Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 43

A/N/:

Ik heb gekozen en ik heb het gelaten zoals het was maar ik heb er niet veel meer over geschreven, dus het is net ofdat het niet is gebeurt.. 😊

Sorry als je dit niet goed vind, maar dit is hoe ik het wou..

Dankjewel voor jullie mening 😁

************************************

Ik heb wel een paar uur op dat bed gelegen en probeerde niet al te veel te denken, want ik zal toch eindigen met huilen.

Ik hoorde de deur weer open gaan en ik ging recht zitten.

"Zo, ben je klaar?"

Ik knikte zachtjes.

"Goed." Zei hij en rijkte zijn hand uit.

Ik nam het en ging met hem naar de auto. Als we er nu eenmaal in zaten, zette hij zachtjes de radio aan.

"Ik weet nog dat jij zoveel van muziek houd.." Fluisterde hij bijna.

Een deel van me wou een lach op mijn gezicht toveren, maar ik keek gewoon naar buiten.

Hij starte de motor en ging naar starbucks.

Het was geen radio dat op stond, maar een CD. Na een paar liedjes herkende ik de CD. Het was mijn CD. Ik had het gemaakt voor wanneer ik me niet goed voelde. Ik gaf het aan hem nadat hij me had bedrogen.

Dan hoorde ik een bekend deuntje. Lightweight van Demi Lovato begon te spelen. (Link hiernaast ----->)

Ik zong zachtjes mee met het liedje en ik werd er een beetje vrolijker van.

Waarschijnlijk had Fréderic het al wel opgemerkt.

"Je doet het nog steeds.." Zei hij zacht.

Ik keek hem verbaast aan.

"Je zingt nog steeds."

"Ja.." Fluisterde ik.

"Je spreekt." Zei hij en lachte.

Ugh, daar gaan we weer, zo een van die droge gesprekken.

Ik keek weer uit het raam en wist al wat het volgende liedje zou zijn, maar we waren al bij starbucks gearriveert.

Ik stapte uit en ging al richting de koffieshop. Fréderic liep naast me en nam mijn hand weer. onze vingers waren in elkaar verstrengeld en ik vond het maar niets.

Als we binnen waren zocht ik een plaatsje. Fréderic stond in de rij te wachten om iets te bestellen. Het maakt me eigelijk niet veel uit wat hij besteld, want ik ben niet zo verzot op koffie.

Ik hoorde gegichel van naast me en als ik omkeek zag ik daar twee meisjes staan met een papier in hun hand.

"Z.. zouden .. we een .. handtekening mogen?" Vroeg het oudste meisje. Ik denk dat ze twaalf was.

Ik moest direct aan Luke en de jongens denken. Dit komt niet goed..

"Ja, geen probleem." Zei ik uiteindelijk.

Ik zette een kleine krabbel op het papier en de meisjes gingen weg met een grote glimlach.

"Wie waren dat?" Vroeg Fréderic als hij over me kwam zitten.

"Fans.." Zei ik en keek achterom om te zien of ze er nog waren.

"Ah, dus nu kennen vele jou, hé?"

Ik knikte. Waarom stelt hij zoveel vragen?

"Vind je dat leuk?"

"Zou je alstublieft willen stoppen met van die stomme vragen te stellen?" Zei ik en stond op. Ik ging naar buiten om wat lucht te scheppen en leunde tegen de muur.