She's Special | GirlxGirl

1.2

-Multimedya Clarke-

Clarke

Lexa'nın evini bulmak biraz zaman aldı ama buldum. Benim evimden 5 dakika uzaklıkta oturuyordu ama bulmak 10 dakikamı almıştı.

Numaralara bakarak yolda ilerliyordum. Numaralar beni büyük bir eve götürüyordu. Doğru yerde miyim? diye düşünmeden edemiyordum. Lexa'nın ailesinin zengin olduğunu biliyordum ama bu kadarını bilmiyordum.

Doğru eve geldiğimi umarak kapıyı çaldım.

Hizmetçi gibi görünen kadın kapıyı açtı.

"Clarke?" Beni tanıyordu ve şaşırmış görünüyordu.

"Evet? Sizi tanıyor muyum?" Hiç tanıdık gelmiyordu.

Soruma cevap vermedi. "İçeri gel. Sanırım Lexa'yı görmeye geldin. Onu çağırayım."

Teşekkür edip gülümsedim. Merdivenlere yürüdü. Etrafa bakıp evi süzdüm. Dışarıda olduğundan daha büyüktü. Bu nasıl mümkün olabilir?

"Clarke." Lexa merdivenlerin başında duruyordu. Kafamı yukarı kaldırıp ona gülümsedim. "Yukarı gel."

Merdivenlerden çıkıp Lexa'yı takip ettim. Odasına geldiğimizde etrafa baktım. Büyüktü. Güzel bir pencere koltuğu, geniş bir yatağı, duvarda büyük bir televizyonu ve bir masa, sandalye vardı. Sol tarafta ki kapıyı gördüğümde kendine ait bir banyosunu olduğunu düşünüyordum. Odası benimkinden büyüktü, üç katı kadar.

"Clarke burada olmana sevindim."

Odasına bakmayı kesip dikkatimi ona verdim. "Ben de."

"Yani, sen, konuşmak istiyorsun?" Yatağa oturdu.

"Evet." Ben de gidip yanına oturdum. "Annemle konuştum ve biraz kavga ettik."

"B-ben özür dilerim Clarke."

"Dileme, senin suçun değil."

"Benim suçum çünkü sana söyleyen bendim."

"Doğru ama söylediğin için mutluyum. Dün gece ki hareketlerim için üzgünüm. Sadece bunu beklemiyordum. Aileni hiç hatırlamıyorum. Sanırım hizmetçiniz beni tanıdı."

Güldü. "Indra. Şaşırdı. Seni en son gördüğünde sanırım 5 yaşındaydın."

"O yüzden beni tanıyor."

"Evet. Başına çok bela açıyorduk. Bizim yüzümüzden her zaman temizlik yapmak zorunda kaldı. Bizi sevdiği için bir şey demiyordu." Lexa geçmişi hatırlarken suratında samimi bir tebessüm oluştu.

"Neden bunların hiçbirini hatırlayamıyorum?" Bu çok sinir bozucuydu, hatırlamak istiyordum.

"Bilmiyorum. Belki de zamanla hatırlarsın."

"Umarım."

Bir süre sessizce oturduk ve sessizliği kıran Lexa olmuştu.

"Film izlemek ister misin? Yoksa eve mi gitmek zorundasın?"

"Hayır eve gitmem gerekmiyor. Film güzel olur."

"Mükemmel." Lexa ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü. "Ee gelmiyor musun?"

Nereye gidiyorduk? Film seçeceğiz galiba.

Merdivenlerden indik.

"Ailen evde mi?" Indra dışında başka birini görmemiştim ve evleri oldukça sessizdi.