EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

5.BÖLÜM

Selamlar can okurlarım!..

Hepiniz yeni bölüme hoş geldiniz!!

Bu bölüm biraz daha uzun olacak canlarım..Çünkü bu bölümden sonra hikayemizin akışı değişecek..Ve merakla beklenen zamanlar gelecek!!..

Acaba neler olacak?..🤔

Çok uzatmadan sizleri Ezra ile baş başa bırakıyorum..
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olur.

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum..

Keyifli okumalar!..🤗

************************************

Gözlerde ihanet varsa,sözlerde sadakat aranmaz...

*****

İki gündür Çağan yanımızda kalıyordu.Hem bana hemde oğluma iyi geliyordu onun yanımızda olması.
Bizim için çırpınması bende öyle derin bir yere dokunmuştu ki..Bu tarifsizdi..Benim küçük adamım büyümüştü.Kocaman kalbiyle ablasının yanında ve arkasında tüm gücüyle duruyordu.

Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım.Yanımda hala mışıl mışıl uyuyan bebeğimi uyandırmadan eğilip pamuk elini öptüm.Bir süre huzurla uyuyan yüzünü izledim içimde büyüyen bir şefkatle..Üzerini örttükten sonra yavaşça yataktan kalktım.Saat daha altıydı ama benim gözlerimde bir damla uyku yoktu.
Zaten yatsam bile huzursuz olduğum için uyuyamıyordum. Odamdaki banyoda elimi yüzümü yıkadıktan sonra sessizce odadan çıktım.Aşağıya indiğimde onlar uyanmasına birkaç saat olduğunu bilerek üzerime bir şal alarak bahçeye çıktım. Sonbaharın ilk günleri olmasına rağmen hava serindi.Güzel orman manzarasını karşıma alarak bahçedeki salıncağa oturdum.Karşımdaki manzara güz mevsimin tüm renklerini barındırıyordu.Öyle ki içimdeki hüznü yansıtırcasına ağaçların yaprakları sararmış ve dökülmüştü.
Benimde bu ağaçlar gibi yapraklarım dökülüyordu.Yavaş yavaş kara kışa hazırlanıyordu dallarım..Zor günler bekliyordu beni de ama onlar gibi dayanabilirmiydim hiç bilmiyorum..
Belki zayıf olan dallarım kırılırdı..
Ama yerine daha güçlü ve sağlamlarının olacağını biliyordum.
Tüm kırıklarım ile bahara çıkacaktım.
Daha sağlam daha güçlü ve yeni umutlarla yeşile boyanacaktı yaşamımız..Ben derin düşünceler dalıp gitmişken arkamda gelen sesle resmen yerimden sıçradım.

"Abla!.."

"Allah iyiliğini versin Çağan!..Ödümü kopardın.."

"İyi misin? Kusura bakma abla korkutmak istememiştim."

"İyiyim..İyiyim.. Neden erken kalktın canım biraz daha uyusaydın keşke..
Ben seni kahvaltıya uyandırırdım."

"Merak etme sen uykumu aldım ben..Asıl sen erkencisin..Pencereden seni görünce dayanamadım.Niye böyle üzgünsün abla?O adam için değildir umarım!.."

"Hayır..Öyle dalmışım sadece.."

Oflayarak gelip yanıma oturdu.Bir kolunu omzuma atıp beni kendine doğru çekip sıkıca sarıldı.Bir süre daha manzarayı izleyerek sessizliği dinledik.Sonrasında Çağan ile ikimiz mutfağa geçip güzel bir kahvaltı hazırlamaya başladık.Ben börek yaparken o da masayı hazırlıyordu. Hızlıca böreği yapıp fırına attıktan sonra kardeşimin çok sevdiği ve benim özel tarifim olan peynirli ve vişne reçelli krep yapmaya başladım.
Bir süre sonra onlarda hazır olduğunda sofranın eksiklerini tamamlayıp Belma ablayı da çağırdık.
Hazırladığımız muhteşem kahvaltı masasını görünce şaşırsa da yüzündeki tebessümle yerine geçip oturdu.Bol muhabbetli ve kahkaha-
larla geçmişti.Çağan'ın bizi güldürme çabalarına kayıtsız kalamamıştık..
Arkama yaslanıp onların yüzlerindeki gülümsemeyle biraz olsun rahatladım
Günlerdir evimizi boğan hüznü büyük bir azimle dağıtan kardeşime minnetle baktım.Onun gibi güzel bir  yüreğe sahip kardeşim olduğu için çok şanslıydım.Kardeşimin yüzündeki mutlu ifadeyi görmek günümü güzelleştirmeye yetmişti.Yaptığımız bu güzel kahvaltıdan sonra el birliğiyle sofrayı topladık.Belma abla ile birlikte bulaşıkları da hızlıca makinaya yerleştirip kalanları da elimizde yıkadık.Belma abla işi olduğunu söyleyerek yukarı çıkınca bende ikimize kahve yapmaya başladım.Hazır olan kahveleri kupalara koyarak hala masada oturup bilgisayarıyla işlerini halletmeye çalışan kardeşimin karşısına geçip oturdum.Biz karşılıklı sabah kahvelerimizi içerken Çağan'ın telefonu çalmaya başladı.Eline aldığı telefonun ekranına bakarak cevapladı.