Me,My Mom and Her Bestfriend

MMMBF 3

ME,MY MOM AND HER BESTFRIEND|by Robin

3

#MMMBF

Sumosobra na naman ang pagiging malandi niya.Dahil mula dito sa sala ay dinig na dinig ko ang harutan at mga landian nila ni Theo.

Hindi ko makita kung ano ang ginagawa nila pero nakaka-istorbo ang mga tili at hagikhik ni Nicky,tapos ang makapal na tawa ng lalaking yon.

"Mom will you get some room?! Were studying!" Napunong sigaw ko mula sa sala.

Ilang segundo lang at lumabas sila ng kusina nang magkahawak-kamay.Hila-hila ng Mommy ko ang kamay ni Theo.

"Inggit ka lang!" Mom retorted. "Why don't you do it with your girlfriend?" Sabay lingkis sa katabi,nang-iinggit.

Umuusok na ako sa inis pero ine-enjoy lang yon ni Nicky.Habang si Theo ay wala lang imik at kunot ang noong nakatingin sa akin.

"She isn't my girlfriend!" I defended.

Umingos lang si Mommy na hindi naniniwala bago hinila paakyat ng hagdan si Theo.

"Where are you going?! Nicky!"

"Let them be,D." Awat sa akin ni Bianca.Nasa sahig siya,nakaupo at gumagawa ng homework like I wasn't yelling.

"She's being bitch again!" Dabog ko sa pagtatanggol niya.

Bianca shook her head like I gone crazy. Then tipped her glass. "Remember,she's still paying for your school...."

Napairap ako sa sagot niya saka ako padabog na naupo sa sahig. "She's a slut."

Pero hanggang sa natapos kami sa pag-aaral at dumilim na sa gabi,the two still hadn't showed up at nag-aalala na ako kay Nicky.

"Let them,ano ka ba." Naiinis na sa akin si Bianca dahil kanina ko pa gustong akyatin sa itaas ang Mommy ko pero kailangan ko siyang ihatid sa kanila.

"Bakit ba hindi pa sila lumalabas?!" I frustratedly yell.

Tinignan niya ako ng patay. "Gusto mo bang sagutin ko yan?"

Pagkahatid ko kay Biancs,umuwi ako na wala pa ring Mommy na nakikita kundi isang text message ang na-receive ko.

From: Mommy Nicky
May food pa sa ref.Eat well,we'll be back.

We'll be back.

Nawalan na ako ng ganang kumain.Saan na naman sila nagpunta? Saan dinala ng lalaking yon ang Mommy ko?

Napatango ako,patingala sa maliit na second floor ng bahay at nakaramdam ako ng lungkot.

Maliit na ang bahay na ito para sa aming dalawa,I mean literally,for sixty-four sqaure meter na nakakayanan ng pera niya para sa aming dalawa,sapat na iyon.Pero pakiramdam ko,everytime this happened na hindi ko siya naabutan at nakakasama o nakikita,parang kulang,the space becomes too wide and sometimes empty.

And then I thought of other else I have.My Papa-Lolo and Mommy-Lola.I want to see them.I know they love me,sa kanila hindi ako mag-iisa at malulungkot.

I swallowed.A lump was forming in my throat at the thought of that one unexisting.

I woke up the next morning without Nicky's lingering voice.Hindi ko siya naririnig na kumakanta ng malakas o parang-nagbabasag sa kusina sa pagluluto.

It was silent.Umuwi ba siya kagabi?

"Nicky!" I called out while running down the stairs.

I went to see her in the kitchen but instead I found Theo eating alone at the island.Nang makita niya ako nagsalubong ang mga kilay niya na parang hindi niya ako gustong makita.Well,it's fine,same here.Ayoko rin naman siyang makita,bakit ba kasi siya nandito?At bakit wala siyang suot pang-itaas? Barbaric.

Tumalikod na ako para umalis nang magsalita siya.

"She went jogging.She prepared breakfast." Sabi niya sa paraang wala siyang pakealam kung narinig ko o hindi.

Napabuntong-hininga akong hinarap siya.Hinanap ng tingin ko ang sinasabing pagkain and I saw a seperated plate of sandwich.My eyes lingered on it before they climed up to that unhygienic hairy face of his.

Masama ko siyang tinignan. "Hanggang kailan ka ba rito?" Tanong ko sa naiiritang paraan.Naiinis ako sa presence niya.Parang kumukulo ang dugo ko.Ayoko sa kanya.

He made a big bite on his sandwich almost swallowing it whole,really barbaric.Saan ba siya nanggaling lupalop ng mundo namundok?

"Nevermind." I said when he's about to answer me.Baka lalo lang ako mainis sa maririnig ko.

Sa isang malaking hakbang,inabot ko ang plato ng sandwich.I can't afford to lose my food on him.It is mine,baka kainin pa niya.So is Mom.She is mine.

....