Trip To Paris {L.H.} ✔️

Hoofdstuk 19

"Die cake!" Zei ze als ze nar het dienblad wees.

"Hmmm! Ruikt heerlijk!" Zei ik als ik plaatst nam in de zetel.

Mijn vader en Jim keken nog altijd naar voetbal, al drie uur?!

Boeie!

Soms hoorde ik mijn vader iets tegen zichzelf mompelen. Typisch!

Mijn moeder sneed de cake in stukken en gaf mij er één.

"Dankje!" Zei ik nog voor ik een grote hap nam.

Katrien lachte me uit.

Ik hoorde iemand van de trap afstormen, of waren het twee iemanden?

"Cake!" Riep Sarah als ze naast me neer plofte.

Ook Max was in de zetel gaan zitten, maar in de andere.

Ik voelde mijn gsm trillen, dus zette ik mijn bord snel op tafel en stond op. Ik liep naar de trap en nam op.

"Hallo?" Vroeg ik.

"Hey, babe!" Zei een heel vrolijke stem, die van Luke.

Ik liep naar boven en naar mijn kamer zodat niemand me kon horen.

"Hey! Hoe gaat het met je?" Vroeg ik iets te opgewonden.

"Man, jij bent vrolijk! Komt dat door mij?" Vroeg hij.

Hij had gelijk! Deels door hem en deels omdat ik niet ver van hem ben. Ik bloosde.

"Ja.." Zei ik stil.

Hij lachte. Man, ik heb die lach echt gemist!

"Je bloost!"

Hoe weet hij dat? Hij kan me toch niet zien?

"Hoe.. weet je dat?" Zei ik een beetje gegeneert.

Ik liep naar het raam om zeker te zijn dat niemand me kon zien.

"Dat doe je wel vaker en je hebt gezegt dat je door mij bloost, dus ja!"

Ah, ja..

"Sorry.. Zeg, even een vraagje.. Waarom bel je me op mijn gsm? Ik bedoel dat kost toch enorm veel?"

"Wel, sinds je niet antwoordde op whatsapp dacht ik je te bellen en het kan me niet schelen wat het kost als ik je maar kan horen!" Zei hij en ik wist dat er een lach op zijn gezicht verscheen.

Hij is echt te schattig!

"Zeg, waar zit jij nu?" Vroeg hij.

Hihi dat weet hij nog niet!

"Ergens!" Zei ik.

"Weet je het niet?"

"Jawel!" Zei ik blij.

"Huh?"

Ik lachte. Hij snapt er echt niets meer van!

"Ik ben heel dicht bij.." Zei ik stil.

"Wat?! Ben je in Australië?!" Vroeg hij, hij riep bijna. Het deed wel wat pijn aan mijn oor, dus deed ik mijn gsm wat verder van mijn oor.

"Ja!" Riep ik terug, ik ben gewoon zo blij!

"Oh my god, waar?" Vroeg hij met een opgewonde stem, net zoals die van mij.

"Sydney!" schreeuwde ik bijna.

"Oh my god, dat meen je niet?!"

"Jawel!!" Riep ik.

"Hier, kom af! *** (A/N: adress 5sos gezamelijke huis )"