E Humbur Ne Kthjelltesi

Kapitulli pese

Dhe ai qe me pa ne ate gjendje hutimi dhe me pohoi se ishte i vertete.
Ne fakt u ndjeva e lehtesuar qe ai nuk ishte nje hije, por e turperuar nga menyra se si e kisha kerkuar kete pergjigje.
Ai ende qeshte aty ne dere dhe une e hutuar kisha harruar ta ftoja brenda.
Ne fakt te hyja aty brenda nuk ishte qejf i madh pasi te rrije ne mes te pluhurit nuk ishte fare bukur madje nje dem shendetesor.
Por sic dukej ai nuk e kishte problem. Madje hyri pa e ftuar fare. Nese heren e fundit me ishte dukur i ndrojtur, tani po me dukej i llastuar. Po, po. Vertete i llastuar.
Mu duk se i pelqente ky vend, kjo qetesi, kjo ngushtesi.
Nuk isha mesuar ende me ate qe po ndodhte dhe isha ende e ngrire ne dere.
Ai buzeqeshte fort dhe erdhi te me shkundte qe te ulesha me kembe ne toke.
Mert,-me tha ai.-Quhem Mert.
E hutuar sa me s'ka i zgja doren dhe i thashe:
Une jam Lisa.
Gezohem,-ma ktheu ai plot miresjellje.
Ishte hera e dyte qe e shihja dhe me dukej sikur te ishin 2000 here.
U ul ne nje nga karriget prane tavolines dhe me pyeti se pse jetoja ketu.
Dhe une fillova ti tregoja se ne te vertete une nuk jetoja aty.
I tregova pothuaj gjithe historine time. Sesi familja ime kishte vdekur e gjitha pervec sime motre dhe sesi ajo punonte ne nje tjeter qytet per shkak te shkolles.
Sic dukej historia ime i kishte pelqyer. Sigurisht, ishte si histori qe degjohej vetem neper filma e lexohej vetem neper libra.
Atehere e pyeta per veten, e pyeta per jeten e tij dhe pergjigjia e tij me shokoi:
Jam femije i vetem dhe deri para ca kohesh mamaja nuk me linte te dilja as ne qytet. Isha si te thuash djale mamaje por kete zgjedhje nuk e kam bere vete. Babain nuk e kam dhe dua te sqaroj dicka;nuk jam femije i llastuar teper. Dua ta sqaroj pasi shpeshhere me pandehin si te tille.