E Humbur Ne Kthjelltesi

Kapitulli njezet e shtate

Asnjeri nga ne nuk po dinte cfare te thoshte.
Pastaj kur une i thashe se ndihesha e lodhur e doja te pushoja me tha se gjeja e pare qe duhej te benim ishte te shkonim ne spital qe une te beja analizat.
Pranova. Fundja kjo ishte te miren e te gjitheve.
Ate nate Ani ndenji tek dhoma ime.
Kjo ishte teper e zakonshme per ne tashme.
U shtri prane meje dhe me perqafoi fort.
Me ndjeu te dridhesa si gjethe.
As vete nuk e dija nga se kisha frike.
Frike per Lunen apo frike se do dilja edhe une si ajo.
Frike mos jeta ime kaq e pat.
Kisha lexuar se ne qoftese kapet ne moshe te hershme mund te sherohet.
A thua dhe Luna e kishte nje mundesi te tille?
Nje mundesi edhe ajo te jetonte?
Jooo. Ajo patjeter duhej te jetonte.
Nuk kisha me forca te mendoja dhe me keputi gjumi.
Mu mbyllen syte ashtu ne krahet e te dashurit tim.
Ne fakt isha endje ne gjendje kllapie me syte e mbyllyr dhe shume e pergjumur kur ndjeva qe me perkedhelte me duart e tij ne fytyre dhe buzet e tij mbi ballin tim dhe me pas filluan te uleshin poshte.
U ndalen te hunda dhe pas pak sekondash ndieja frymemarrjen e tij mbi buzet e mia por buzet e tij jo.
Ai me kuptonte mjaft mire.
Kuptova qe kisha shtrenguart fort doren e tij.
Nuk kisha shume kohe qekur kisha marre puthjen e pare dhe ai e kuptonte se nenmendjen time pershtjelloheshin shume gjera.
E ndjeva frymemarrjen e tij edhe me prane dhe kete rradhe ishte me e ngrohte.
Nuk ia shtrengoja me doren. Thjesht e rreshqita dhe e cova lart ne koken e tij.
Ndjeva doren e tij rreth belit tim.
Hapa syte e lodhur e te pergjumur.
Ishte erresire por e shikoja ate prane meje.
Ndjeja zemren se si i rrihte.
Me kishte shtrenguar fort.
Nuk leviznim.
Une nuk dridhesha me.
Njeren dore ne shpatullat e tij dhe tjetren e kisha vene neper floket e tij.
Ndersa ai njeren te beli dhe tjetren e mbante akoma neper fytyre.
I mbylla syte pastaj i hapa prape.
Nuk isha ne enderr aspak.
Ai ishte aty me te vertete.
Nuk po dija cfare te beja.
Kisha deshire te me puthte por nuk ia thoja dot dhe ai nuk po afrohej me.
Ndonese midis buzeve tona ishte vetem nje centimeter largesi ai e respektonte ate.
E dinte se une kisha turp ppr nuk e kishte kuptuar akoma se perbrenda po me vlonte deshira te me puthte.
Vazhdova te isha ne medyshje por me doren qe kisha mbi koken e tij e terhoqa prane vetes.
Buzet tona u bashkuan.
Nuk e di se si e bera apo ku e mora guximin.
Di thjesht qe po shijoja edhe njehere buzet e tij.
Buzet e tij ishin jete. Si uji per shkreteriren.
Me jepte jete. Ishte si uje per nje lule te thare.
Po me jepte gjithcka doja.
Po me jepte dashuri.
Buzet tona u shkeputen per pak. Ne fakt une u largova. Ama ai u afrua dhe me puthi serish me shume pasion.
Vazhduam per minuta keshtu.
Po levizte doren neper krahun tim dhe per nje moment uli rripin e kanotjeres qe kisha veshur.

Sa me shum vote ans comments please.
I need your opinion
Love you all
Dont forget to share.