MY SWEET SEDUCTRESS (Daphne Story)

chapter 22

{DAPHNE}

"I'm not coming with you!" I told him with my might.

"YOUR COMING WITH ME MI PRINCESA, whether you like or not" pabulyaw niyang sabi sa akin, nananaliksik sa galit ang kanyang mata.

Nagulat ako nang bigla niya akong hinila at kinaladkad papuntang ng helicopter.

"Don't force her!" galit na sabi ni Sergio "she said she's not coming with you"

"Stay out of this Gomez or I will not hesitate to crush you!" Austin hissed and glare at him "this is between me and my girl!"

"Anong my girl!" galit na sabi ko sa kanya "mahiya ka naman"

"Your my girl and that's final" he yelled at me angrily.

Pwede ba iyon! Eh hindi ko pa siya sinasagot, pilit akong pumalag sa pagkakahawak niya, hindi ako sasama sa kanya, ano siya hello!

"Sige na Yuri, sumama kana sa amin, bago pa lumala ang lahat, hindi mo kilala si Austin, sige na, saka si ate Hera mo ang nagpasundo sayo" wika ni Charles sa akin, nakikiusap ang kanyang mga mata.

Pinasusundo ako ni ate Hera?

Ayaw ko mang sumama kay Austin ngunit wala along magawa si Charles na mismo ang nakikiusap. Matatanggihan ko ba siya?

I was left with no choice kundi ang sumama "its okey Gio" baling kong sabi kay Sergio "I call you later" saka binalingan si Austin "bitawan mo nga ako! Nasasakatan ako"

"Talagang masasaktan ka! Look at your dress!" sigaw niya sa akin, pumanhik na kami ng helicopter, "put this on" he yelled at me sabay bigay ng leather jacket niya sa akin "next time you wear this kind of dress, pI'm gonna ripped that piece of shit in your body!" Nilagyan niya ng ear muffs ang aking tenga.

Wala akong nagawa kundi isuot ang leather jacket na ibinigay niya.

He fasten my seatbelt at pailing na umupo sa tabi ko.

I glare at him, bakit na siya galit na galit sa damit ko ha eh mas malaswa pa ng a mag damit si Ivy sa akin.

Inirapan ko siya uli at nahuli na nakatingin siya sa akin. He must be fuming with anger because he's breathing heavily.

Nakita kong umiling si Charles then he mouth "sorry" to me

I let out a deep breath and look out from my window.

Napaganda ng Toledo pagtinignan mo mula sa himpapawid.

Buti nalang I am not afraid of heights, and this is not the first time that I'll be riding in a helicopter.

At dahil medyo magtatakip silim na kaya  hindi ko nakikita ang direksiyon na tinatahak namin.

An hour later, lumapag na din  ang helicopter.

I was about to unbuckled my seatbelt nang inunahan na ako ni Austin.

Nauna si Austin na bumaba ng helicopter, hinawakan niya ang aking beywang ko para maibaba ako, at dahil malakas ang hangin dahil sa pag ikot ng elisi ay para akong matutumba kaya  hinayaan ko na lang si Austin na tulongan ako makababa, though my body became still as his hands gripped my waist.

I was expecting na ititigil ni Charles ang helicopter at bumaba pero bigla niya itong inilipad muli sa eri.

Bigla akong kinabahan nang bigla napansin ang aking paligid, Teka bakit may dagat sa castle? Oo may swimming pool pero walang dagat.

Realization hit me! Shit! F*ckung Shit! Wag niyang sabihin na nasa ibang lugar kami at wala kami sa castle.

"Where the hell are we?" galit na tanong kay Austin na nakahawak parin ang kamay sa aking beywang.