E Humbur Ne Kthjelltesi

Kapitulli njezet

Nuk doja te ikja ne shkolle dhe ta lija vetem.
Nuk mundja ta lija ne ate gjendje.
E dija se kur te zgjohej do te kishte dhimbje te medha koke e mbase nuk do te mbante me mend asgje.
Doja te isha ate dite cdo sekond prane tij e te kujdesesha per te por Luna nuk me la.
Ne fakt edhe une e dija se nuk duhej te mungoja por ne te vertete nuk me interesonte shkolla ne ato momente.
Beri c'beri Luna ma mbushi me djen qe te shkoja ne shkolle pasi do te kujdesej ajo per Anin.
Shkova por e dija mire qe gjate gjithe dites une do ta kisha mendjen tek Ani qe kisha lene ne shtepi akoma ne gjume.
I kisha dhene keshilla te shumta Lunes dhe ajo pas cdo fjale qe une thoja qeshte e ma kthente:
E di moj e di mos u bej merak. Do kujdesem per te ashtu si per Mertin.
Kur permendi ate emer mu erresua gjithcka. U rrezova pertoke e pavetdijshme por erdha shpejt ne vete.
Ndenja pak aty shtrire por u ngrita per te shkuar ne shkolle dhe serish i jepja keshillat e njejta Lunes.
Shkova vone tek Ana dhe per pasoje bera rrugen deri ne skkolle vetem.
U pendova disa here rruges qe nuk kisha qendruar ne shtepi te kujdesesha per Anin edhe pse ai nuk ishte vendi i duhur per ta menduarpasi isha vetem dy hapa larg shkolles.
Kur mberrita dera ishte e mbyllur qe do te thoshte se kisha mbetur jashte.
Dhe te mbesje jashte do te thoshte te mos hyje fare ne shkolle pasi te marrin emrin dhe te vendosin cdo mungese pa arsye dhe kjo ishte e patolerueshme per mua pasi une nuk kisha munguar dhe as kisha mbetur jashte asnjehere gjate gjithe jetes sime.
Kjo ishte nje dite e tere tersi.
Nuk mundja te levizja qe aty edhe pse nuk kisha shpresa.
Po qendroja e heshtur perpara asaj dere te madhe qe nuk me lejonte te shihja pertej derisa nje zhurme ne trembi fort.
Sic dukej dera e madhe e shkolles u hap dhe u shfaq ai roja shtrembaraq me ate fytyren e frikshme.
Kishte kohe qe ai nuk e kishte marre turnin e mengjesit dhe une e kisha harruar por tani qe po e shija aty me frikesonte edhe me teper.
Kur filloi te levizte une bera bje hap prapa.
Ai me drejtoi nje buzeqeshje e cila e bente fytyren e tij te dukej me e tmerrshme por e kuptova qe nuk kishte qellim te keq.
Pse vone?-mu drejtua.
U zgjova vone,-genjeva.
Me ke ke mesim kete ore?-vazhdoi ai.
Matematike me Suelen.
Hyr se mesuesit kane mbledhje dhe drejtoresha nuk te sheh tani. Por shpejt pasi nuk e di sa zgjat mbledhja. Jane atje qe 10 minuta.
E falenderova pa mase dhe me nje fryme u ngjita per ne klase.
Sapo hyra, u ula ne banken e Anes dhe hapa menjehere librin.
Nxorra bllokun e shenimeve e hapa ne nje faqe bosh dhe shkruajta:"Eh si shpetova sot. Ka shume per te te treguar."
Ajo si gjithmone ishte e paduruar por fatmiresisht mesuesja hyri ne klase dhe une u perqendrova ne mesim.
Per fatin tone te mire mesimin e mbaruam me kater ore dhe patem leje te shkonim ne shtepi.
Une ia kisha treguar te gjitha Anes prandja me mirekuptoi kur ika me vrap ne shtepi.
Atje gjeta ne dhome Anin me Mertin te bisedonin se bashku dhe fatmiresisht qe une isha aty ne kohen e duhur pasi mund te kishin filluar nje konflikt me grushte.
Ishte nje situate tejet e ndere por une hyra brenda shpejt, lashe canten ne nje karrige dhe vara xhaketen.
Shkova dhe putha Anin ne faqe dhe vura re se ai digjej nga temperatura.
E detyrova te shtrihej dhe fillova te kujdesesha per te pa me interesuar se Merti ishte aty.
Pas mundimeve e mundimeve sikur filloi ti binte temperatura.
U qetesova pasi kisha mbi dy ore qe tentoja tia ulja tenperaturen dhe prania e Mertit gjithe kohen me jepte nje ndjesi te cudishme.
Ne mesdite ishim te gjithe ne tryeze dhe po hanim ne heshtje totale deri kur mua me erdhi per te vjellur.
Shkova vrap ne banjo por nuk nxorra gje.
Kur shkova te ulesha serish ne tavoline te gjithe me shihnin te habitur por i vetmi qe foli ishte Merti:
C'pate Lisa?
Une nuk fola por Luna u pergjigj disi ne emrin tim.
U tregoi se edhe ne mengjes me kishte rene te fiket dhe per here te pare shprehu me ze te larte mendimin e saj.
Kur degjova fjalen "shtazene" sikur me ra te fiket serish.
Jo ishte e pamundur pasi mes meje dhe Anin nuk kishte ndodhur asgje.
Une atij nuk i kisha dhene as puthjen e pare dhe Luna po mendonte per pasojat e gjerave te tjera.
Isha habitur por askush nuk e besonte qe une dhe Ani nuk kishim pasur asgje tjeter pervec perqafimeve. Nuk kishte pasur as puthje ndersa keto...

Me falni per keto update kaq te vonuar dhe shume larg njera tjetres po nuk kam pasur frymezim.
Shpresoj qe edhe kjo qe kam shkruar tiu pelqeje.

Please vote
Share
And at least comment.