Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

63. Ωχχχ...

Γύρισα και τον είδα να στέκεται ακριβώς απέναντι μου, με τα χέρια του στις τσέπες και με ένα λοξό χαμόγελο στα ροζουλί του χείλι. Αμέσως σταμάτησα τον πανηγυρισμό μου και τον κοίταξα σοβαρή προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο μου.

"Γιατί τόσος ενθουσιασμός?"

Ρώτησε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά μου. Αυτόματα πήγα πίσω και εκείνος με κοίταξε πληγωμένος.

"Εμμ τίποτα, απλώς θα πάω σπίτι και θα χάσω τα Μαθηματικά!"

Απάντησα και εκείνος με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι.

"Αφού τα Μαθηματικά είναι το αγαπημένο σου μάθημα!"

Είπε χωρίς να χωρίσει τα βλέμματα μας. Τα πράσινα μάτια του έλαμπαν κοιτώντας τα δικά μου αλλά την προσοχή μου έστραψα στην Άρια που καθόταν πίσω από τον τοίχο της εισόδου κοιτώντας μας με ένα τεράστιο χαμόγελο. 

Γιατί δεν είναι στο μάθημα?

"Ναι αλλά όχι με αυτή την καθηγήτρια!"

Είπα και αμέσως τον κοίταξα ξανά.

"Εβίτα γιατί δεν λες πως θέλεις να είμαστε μαζί?"

Ρώτησε ενοχλημένος και αμέσως ρόλαρα τα μάτια μου.

"Επειδή ΔΕΝ ΤΟ ΘΈΛΩ!"

Απάντησα νευριασμένη χωρίς να το σκεφτώ. Χωρίς να πω τίποτα άλλο, άρχισα να περπατάω προς την έξοδο για να πάω στο αυτοκίνητο και να περιμένω εκεί τον πατέρα μου.

"Που πας?"

Ακούστηκε η φωνή του αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω.

"Στο αμάξι!"

Απάντησα συνεχίζοντας να περπατάω.

Γιατί πρέπει να είμαι τόσο ηλίθια?!

~~ΣΤΈΦΑΝΟΣ POV~~

Έφυγε... Τόσο απλά έφυγε. Χωρίς να σκεφτεί πόσο πονάω, πόσο μου λείπει, έφυγε. Και το χειρότερο είναι πως δεν ξέρω που κάνω το λάθος. Τι λάθος έκανα και δεν με θέλει? Γιατί με παράτησε? Γιατί δε...

"Τι έγινε?"

Ακούστηκε η απαλή φωνή της Άριας και έπειτα το χέρι της βρέθηκε στον ώμο μου.

"Είδες λάθος! Δεν ήταν αυτή!"

Είπα και άρχισα να περπατάω προς το σχολείο.

"Δεν είδα λάθος! Αυτή ήταν!"

Φώναξε και μου έπιασε το μπράτσο κάνοντας με να την κοιτάξω.