✔ Killer in the Attic

[16] SEDECIM

Alas dos ng madaling araw.

The endless blanket of black covered the night sky. Stars silently witnessed events unfold. This is a void that distorts man's perception of what lies beyond.

Namayani ang katahimikan sa buong paligid na tanging mga kuliglig na lang ang maririnig. Ang simoy ng malamig na hangin ang nagbigay-ningas sa katahimikan; para bang walang kamalayan ang Eastwood na may karumal-dumal na krimeng magaganap.

Sa ganitong tagpo nabulabog ang kapayapaan nang may kumatok ng tatlong beses.

Tatlong katok.

Soon, it was almost like someone was banging on the door.

Pupungas-pungas pa si Andrea nang bumangon. She still had half-lidded eyes and a sleep-deprived body. With that, she ignored that fact that someone was knocking on their front door at an ungodly hour. In the dark, she made her way towards the locks. Binuksan niya ang pinto at sinilip kung sino ang mag-aabalang gisingin siya mula sa mahimbing niyang tulog.

Pero tuluyan nang nagising ang diwa ng dalaga sa nakita.

O sa kawalan ng nakita.

"Walang tao?"

Tanging pusa lang ng kapitbahay ang naroon sa lote pero bukod doon, wala nang ibang nilalang sa labas ng bahay nila. Agad siyang nakaramdam ng kaba at pagkalito. Sigurado naman siya sa narinig niya. Sigurado siyang may kumatok kanina! Halos kalampagin na ang nga pinto nila kanina na para bang... may nagpupumilit na mapasok.

Someone wanted in.

And as Andrea momentarily left the door open behind her, an uninvited guest made his way inside the house. Nakaramadam ng pangingilabot si Andrea dahil sa pangyayari at natatarantang isinara ang pinto. She hurriedly stared at the wallclock.

Halos mapamura siya nang mapagtanto ang oras.

2:00 A.M.

Siguro tinatakot lang niya ang sarili niya. Tama, siguro nga.

Nagtungo siya sa kusina at uninom ng tubig. Andrea took in a deep breath and ignored what happened. Sino naman ang kakatok sa pinto nila nang ganitong oras? At ano naman ang kailangan niya?

Akmang babalik na sana si Andrea sa silid nilang mag-anak nang mapansin niya ang basong nakapatong sa mesa. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang gumalaw ito mag-isa. It was as if it's possessed.

"A-Anong...?"

Pinagmasdan niya ang baso hanggang sa mahulog ito...

The glass hit the floor with a loud crash that left her disturbed and terrified.

Napahakbang siya paatras. Nagsitaasan ang mga balahibo niya sa braso dahil sa nasaksihan. She ran towards their room in an attempt to call for help, pero bago pa man siya makarating doon, may nabunggo siyang katawan.

Andrea stumbled back and lifted her head. Only to see a man with a white mask staring down at her. Sa likod ng maskara nito, nararamdaman niyang  nakangiti ang panauhin sa kanya.

Her heart beated faster in anxiety and fear. "S-Sino ka?!"

Nanginginig siyang tumayo ngunit mabilis siyang nahawakan sa braso. Sa higpit ng pagkakahawak nito sa kanya, naramdaman ni Andrea ang pagbaon ng kuko ng lalaki sa balat niya.

She felt warm blood dripping from the wound. Mahina siyang napadaing at sinubukan niyang magpumiglas sa hawak nito pero sadyang mas malakas ito kaysa sa kanya.

"B-Bitiwan mo 'ko!"

When Andrea was about to scream, a pair of cold hands appeared from behind her and harshly slapped packaging tape over her dry mouth.

The man before her chuckled darkly and dragged her back to their room.

Naiiyak na sa takot si Andrea. Paano nakapasok ang mga taong 'to? At ano naman ang kailangan nila?! Sa pagkakatanda niya, wala naman silang naging atraso sa kahit kanino!

In the darkness of their small home, she was dragged forcefully towards the small room where they slept. Sama-sama silang mag-anak na natutulog sa silid na 'to dahil sa liit ng kanilang bahay.

Pero nang marating nila ang silid, parang naubusan siya ng hininga. She was horrified at the sight in front of her. Naaninag niya ang isang chainsaw na nakalutang sa ere at nakatapat sa ulunan ng pamilya niya.

Andrea attempted to close her eyes but the man holding her forced her to watch, digging his fingers into her eyelids.

Nang gumana ang chainsaw, the disturbing noise made her want to lose her sanity.

The sound of the chainsaw thrilled Sebastian.

Finally, magagamit na rin niya ito. Kitang-kita niya ang matatalim nitong ngipin na alam niyang walang kahirap-hirap na babaon sa balat at tatagos sa laman ng mga tao.

To say he's excited to kill humans would be an understatement.

Mabilis niyang itinapat sa leeg ng isang ginang ang nakamamatay na chainsaw. The woman shot her eyes wide and gasped upon hearing the noise, but before she could even scream, it went all the way down her neck. Tumilamsik sa buong silid ang dugo niya. The smell of fresh blood made him smirk as it crept towards the wooden floor, staining it permenantly, dripping down.

Ilang sandali pa, napuno ng sigawan at nakaririndig tunog ng chainsaw ang paligid.

Sebastian turned to a little boy, no older than six. Humahagulgol ito nang makita ang pagkamatay ina. Maya-maya pa, nanginig ito sa takot habang papalapit sa kanya ang chainsaw. "AAAAAAAAH!"

Sebastian mercilessly thrusted the object into his stomach and watched it deliciously cut through flesh and internal organs.

Hindi pinansin ni Sebastian ang pagluwa ng laman-loob ng bata. He didn't even mind the mess he made as the blood seeped into the family's comforter and bedsheets.

Sebastian turned after killing the kid and saw the father cowering in a corner. Imiiyak ito at para bang nasusuka sa mga nakikita. Napangiti si Sebastian at mabilis na itinutok sa ulo niya ang chainsaw.

"W-Wag po, 'wag po, maawa kayo---!"

A bloodcurling scream erupted from the man's lips pero halos hindi na ito marinig dahil mas nangingibabaw ang tunog ng chainsaw na bumabaon sa bungo ng lalaki. The noise was nerve-wrecking, but to a madman like Sebastian, it sounded like music to his ears. Tumigil lang ito nang makitang nahati na sa dalawa ang ulo ng lalaki.

Walang kamatayang dugo ang umagos mula rito at nag-iwan pa ng marka sa puting pader.

He stared at his work, a satisfied grin on his face. Face his face caked in blood.

"So that's what a human brain looks like... interesting."

"Are you done playing around?"

Nilingon niya ang kasama na nakatayo pa rin sa may pintuan. Alec held the girl by the hair. Napansin ni Sebastian na tulala na ang dalaga at puno ng luha ang mga mata nito.

Halatang na-trauma sa mga nasaksihan.

"Why? Told you the chainsaw is awesome." Pagmamayabang niya habang itinataas ang bagay na nababalutan ng mainit na dugo.

From underneath his mask, Sebastian could sense a smirk form Alec's lips. He pulled out his dagger and soon enough, slit the girl's throat. Ginilitan niya ito na parang isang manok. Wala man lang naging reaksyon ang dalaga. It was like she wanted to just die.

Her lifeless body fell to the floor.

"I disagree. My fucking dagger's still the best." Tumalikod na si Alec at naglakad na papalabas ng bahay. "Hey, you should go home. Baka hanapin ka ng tao mo."

Napatingin sa katawan niya si Sebastian. He was literally drenched in blood at this point and he doubts Oriana will appreciate the color. Her favorite color is yellow, after all.

"I think I need a shower first."

---