She's Special | GirlxGirl

4.4

Clarke

Lexa benimle kapının önüne kadar yürüdü. Raven'ı evine bırakmıştık. Monty ve Jasper, Lincoln ve Octavia'yla gitmişti.

Kapıyı açarken, "İçeri geliyor musun?" diye sordum.

"İsterim."

"Clarke sen misin?" Annem mutfaktan bağırdı.

"Evet." dedim içeri girerken. Annem de mutfaktan çıkıp yanımıza geldi.

"Merhaba Lexa. Yemeğe kalıyor musun?" Yalnız olmadığımı farketti.

"Evet, kalıyor." Lexa'nın yerine cevapladım.

"Hafta sonunuz nasıl geçti?"

"Güzeldi. Hatırlıyorum." Omuz silktim.

"Hatırlıyor musun? Her şeyi?" Annem meraklı bir şekilde bize bakıyordu.

"Evet. Sanırım." Dönüp Lexa'ya gülümsedim.

"Düşündüğümden daha hızlı oldu." Annem çekmecelerden birine doğru yürüdü. "Sanırım bunu isteyeceksin." Bana telefonumu uzattı.

"Kazada kırıldığını söylemiştin." Ekran kilidini açıp duvar kağıdına baktım. Lexa'yla olan bir fotoğrafımız vardı.

"Söylemedim çünkü o telefondaki şeyleri hatırlamıyordun." Güldü. "Akşam yemeği yaklaşık yarım saate hazır olacak."

"Tamam." Lexa'nın elinden tuttum ve onu odama çıkardım.

Çantamı alıp eşyalarımı çıkarmaya başladım.

"Hafta sonu için tekrar teşekkür ederim." İşimi bitirdiğimde gidip yanına oturdum.

"İnsanlara teşekkür etmeyi hiç bırakıyor musun?" Gülümsedi.

Kıkırdadım. Eve gelirken birçok kez teşekkür etmiştim.

"Akşam yemeğine kalmama izin verdiğin için teşekkür ederim."

"İnsanlara teşekkür etmeyi hiç bırakıyor musun?" Bana sorduğu şeyi tekrar ettim.

"Komik." diyerek güldü.

Yatağa uzandım ve tavana baktım.

"Ne çılgın bir haftaydı."

Lexa da yanıma uzandı. "İki hafta."

Ona baktım.

"Kazadan beri iki hafta geçti."

"Ah evet. Bir hafta uyuduğumu unutmuşum." Bir hafta uyumuş gibi hissetmiyordum. Gözlerimi kapattım ve parmaklarımı Lexa'nın parmaklarıyla birleştirdim.

"Clarke!" Annem aşağıdan seslendi.

"Geliyoruz." diye bağırdım. Ve kalktık. "Akşam yemeği hazır." Ona hızlı bir öpücük verip kapıdan çıktım. Lexa da arkamdan geliyordu.

Oturduğumuzda annem sessizliği bozdu. "Umarım ilaçlarını almışsındır."

"Aldım anne. Lexa bundan emin oluyordu."

"Teşekkürler Lexa." Annem Lexa'ya gülümsedi.

Gecenin geri kalanı şakalaşmalarla geçti. Lexa, annemin etrafında rahat davranabiliyordu.

"İyi geceler." Lexa'nın arabasının yanında durdum.

"Yarın görüşürüz." Yanağıma yumuşak bir öpücük kondurdu. "İyi geceler Clarke." diyip arabasına bindi.