor anderen. Maar dat zal nu niet meer nodig zijn...

"Hij heeft het vertelt..." Zeg ik en keek haar aan. Ik gaf haar haar gsm en ze las wat hij had geschreven.

"Hoe weet je dat?" Vraagt ze als ze me vragend aankijkt. Waarschijnlijk omdat ik haar gsm vast had, wat ik niet vaak doe.

"Nog geen 5 minuten geleden stond er hier een meisje voor de deur en vroeg om een handtekening?! Dit gaat er toch over!" Roep ik bijna en voel dat ik kwaad word. Eigenlijk had ik niet echt een reden om kwaad te zijn, want het zou ooit toch zijn uitgekomen, maar dan nog... Ik hoopte dat ik nog wat tijd had.

"Inderdaad! Het is alsof je nog niet genoeg problemen aan je hoofd hebt!" Zegt ze, maar ik heb geen idee waarover ze het heeft.

"Wat bedoel je?"

"Fréde-"

"Die naam niet uitspreken!" Zeg ik en wijs mijn vinger naar haar. Meteen zweeg ze.

"Oké, oké!" Zegt ze als ze haar armen in overgave in de lucht gooit.

"Sorry... Ik weet het gewoon even niet meer.. Waarom zou Calum dat doen? Hij had het belooft.." Zeg ik en kijk teleurgesteld naar de grond. Ik zat nog steeds voor de deur op de grond.

"Ik weet het niet..." Zegt Sarah en komt terug bij me zitten.

Er was even een stilte, terwijl ik naar het scherm met zijn tweet staarde.

Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar ik wil gewoon niet zoals hen worden. Al dat beroemd zijn, het staat me niet zo aan. Ik wil niet zo handtekeningen uitdelen, op foto's staan en zo voort.. Daarom wil ik niet dat de wereld weet van onze vriendschap. De vriendschap is echt geweldig, maar wat er komt bij kijken... niet echt...

"Bel hem!" Zegt Sarah opeens. Ik dacht erover na en vond het nog niet zo'n slecht idee. Dat ik daar niet had opgekomen?

Plots werd er op de deur geklopt. Ik schrok me enorm! Ik zat dus nog steeds voor die deur.. Maar, wie kan dat nu zijn? Sarah deed open omdat ik nog even moest bekomen van de gebeurtenis daarnet.

"Ja?" Zei ze.

"Iedereen moet gaan eten!" Zegt iemand aan de deur en is al even snel weg dan dat ze gekomen is.

"We komen er aan.." Zegt Sarah en sluit de deur.

"Neem je gsm mee. Ik weet zeker dat je ergens wifi kan vinden!" Zegt ze tegen me en neemt haar jasje.

"Ja.. Ik neem nog snel even een vestje."

Ik pak snel een vest uit mijn koffer en ga met Sarah naar de hal van het hotel. Samen met alle leerkrachten gingen we naar een kleine bistro vlak bij het hotel.

"Ik houd wel plaats voor je! Bel hem nu maar!" Zegt Sarah en gaat naar binnen. Ik gooide haar een luchtkus en ging wat verder staan zodat ik beter ontvangst had.

Hier gaat ie dan...

'Hey, even tijd?'

Stuurde ik naar Calum.

Hij antwoordde meteen.

'Altijd! x'

Wat moest ik zeggen? IK BEN KWAAD OP JE? Niet echt... WAAROM? Nope ook niet... ach we zien wel... Ik belde hem en niet veel later nam hij op.