EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

2.BÖLÜM

Selam canlarım!..
Biraz gecikmeyle gelmiş olsam da değdiğine inanıyorum..
Beğenerek okuyacağınızı umduğum duygusal bir bölüm olacak!..

Bu arada hepinize iyi bayramlar dilerim..Sevdiklerinizle mutlu dolu anlar biriktirmeniz dileğiyle..🤗

Fotoğraf;Ezra
Multimedya;ASLI GÜNGÖR - BENDE DAHİL

Vote sınırı koysam mı bilemedim..
Desteğinizi arkamda hissederek gerek duymadım.
Güzel yorumlarınızı da beklerim dostlarım..😉
✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

İhanet,kuru bir dalın yanması gibiydi.
Sende başladı bende bitti...

✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

İçine attığın sessiz çığlıklar duyulmasa da sussa bile zaman ve gerçekler susmuyordu.Geçmiş gözümün önüne gelmeye çalışıyordu.
Yaşanmış güzel ve kötü olan tüm anılar..Dolup taşıyordu içim..
Gözlerimden akan yaşlar sadece dışarıdan görünen kısmıydı.Birde içime akan yaşları, kopan fırtınayı görmelilerdi. Anlayamıyordum...
Böyle bir ihaneti hak edecek ne yapmış olabilirdim.Evime,işime öyle bağlıydım ki!..Bir gün olsun sorumluluklarımdan kaçmamış, her daim sevgimi göstermiştim.Çocukken olduğum gibi aynı bendim.Hiç bir zaman değişmemiştim. Onunla tanıştığımız da nasılsam şimdide öyleydim.Ailesine,sevdiklerine,
dostlarına bağlı dürüst ve yapıcı biriydim.Çalışmadan duramazdım ama kendi hayatımı hep ön planda tutar ihmal etmezdim.Her insan gibi mutlaka benim de hatalarım ve eksiklerim vardır.Peki bu bir insana olan sevgimizi,sadakatimizi değiştirmeli miydi?..Kafamda ne kadar tartarsam tartayım bir hatamı bulamamıştım.
Kendimi suçlamak için değil içimi rahatlatmak için..Biliyorum ortadaki tek suçlu olan kişi o ve beni..bizi kaybetti.Bizi hiçe saydı..Benim hatalarım varsa bile bunları yüzüme söyleyebilirdi..
Konuşarak çözülemeyecek kadar bittiyse aramızdaki ilişki dürüstçe ayrılabilirdik.Belki o şekilde de zor olacaktı.Ama beni arkamdan vurması ve ihanet etmesi daha çok acıtmıştı. Böylesini hiç bir kadının hak etmeyeceği gibi bende hak etmemiştim...

Pastahane'ye gider gitmez yeni bir elbise aldırmıştım kızlara.Onlar gelene kadar da arka tarafta odamın içine yaptırdığım küçük banyomda hızlıca duş alıp çıktım.Tabii onun kirli elleriyle kollarımı tutması aklıma gelince tüm izlerini kazıyarak tenimden çıkarmıştım...
Aynı hayatımdan çıkardığım gibi..
Ardından yeni alınan elbisemi giyip havlu ile kuruladığım saçlarımı hiç aynaya bakmadan hızlıca tarayıp çıktım odamdan.Mutfağa girdiğimde bana garip şekilde baktıklarını farkettim.Anlaşılan endişelenmişti dostlarım ve sefa olanları anlatmış olmalıydı.Burayı bir süreliğine onlara emanet ettiğimi,burada olmayacağımı anlattım.Onları yüz üstü bırakıp gidemezdim.Hızlıca iş paylaşımını yapıp zorda olsa oradan ayrıldım.Her zaman severek vakit geçirdiğim pastanem bile beni boğuyordu sanki..
Aldığım eşyaları arabamın yan koltuğa atıp direksiyona geçtim.
Hızlıca sahile sürdüm.Az önce izlerini silip çöpe atsam da hala düşüncelerim
deydi ve ben bir an önce onlardan da kurtulmalıydım.Daha sonra önceden yuvam olan o eve gidip bu işi
bitirmeliydim.Arabayı sahile yakın boş bir yere park edip hızlıca denize yakın bir banka tükenmiş bedenimi bıraktım.Orada ne kadar zaman geçirdim bilmiyorum ama ikindi geçmişti sanırım..Düşüncelerimi toparlayıp kendime geldiğim gibi yapacaklarıma odaklanıp elime aldığım telefonla ilk önce can dostumu aradım.İkinci çalışta açılan telefondan gelen neşeli sesle gözlerim doldu.Boğazıma oturan hıçkırığı zor zaptettim.

''Alo!..Benim hayırsız balım..Sen beni arar mıydın hiç?.''diyerek güldü.O her güldüğünde nedensiz bende onunla gülerdim.Ama şimdi dudaklarımı acıyla birbirine bastırmış onu dinliyordum.İçimdeki yangını biraz olsun hafifletmek için derin bir nefes aldım ve mırıldandım.