Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

28. Που είναι?

"...Και έτσι σήμερα θα μου μάθουν να χειρίζομαι όπλα."

Είπα ενώ όλοι με κοιτούσαν χωρίς να το πιστεύουν.

"Περίμενε... Ο πρώην της μητέρας σου και αυτός που συνεργαζόταν είναι ο Μάρκος και ο Μάνος? Που ο Μάρκος αυτοκτόνησε στην σύλληψη του ενώ ο Μάνος το έσκασε χθες από την φυλακή?"

Ρώτησε ο Στέφανος και όλοι κοκάλωσαν.

"Ναι... Γιατί?"

Είπα και με κοίταξε στα μάτια. Η έκφραση του προσώπου του είναι τελείως ψυχρή. Σαν να μην νιώθει τίποτα. Όταν άκουσε την απάντηση μου οι μυς του τσιτώθηκαν ενώ τα μάτια του έκλεισαν ορμητικά.

"Στέφανε είσαι καλά?"

Ρώτησε η Άρια και τον πλησίασε ακουμπώντας το δεξί του μπράτσο.

"Ναι."

Είπε ψυχρός και απομακρύνθηκε από το άγγιγμα της Άριας. Άρχισε να περπατάει με γρήγορο βήμα και πέρασε από δίπλα μου χτυπώντας τον ώμο του με τον δικό μου. Δεν έδωσε καθόλου σημασία σε εμένα, που έπεσα πάνω στον Άλεξ καθώς και συνέχιζε να περπατάει ακάθεκτος. 

"Στέφανε δεν φταίει σε κάτι η Εβίτα!"

Είπε δυνατά ο Μάριος για να τον ακούσει, ο κολλητός του.

"Χέστηκα!"

Ακούστηκε η απάντηση του.

"Είσαι εντάξει?"

Ρώτησε ο Άλεξ καθώς σηκωνόμουν από πάνω του. 

"Ναι."

Απάντησα και κοίταξα τον Στέφανο που ανέβαινε τις σκάλες. 

"Τι έπαθε?"

Ρώτησα όταν χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο. Γύρισα και κοίταξα τους υπόλοιπους που με κοιτούσαν με την λύπη ζωγραφισμένη στα μάτια τους.

"Ας πούμε πως ο Στέφανος δεν είχε τόσο καλό παρελθόν μαζί τους..."

Είπε ο Μάριος και κοίταξε την Άρια. Πέρασε το χέρι του γύρω της φέρνοντας την στην αγκαλιά του. Πήγα να ρωτήσω τι εννοούσε αλλά τα γρήγορα βήματα, που ακουγόντουσαν όλο ένα και ποιο κοντά μου, με διέκοψαν.

Γύρισα και είδα τον Στέφανο με την τσάντα του να τρέχει προς την έξοδο του σχολείου.

"Στέφανε!"

Φώναξα ενώ άρχισα να τον πλησιάζω αγνοώντας τους υπόλοιπους που με κυνηγούσαν από πίσω. 

"Στέφανε περίμενε!"

Φώναξα για άλλη μια φορά αλλά το μόνο που έκανε είναι να αυξήσει ταχύτητα.