EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

22.BÖLÜM

Asıl mimar,gözlerindeki yaşların üzerine yıkılmayan gülücükler inşa edendir... 

                                      duslerkitapligi

***********
Medyada; Ezra ve Batın var.

Bölüm müziği; Aras Aydın - Sen Çekimi

************************************

Sırat'ın arkasından koşturup kapıya yaklaştığımda,yüreğimde kocaman yere sahip olan küçük bedeniyle bebeğim gördüğümde kalbim hızla çarptı.Doğum yaptığımdan beri iş saatlerimin dışında hiç bu kadar ayrı kaldığımız olmamıştı.Beni gördüğü anda arkadaşımın kucağından bana uzanıp ağlamaya başlamasıyla yüreğim sızladı.Dolan gözlerimizi kırpıştırarak hemen oğluma uzandım.

''Annee..Annee all...''diye bağıran bebeğimi hızla kucağıma alıp bağrıma bastım.

''Bebeğim..Aldım seni annem..Ağlama artık bebeğim,şşşş..Bak şimdi bende ağlayacağım yoksa..''diyerek bir elimle sakinleşmesi için sırtını okşadım.Burnumu boynuna dayayıp mis gibi kokusunu özlemle içime çektiğimde göğsüm sızladı.

''Annee dell..''

''Hoş geldin bebeğim..Sen bana hep hoş geldin!İyi ki geldin oğlum..Oh,sen ne güzel kokuyorsun böyle bir tanem..Kurban olurum sana ben!..''diyerek o mis gibi bebek kokusunu tekrar tekrar içime çektim.

''Çok özledim seni bebeğim..''diye mırıldanarak ağlamamak için gözlerimi kırpıştırdım.Bana küçük kollarıyla tekrar gitmemden korkarak sıkıca sarılan bebeğimi bunları yaşattığım için kalbim sıkışıyordu.O daha çok küçüktü..Bana ihtiyacı olduğu halde yanında olmamak içimi yakıyordu.Benim sevgime,şefkatime ihtiyacı varken ondan iki gündür uzak olmamın onun üzerinde nasıl olumsuz etkiler oluşturduğunu tahmin edemiyordum.Kaç aydır tamir ettiği şeyi yine gelip bozmayı başarmıştı işte alçak herif..İçimdeki duyguların yoğunluğu ve korkuyla olacakları düşünmeye dalmışken bebeğimin minik elinin yanağımın üzerinde hissettim.Başımı hafifçe geri çekip güzel yüzüne baktığımda kalbim aşkla çarptı.

''Annee dell ha?''diye boncuk gözleriyle bana masum bir şekilde  bakarak sorduğu soruyla boğazım düğümledi.Beni..Annesini kaybetme korkusunu yaşıyordu yavrum..Ona böyle bir korkuyu yaşattığım için kahroldum.O pisliği,oğlumdan uzak kalmama neden olduğu için parçalamak istiyordum.Miniğimin gözlerine bakıp yumaşak bir şekilde konuşmaya başladım.

''Geldim annem..Yanındayım bebeğim..''dedim her zaman yanında olacağıma içimden yemin ederken..

''Ezra gel salona geçelim hadi.Oturarak konuşmaya devam edersiniz.''diye bana seslenen Sırat'a bakmadan sadece başımı salladım.Batın ise Sırat'ın sesini duyunca ona dikkatli bir şekilde bakmaya başlamıştı.Sırat gülümseyerek ona bakınca bana biraz daha yaklaşıp başını omzuma gömdü.Salona doğru geçerken ona bakarak mırıldandım.

''Utandı o yüzden böyle davranıyor.''diye açıklamaya çalıştığımda gülümsedi.

''Rahat ol canım..Bir anda bana alışmasını bekleyemeyiz değil mi?Yavaş yavaş tanışıp kaynaşacağız.''dediğinde bende gülümsedim.O bakışlarından kalbime ılık ılık bir şeyler aktığını hissettim.Gözleri çok şey anlatıyordu.Bana umut veriyor,bir geleceğimiz olduğunu fısıldıyordu.

Biz öylece kapının girişinde durmuş birbirimizin gözlerinde kaybolurken Mısra'nın içeriden gelen sesiyle toparlandık.Birbirimize gülerek içeri geçtik.Kucağımda bebeğimle birlikte sarmaş dolaş geçip köşedeki büyük koltuğa oturdum.