Marry Me, Mary

KABANATA XXVI - Ang Wakas

I heard him chuckles in amusement before shutting the door letting Eva screams in frustration from the other side.

"Now, where it is?" he asked to himself before carefully depositing me to his California king size bed.

"You shouldn't do that," mahina kong sambit ngunit bakas ang irita sa tinig ko.

"Then why did you locked the door?" tanong niya.

"You said-" napahinto na lamang ako sa sasabihin ko pa sana. Bakit ko nga ba siya sinunod kung tutol ako sa ginawa niya?

"See, you like us alone," he teased. I can only roll my eyes on him for response. "Here you go," napalingon ako sa kanyang muli, nakita kong may dala-dala siyang tsinelas na pambabae. "This is yours." Bumaba ang tingin ko sa pamilyar na pares ng tsinelas.

"This is my 14 year old slippers," I said. "Bigla na lang 'tong nawala nang umalis kayo," kwento ko. Nahihiya niya akong nginitian. "You," I accused and slap him hard on his shoulders. Twice. "Why did you do it?" Bumigay ang tinig ko dahil alam ko kung ano ang isasagot niya.

"I love you back then. I never stop loving you, Mary," muli na namang bumuhos ang luha ko. "I want to bring something with me that will remind me of you that time." I can't utter any right words for response. "I love you," he said firmly. "And if you still don't want to believe me," I gulp, "then I won't think twice to undress you 10 seconds flat to show you how much I do."

Malakas ko siyang hinampas sa braso niya. "I believe you, Perv."

"Well," I gasped as he suddenly pushed me toward his bed, his body covering mine, "it seems not."

"I do," I said in a panic. "You love me since...forever," he only hums in response, her fingers are busy trailing circles to the side of my face.

"I want you now," he whispered.
"No!" Agad akong bumang - "Awww!" sabay naming dain. Nagkauntugan kasi ang noo naming dalawa. "Ang sakit," reklamo ko habang himas-himas ang noo ko, napabalik ako sa pagkakahiga. Nanatili pa rin siya sa ibabaw ko.

"Let me see," iritable niyang sabi at iritable ring inalis ang kamay ko sa noo. Inusisa ko rin ang noo niya sa pamamagitan nang maingat na paghaplos nito.

"Magkakabukol tayo," konklusyon ko.

"No doubt," pagsang-ayon niya. "Great, on our wedding day," sarkastiko pa niyang sabi.

Bumusangot ako bago tuluyang umalis sa kama niya.

"Wear this first," utos niya nang makahakbang ako ng isa.

"Kasya pa ba sa'kin 'to?" pagsusungit ko.

"Bakit lumaki ka ba?" pang-aasar niya. Muli ay malakas ko siyang hinampas sa braso niya.

"Ang sakit mo magsalita, ah!" Singhal ko na ikinatawa niya lamang. Padabog kong sinuot ang tsinelas. Napangiti ako dahil lumagpas ang paa ko ng dalawa o tatlong inches.

"Aww," he said adorably. "I'm so proud of, my lady." He then stand and gave me a warm bear hug. "You did grow up. Probably an inch or two," he murmured, kissing the top of my head.

I can't help not to chuckle. Bully.

"I missed you," I murmured.

"I know," he chuckled. "Let's get married, shall we?" yaya niya at iginaya na ako palabas.

Pagbukas ng pinto ay sumulubong sa'min ang mapanuring tingin ng mga magulang namin. Oo. Magulang ni Zac at magulang ko. Nasa likod si Henrie, Baya, Eva at Adan na kasalukuyang buhat si Kellan.

Pakiramdam ko'y masiyadong namula ang mukha ko kung kaya't napahakbang ako ng isa at nagtago sa likuran ni Zac na parang isang takot na bata.

"What?" inosenteng tanong ng fiance ko. "As if we did something."