AHMAK KOCAM 🚬

Oğlumuz

"Kim gelmiş hayatım?" Zilin sesiyle mutfaktaki işlerimi yarım bırakarak kapıya doğru yürümüştüm. Bize her gün öyle misafir gelmiyordu. Gelse bile mutlaka önceden haber verip öyle geliyorlardı. Çat kapı gelmek artık eski devirde de kaldı diyebilirdim.

Dış kapıya kadar geldiğimde Aras'dan cevap alamamıştım zaten almama da gerek kalmamıştı. Gül Anneyi ve Dinçer Babayı gördüğümde yüzümde en az onlar kadar şaşkın bir ifade vardı. İyi ama Aras ailesine ayrılığımdan bahsetmediğini söylemişti. Birde bebekten diye düşünürken Aras geriye çekilerek ailesinin içeriye girmesine izin verdi.

Gül Anne eli ağzında içeriye girdiğinde şaşkınlığını bariz şekilde belli etmişti. "Dinçer görüyor musun? Ben sana bir şeyler dönüyor demiştim..." Ortada elbet bir şeyler dönüyordu Gül Anne ama emin ol ki ben bile bilmiyordum.

"Görmez miyim, oğlum bütün kilolarını karısına verip çöp adama dönüşmüş..."

"Dinçer kafayı mı yedin? O karın kilodan ibaret değil kız hamile..." dediğinde bu şaşkın hallerine gülmek istemiştim. Ben ağzımı açamadan Dinçer baba içeriye girerek karnıma daha yakından baktı. "Bebek mi? Ben dede mi oluyorum?" diye sorduğunda bu defa güldüm.

"Evet, baba dede oluyorsun. Bende çöp baba oluyorum..." Dinçer Bey sevinçle oğluna sarılırken hiç beklemediğim anda Gül anne de beni kendine çekerek sarılmıştı.

"İnanamıyorum, hamilesin. Sonunda hayallerim gerçek oldu."Gül Anneyle kavgalı ayrılmamış mıydık? O halde bu sevinçte neyin nesiydi. Yine de ayıp olmasın diye sarılışına karşılık verdim. "Evet, Anne hamileyim..." demiştim. Belki de bütün sorunlarımızın temelinde yalnızca bebek yatıyordu.

Gül anne benden ayrılınca hayıflanarak bana bakmıştı "Bunu söylemek için epey geç kalmadınız mı?" Aslında pek de geç kalmadık, oğlunuz bile yeni öğrenmişken sizin doğumdan önce öğrenmeniz de ne bileyim mucize gibi.

"Hanım kız hamileymiş kızı rahat bırak da ne olup bittiğini içerde anlatsınlar..."

"Evet, annecim içeriye geçelim. Sizde yeni maceralarınız eşliğinde neden geleceğinizi haber vermediğinizi anlatırsınız..."

Aras'ın ailesi şaşkınlıklarını üstlerinden atamayarak içeriye geçmiş. Aras da ben valizlerle ilgileneceğim sen geç, diyerek beni ailesinin yanına göndermişti. Onların ardından salona girince "Aç mısınız bir şeyler hazırlamamı ister misiniz?" diye sordum. Uzun yoldan geldikleri için aşırı yorgun görünüyorlardı belki de açlardı.

"Aç değiliz kızım olsak bile sana iş yaptıracak halimiz yok. Sen şöyle yanımıza geçte neler olduğunu bir an önce anlat. Neden bunca zaman bize haber vermediniz?" Gül annenin yanına oturduğumda kapı kapanmıştı. Aras da çok gecikmeden içeriye girince soluğu babasının yanında aldı.

"Biz söyleyecektik ama Aras dönmenizi bekleyelim dedi." Hiçte yalan söylemiyordum. Aras'a ailene de haber verelim demiştim de biraz sabretsinler demişti.

"Evet, baba iki hafta sonra geleceğinizi bildiğim için bir süre daha saklayalım dedik."

"Oğlum, karının nerdeyse karnı burnuna gelmiş ne zaman söyleyecektiniz Arya doğum yapınca mı?"

"Sitemlerinde haklısın annecim ama gel gör ki ilk çocuk..." derken Dinçer Baba sözünü keserek cinsiyeti belli mi diye sordu. Bende istemsizce elimi karnıma götürerek gülümsedim. "Erkek baba..." O an Dinçer Babanın gözlerindeki ışıltıyı görmüştüm oğluna bir kez daha sarılırken Gül anne de elini karnıma koyarak sağlıklı olsun da ne olursa olsun, demişti. Benimde fikrim bu yöndeydi bebeğim sağlıklı dünyaya gelsin de cinsiyeti hiç de umurumda değildi.