E Humbur Ne Kthjelltesi

Kapitulli pesembedhjete

Aty e kuptova se ai i kishte mbyllur te gjitha lidhjet me femrat e tjera per mua.
Aha kusho,-vazhdoi vajza.-Kush eshte fatlumja?
Kusho??!! Ajo qenka kusherira e tij. Keto ishin dy lajme mjaft te mira per mua.
Sapo me pa me dhuroi nje buzeqeshje dhe i tha vajzes se une po vija.
Na prezantoi dhe ajo doli se ishte vjaza e tezes se tij.
Gjate gjithe rruges me kishte vendosur krahun ne shpatull dhe me afronte nga vetja e here pas here me puthte mbi koke me nje dashuri qe nuk di ta pershkruaj.
Ishte teper i embel dhe une e dija se nuk kisha nevoje te mendohesha aahtu sic tha Merti pasi isha e sigurt qe ai me donte vertete.
Kur isha me Anin nuk mendoja aspak per Mertin.
Me dukej sikur isha ne nje tjeter bote vetem per vetem me te dhe nuk me interesonte askush tjeter.
Asgje nuk e prishte dot lumturine time ne ato caste.
Dikush e mori ne telefon dhe ai u vrenjt pakez.
Mesa mora vesh kishte qene e ema dhe ai me tha se ajo po vinte aty. Do mberrinte neser dhe do rrinte ne te njejten shtepi me ne per ca dite.
Mbeta si e shushatur pa e kuptuar pse ai duhej te verenjtej dhe para se ta pyesja une ai u pergjigj:
Ajo ende nuk e di per ty dhe fatkeqesisht ajo pret qe une te gjej ndonje vajze te pasur.
U mundova ta qetesoja duke e ditur se do e gjenim nje zgjidhje.
Ai me buzeqeshi por e dija se ishte i merzitur ende.
Ishte i menduar gjate gjithe rruges dhe sa here e pyesja nuk ma tregonte por e dija qe kishte te bente me mamane e tij.
Sipas tij ne duhet te mos ia tregonim ne fillim por ne nje moment te pershtashem, pra te mos e shfaqnim derisa te vinte koha.
Ne fillim vendosa ta pranoj pa e diskutuar por kur e takova per here te pare te emen e tij e kuptova merzitjen e tij kur mori vesh per ardhjen e saj.