Lach je dood

28

O my goshhhh🎉 O MY GOSHHH!
DUIZEND READS✨.
*Happy dance*
ARE U KIDDING ME?
Ik ben zo excited. Ik wil iedereen bedanken voor het lezen❤️.
Begin 2017 begon ik met het publiceren van dit boek. En wauw.. Ik heb zo veel geleerd. Mijn writingskills zijn door dit boek zo omhoog gegaan..
DANKZIJ JULLIE🎉!!
Ik ben hier btw echt aan het stuiteren niet normaal😅.
Love joeeee all guys🔥.
Zonder jullie was dit
N E V E R E V E R gelukt💖.

Pov. Grietje

Angst. Pure angst. Dat is wat ik voel. Dat is precies wat de man die voor me staat wilt overbrengen.
Hij geniet van het gevoel van pure angst die hij bij mensen oproept. Daar voedt hij zich mee. Zonder angst, is er geen duivel, en zonder duivel is er geen angst.
Ik kruip snel tegen Jacob aan.
"Laat me met rust!"
Jacob slaat beschermend zijn armen om me heen.
Een golf van warmte overspoelt me. Een gevoel dat ik jarenlang al niet meer heb gehad.
Nu pas realiseer ik hoeveel ik mijn broer miste.
"Hoe gaat het Grietje? Nog wat zieltjes vernietigd?"
Bij het horen van zijn stem lopen de rillingen over mijn rug. Het maakt me bang. Een lange stilte volgt..

"Wat heeft u haar al die jaren aangedaan?"
Ik schrik van Jacobs toon. Ik heb mijn broer nog nooit zo boos gehoord.
"Tsja.. Ik had haar tere zieltje in mijn macht. Maar door iets als ware liefde.."
De duivel stopt en maakt een kotsgeluid.
"..is mijn macht doorbroken."
De laatste woorden gromt hij.
Hij kan er niet tegen als iemand zijn macht afpakt.

"Dus ben ik nu vrij?"
In een vloeiende beweging draait de duivel zijn hoofd richting mij.
Ik neem hem goed in me op. Zijn verschijning is angstaanjagend. Hij heeft geen mond, ogen of andere menselijke trek in zijn gezicht. Het is een schim.
Toch heb ik het gevoel of hij me aankijkt. Alsof er duizenden blikken zich in mijn lichaam porren.

"Nee, zo werkt dat helaas niet..."
Zijn toon is spottend, maar ik snap niet wat er grappig aan is. Vroeger had ik dat ook wel eens. Maar toen zei mama altijd dat ik het zal begrijpen als ik groter wordt. Maar dat wordt ik niet meer. Groter...
Ik voel de tranen opwellen in mijn ogen.
".. je hebt nou eenmaal een contract ondertekend. Waar in stond dat je me tot in de oneindigheid van jouw ellendige leventje zou blijven dienen."
Ik bal mijn vuisten.
"Dat is niet eerlijk want ik kan helemaal niet lezen."
De angstaanjagende lach van de duivel galmt door de ruimte.

"Waarom heeft u precies haar een contract aangeboden en niet een andere gestorven ziel op de wereld?", vraagt Jacob.
De duivel grinnikt opnieuw.
"Omdat ik dat niet zomaar bij iedereen
kan doen."
Jacob trekt zijn rechterwenkbrauw vragend op.
"Het werkt zo..."
De duivel rolt geagiteerd met zijn ogen.
"Zielen die een 'goed' leven hebben geleden gaan naar de hemel. De slechte zielen gaan naar de hel. Maar bij Grietje is het anders. Zij is een pure ziel die beschadigd is geraakt door wat ze heeft meegemaakt. Daarom heb ik haar aan mijn zijde kunnen krijgen."

"Alstublieft, ik smeek u", stamelt Jacob.
"Is er niet een manier om haar vrij te krijgen. Ik doe alles."
"Alles?", vraagt de duivel met opeens een enge grijns op zijn gezicht.
"Hoezo grijnst hij zo eng?"
Ik kijk Jacob vragend aan.
"Ik snap het niet."
Een lichte vlaag van paniek komt in me op. Alles wordt me te veel.
Tranen woelen op in mijn ogen.
Sussend houdt Jacob me vast. Hij richt zijn blik weer op de duivel.
"Alles."
"Er is één ding..."
Mijn ogen gaan heen en weer tussen de duivel en mijn broer.
In de hand van de duivel vormt zich een papiertje. Zo zwart als as.
"... Ik wil het nog warme bloed van een zuivere ziel die in het pretpark is geweest. Iemand die het menselijke in Grietje inzag. Ik wil haar dood."
Weer maakt de duivel kotsgeluiden.
"Walgelijk als mensen het goede van iets inzien."

Aarzelend pakt Jacob het papier aan.
Zijn ogen glijden langs de tekst die erop staat.
Zijn ogen worden groot.
"Maar er staat maar één naam op."
Zijn stem klinkt geschrokken.
"Tsja.. Keuzes zijn moeilijk. Je kan ze niet allebei redden."
Jacob balt zijn vuisten.
"Dit kunt u niet maken!"
De duivel zucht.
"Dat heb ik toch net gedaan."

Jacob zakt met zijn knieën op de grond. "Als ik het doe, wat gebeurt er dan met Grietje?"
"Dan mag Grietje naar het vredige hiernamaals in de vorm van de hemel, naar haar lieve moedertje."
Verward kijk ik Jacob aan.
"Hoezo naar mama in het hiernamaals? Ik begrijp het niet?"
Ik hoor Jacob zuchten.

"Grietje..", begint hij met trillende stem.
"Ja?", vraag ik argwanend.
"In de tijd dat jij vast zat in het pretpark zijn er tientallen jaren verstreken. Mama is in die tijd gestorven van ouderdom."
Geschrokken kijk ik hem aan.
"Ik snap het niet. Is mama dus dood?"
Ik voel de tranen opwoeien in mijn ogen.
Jacobs zachte vingertoppen gaan langs mijn wang.
Hij veegt een traan weg.
"Maar zodra dit afgerond is mag jij naar mama toe."
Ik knik zachtjes.
"En jij dan?"
Jacob lijkt geschrokken door mijn vraag.
"Ik..", stamelt hij.
"Ik zal er snel genoeg achteraan komen."
Hij laat me los en staat op.

"Waarom heeft u haar bloed nodig?"
De duivel grinnikt.
"Ik vind het zo attent van je dat je me de hele tijd met u blijft aanspreken. Maar ik heb haar bloed nodig omdat ik door dat te drinken. Onbeperkt rond kan zwerven op aarde. Op dit moment ben ik niet krachtig genoeg om langer dan een half uur op aarde te blijven. Door het drinken van haar bloed kan ik zonder tijdlimiet op aarde blijven en ook nog eens elke vorm aannemen die ik maar wil."

"Vorm?", vraag ik.
"Dat betekent dat ik elke gedaante aan kan nemen die ik wil. Van raaf tot wolf tot een vies mens. Om me zo onopvallend mogelijk te verplaatsen."

Jacob doorbreekt de conversatie.
"Wat moet ik doen?"
De duivel knipt in zijn vingers en er vormt zich een zilveren kelk in zijn hand.
"Vul deze kelk met haar bloed en breng deze terug op de plek waar we nu zijn."
"Wacht..."
Zegt Jacob argwanend.
"Hoe weet ik dat u zich aan uw woord houdt?"
De duivel zucht geïrriteerd.

"Als je het zo formeel wilt doen."
Hij pakt het blad dat Jacob nog vast had van hem over en zet met een veer die in zijn hand opdoemt, een handtekening op het blad.
"De duivel kan zijn woord niet verbreken."
Hij steekt zijn klauwachtige hand naar mijn broer uit.
Aarzelend pakt Jacob hem vast en schudt de hand.

Ik kijk mijn broer onbegrijpend aan.
"Welke naam staat op de lijst?"
Jacob slikt duidelijk de brok uit zijn keel weg.
"De naam van Mila."

SORRY VOOR HET LANG NIET POSTEN PEOPLE DRUK MET SCHOOL. Dit hoofdstuk is lichtelijk haastig geschreven dus reageren als je fouten ontdekt...
GRAAG!
En met pijn in mijn hart moet ik zeggen dat dit het één-na-laatste hoofdstuk van lach je dood was😫.

PS: BOEM WAT VONDEN JULLIE VAN DE CLIFF?!😏

PPS: Niet getreurd want binnenkort komt er een nieuw horrorboek online!!!

TOEDELS!!❤️