✔ Killer in the Attic

[27] VIGINTI SEPTEM

Caleb was now stumbling over with a broken arm and a few bloody cuts. Bakas ang takot at pagkalito sa mukha niya.

In his point of view, inaatake siya ng  multo gamit ang mga bagay sa loob ng kwarto ni Oriana. But in my point of view, he looks pathetic and I am loving every fucking second of torturing him.

"AAAAAAH! FUCK!"

Nang nagsawa akong ihampas sa katawan niya ang study table, I grabbed him by the shirt. Nagsitaasan ang mga balahibo sa madugo niyang braso. Naririnig ko ang malalim niyang hininga ba para bang nahihirapan siya.

Sabagay, dapat lang naman na mahirapan siya.

Agad ko siyang sinakal at hinampas ang ulo niya sa pader. Hindi na siguro ako magtataka kung ang pader ang magkaroon ng crack at hindi ang bungo niya. He gasped for breath and desprately fumbled around to push my arms away, but it was no use. Alam ko ring nararamdaman niya ang pagbaon ng mga kuko ko sa leeg niya and the moment I saw blood oozing out of it, I knew my eyes twinkled in delight.

Caleb started coughing.

"M-Multo..."

Hinigpitan ko pa ang hawak sa leeg niya.

"Sebastian, tama na! If you don't stop now, y-you'll kill h-him..."

Isn't that the point?

I turned to Oriana sitting on the edge of her bed. May luha pa rin sa mga pisngi niya at nasira na nang tuluyan ang makeup niya. I was about to protest. Dapat lang naman na mamatay ang hudas na 'to, 'di ba? What's the big deal? Pero nang makita ko ang nagsusumamo niyang mga mata, I found myself letting go of the man's neck.

Makalipas ang ilang sandali and after assessing that he was still alive, kumaripas na ng takbo papalabas ng pinto si Caleb. I heard him trip on the stairs and slam the front door shut.

I doubt that he'll step foot in this house again.

Mabuti na lang at alam ko kung saan siya nakatira. And that made me smile. Hindi pa tayo tapos, Caleb.

"Shh. I'm here, you're safe now."

Naglakad ako papalapit kay Oriana. She started crying again when I held her. Marahan kong ipinahid ang mga luha niya and naramdaman ko na lang ang pagyakap niya sa'kin.

*

"Alec?"

Nag-angat ng tingin ang lalaking kasalukuyang nagbabasa. Nang silipin ko ang titulo ng aklat na hawak niya, halos napamura ako. 1987 Philippine Constitution. Saan naman siya nakakuha ng kopya niyan? He rolled his eyes when he realized I was staring at the book. "Sebastian, kailangang alam ko 'to bago ako maging tao. In order to break the law, you need to know the law."

"Tsk. Akala ko mag-aabugado ka na."

"Mag-aabusado ako." He grinned.

"Bullshit. Nga pala, may pamatay ka ba sa peste diyan?"

And if it was even possible, Alec's smile widened with mischief. He even adjusted his reading glasses. "Gaano kalaki ba ang 'peste' na 'yan?"

"Life-sized."

"Oh, I have just the thing for you."

*

Blood.

Ayan lang ang nakikita ko. It stained the apartment's white walls and the smell of iron burned under my nose. Nakabukas ang mga ilaw. Usually, I'd prefer to kill people with the lights off, but this is different.

This devil sexually abused Oriana, and I'm not letting him get away with it.

Pinanood kong gumapang papalayo si Caleb. Hindi na siya makatayo dahil sa lalim ng mga sugat niya. Halos maligo na siya sa sarili niyang dugo.

"Kulang pa 'yan. Kulang na kulang pa.."

Napangisi ako. Pinatunog ko ang madugong latigo sa sahig na naging sanhi ng panginginig ng katawan niya. Ramdam na ramdam ko ang pangingilabot niya. Good. Fucking good.

"AAAAAAH!"

He sobbed tears and blood.

Inihampas kong muli ang latigo sa likod niya. Paulit-ulit. The sound of the whip hitting human flesh made me laugh. Tinitigan ko ang bumubukang laman niya. I'm honestly amazed of how his body never seemed to run out of blood. Sumigaw na naman siya nang tumama ang latigo sa binti niya. It scraped his skin and left an ugly wound.

Hindi niya ako naririnig, pero nagpatuloy pa rin ako.

"Ano nga uli 'yong sinasabi nila?"

Marahan akong humakbang papalapit sa kanya. Sa tunog na nililikha ng mga paa ko, sinubukan niyang gumapang papalayo pero inangat ko siya buhok. Hindi ko pinansin ang pagkasira ng anit niya dahil sa dahas ng pagkakahawak ko. "Ah. Naalala ko na... sabi nila, 'mata lang daw ang walang latay'? I doubt that."

Kahit kaluluwa mo, may latay sa'kin.

Puro hikbi na lang ang lumalabas sa bibig ni Caleb kasabay ng pag-ubo niya ng dugo (mukhang sumobra yata ang paghampas ko ng tubo kanina). When it stained my feet, napasimangot ako.

In a matter of seconds, his mortified screams and curses resounded in the apartment.

Mas lalo akong nanggigil.

"FUCK! STOP! AAAAAAH!"

Patuloy kong pinatatamaan ng latigo ang mga mata niya. Kitang-kita ko ang pag-agos ng dugo sa mga ito at tuwing ipipikit niya ang mga ito, I force him to open his eyes again. Caleb started thrashing around until I was finished with him at nanghihina siyang sumalampak sa madugong sahig.

Kung nawalan man siya ng malay o hindi, I don't give a damn.

Let's just say, nagkalasug-lasog na ang mga mata niya.

I pulled out the gun Alec gave me and blew up his skull. "That's what you get for messing with Oriana... for hurting herm... for even touching her!" I turned him over and pulled down his pants and boxers.

'Di naman pala maipagmamalaki.

I shot his balls too. Tinatamad akong putulin ang hindi naman kahabaan.

I wiped the blood off my cheek at napatingin sa latigong ipinahiram sa akin ni Alec. Maasahan mo talaga ang isang 'yon kung gusto mong maging first-class na mamamatay-tao.

But I didn't bother asking him where he got all these stuff.

Suddenly, a slow clap caught my attention. Nang lumingon ako, nakita kong pumapalakpak si Vela. She leaned against a wall and walked towards me.

"Nice. Is this what you do when you're bored?"

Hindi ako sumagot. Bakit ba siya nandito? Tsk. Natigilan ako nang humakbang siya papalapit sa akin at pinahid ang daliri sa pisngi ko. She licked her lips sensually in front of me and murmured. "Do you want to know what I do when I'm bored, Sebastian?"

I groaned in pleasure when she started touching me. Succubus influence. Why does it work on imaginations?

Damn it.

---