BU BÖLÜM DEĞİL DUYURUDUR!
Eheheheheh 1 Nisan şakası yapayım dedim. Tabiki de yeni bölüm😂. 💗💗💗💗
Keyifli okumalar yanlışlar olabilir şuan ekrana bakmaktan kör oldum göremiyorum kusuruma bakmayın 💃💃💃
Apartmanın kapısını çektiğimde eski demir yığının sesi boş sokakta yankılanmıştı. Adımımı yola attığımda yan yolun biraz ilerisinden gelen Can'ı farkettim. Zeynep yanında değildi. Bisikletimi zincirinden kurtarıp yanına ilerledim çünkü beni çoktan görmüştü ve dedim ya bu aralar bir gerginlik yoktu aramızda. O bisikletle gelmiyordu çünkü akşamları Zeynep ile dönüyordu ve Zeynep bisiklet kullanmadığı için o da bisikletini dükkana kilitleyerek Zeynep ile yürüyordu hatta çoğu zaman ben de onlarla yürüyordum. "Günaydın."
"Günaydın Beray." Bitik duran bir görüntü sergiliyordu şuan karşımda, kanlanmış gözleri ve kocaman olan göz altı torbaları geceyi ayakta geçirdiğine bir işaretti. Sorun neydi?
"Şey...sen iyi misin Can?"
"Seni görüp iyi olmamak ne mümküm güzelim." Sinirle boğazımı temizlediğimde geceyi yalnız geçirmediğini anlamıştım. İçmişti. Zeynep neden engel olmamıştı?
"Zeynep nerede?" Samimi olmayan ses tonum onu rahatsız etsin isterken o hala bitik ruh hali ile suratıma bakıyordu. "Hastaydı. Gelme dedim."
"Can bence sen de gelme. Selim Bey'i biz idare ederiz. Sarhoşsun." dediğimde gözlerini devirdi ve silkelendi. "Ah hayır, cidden sarhoş değilim. Kafam dağınık."
"O zaman git ve topla Can." Sert tavrıma karşın sesli bir şekilde yutkundu be beni buna inandırmak istercesine mırıldandı. "İyiyim, gerçekten iyiyim." İyi değildi. Görüyordum. "Neden içtin?"
"Senin yüzünden." böyle bir cevap beklemediğim ortadaydı, hazırlıksız yakalanmıştım. "Ne diyorsun Can. Yine başlama bu kez cidden fena olacak." Bisikletin kollarını iyice sıkarken eklemlerim yanmıştı. "Evet, senin yüzünden. Senin bu saflığına. Ya kızım cidden nasıl anlamıyorsun, Furkan bir piç ve seninle oyun oynuyor. Lan çocuk mimar, seninle ne işi olur? Seni kendine bağlayıp hayatından siktirolup gidecek. Benim sana olan sevgimi farketmediğin gibi, onun seni oyuna getirdiğini de farkında değilsin şuan." daha fazla konuşmasına izin vermeden sert tokatımı suratına indirdim. "Piç olan sensin! Sensin! Furkan'ın benimle oynadığı falan yok! Ve sen bana aşık değilsin arsız bir çocuksun sadece!" omuzlarından ittirdiğimde bisikletime abanıp hızla pedallamaya başladım. Göz pınarlarım yanıyordu, sinirimden!
Beni kendi ağzıyla aşağılamıştı ve hala beni sevdiğinden bahsediyordu! Bunu ona söyleyeceğimi hiç düşünmezdim ama tam bir orospu çocuğuydu!
Frenlerimi sıktığımda yarım metre daha kaydıkyan sonra durdum. İnip dükkana ilerlerken kapısının açık olmadığını farkettiğimde hızla bir tekme attım. "Sikeyim böyle işi ben!" Ne zamandır kapadığım bayramlık ağzımı açtırmışlardı yine. Can'ın gelmemesini umarken arkamdaki sesle bugünün daha ne kadar mükemmel gidebileceğini düşündüm.
"Beray Adal. Demek şirket malına zarar veriyorsunuz ha?" Ah, Selim Bey sizi de tekmelesem şirket "malına" zarar vermiş olur muyum acaba?
"Ayağım çarptı Selim Bey?" kollarımı önümde bağlarken dediklerime ben bile inanmamış suçlu bir tavırla vanslarıma bulaşan kirlere bakıyordum. Ayakkabı temizlemekten pek hoşlanmıyordum evet ama bir el atsam iyi olacaktı. "Ben ki, iq seviyesi yüksek ortalamaya sahip bir insanım, sen o mercimek tanesiyle beni kandırabileceğini mi sanıyorsun?" Ellerini yine şekerparesinin üzerinde bağlayarak sinsi bir tavırla beni süzdüğünde elimi durmasını söyler gibi kaldırdım. "Selim Bey, personele de bu kadar hakaret edilmez ki canım!"
