She's Special | GirlxGirl

2.2

-Multimedya Clarke'ın annesi, Abby-

Lexa

Film izlemeye giderken annem bizi durdurdu.

"Merhaba. Siz Bayan Woods olmalısınız. Ben C-"

"Clarke." Clarke'a yaklaştı ve sarıldı. Annem Clarke'ı her zaman çok sevmişti.

Clarke şaşkınlıkla bakıyordu.

"Anne kızı bırak. Seni hatırlamıyor."

Kendini Clarke'tan geri çekti. "Beni hatırlamıyor musun?"

"Hayır, özür dilerim. Hiçbir şey hatırlamıyorum." Clarke'ın mahçup olduğu her halinden belliydi.

"Ağaç evin dışında." diye ekledim. Clarke'ın hatırladığı tek şey ağaç evdi.

"Ah evet. Hatırladığım kadarıyla."

"Çok küçüktünüz. Hala burada olduğuna inanamıyorum." Annem yüzüme baktı. "Lexa neden söylemedin?"

"Böyle davranacağını bildiğim için."

Clarke'a dönmeden önce kaşlarını çatarak bana baktı. "Nasılsın Clarke? Annen nasıl?"

"İyi." Clarke cevabını kısa tuttu. Ne söyleyeceğini bildiğini sanmıyorum.

"Steve gel ve burada kim var bak!" Annem bağırarak babamı çağırdı.

"Anne hayır!" Anneme çıkışmıştım ama çok geçti. Babamın ayak seslerini duyabiliyordum.

"Ne oluyor?" Telefonundan kafasını kaldırdı ve Clarke'ı gördü. "Clarke?" Gözlerinde ki hüznü görebiliyordum. Kazadan sonra kendini affedememişti.

"Merhaba." Clarke ona utangaç haliyle küçük bir gülümseme yolladı.

"Tamam, yeter. Clarke'ın burada olduğunu hepiniz biliyorsunuz, şimdi film izlemeye gideceğiz. "

"Ama-"

Annemin sözünü kestim. "Seninle sonra konuşacağız anne." Hala şokta olan babama baktım. Bir daha Clarke'ı görmeyi düşünmüyorlardı. Clarke'a döndüm. "Hadi." diyip kafamla sinema salonuna giden yolu işaret ettim.

Clarke peşimden yürümeden önce annemle babama dönüp "İkinizle tekrar görüşmek güzeldi." dedi.

Clarke sinema salonuna girerken "Pekala itiraf edeyim bu hiç de garip değildi." dedi.

"Üzgünüm Clarke. Onlar sadece seni gördüklerine çok şaşırdılar. Aileden gibiydin. Seni tekrar görmedi beklemiyorlardı."

Clarke'tan kıkırtı çıktı.

"Ne?" dedim. Şaşırmıştım.

"Eğer ailedensem seninle çıkamam."

"Komik." Güldüm.

"Neden beni tekrar görmeyi düşünmüyolardı ki? Sonuçta aynı okuldayız."

"Onlar bunu bilmiyodu." Bana şaşkın bir şekilde baktı. "Onlara bahsetmemiştim. Kazadan sonra senin ve annenin taşındığını düşünüyorlardı. Kazadan etkilenmişlerdi Clarke, bu yüzden hiç bahsetmediler. Ben de bu durumdan söz etmedim."

"Hala anlamıyorum. Önceki okulda arkadaş değil miydik? Küçükken aynı okula gitmek zorunda kalırdık. Neden seni hatırlamıyorum?"

"Kazadan sonra taşındık. Döndüğümüzde liseye başlamıştım. Ayrı kaldığımızdan dolayı da seninle hiç konuşmaya çalışmadım." Clarke yere baktı. "Geç olmadan film seçelim." Elinden tutup DVD dolabına doğru sürükledim. "Yine korku mu?" diye dalga geçtim.