Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

49. Με δουλεύεις?!

Το φιλί του έκανε το μυαλό μου να παγώσει με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κουνήσω από την έκπληξη. Τα χέρια του πήγαν στον πωπό μου και με αργές κινήσεις με σήκωσε περπατώντας με αργά βήματα προς το γραφείο μου. Χωρίς να διακόψουμε το φιλί με ακούμπησε πάνω ενώ τα χέρια του πλέον ήταν στα μπούτια μου κρατώντας τα ανοιχτά για να είναι ανάμεσα τους.

Τι κάνουμε?

"Άλεξ σταμάτα!"

Είπα αφού διέκοψα το φιλί σπρώχνοντας τον μακρυά μου. Με κοίταξε με ένα λυπημένο-απογοητευμένο βλέμμα αλλά δεν έβγαλε τα χέρια του από τα πόδια μου.

"Δεν πρέπει."

Συνέχισα και τον ένιωσα να σφίγγεται.

"Τι παραπάνω έχει από εμένα? Σε κάνει να χαμογελάς? Όταν κλαις είναι εκεί να σου σκουπίσει τα δάκρυα ή μήπως απομακρύνει όσους στα προκαλούν?"

Ρώτησε εμφανώς νευριασμένος και τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Ποιος?"

"Ο Κώστας!"

Απάντησε και έσφιξε περισσότερο το πόδι μου κάνοντας με να βγάλω ένα επιφώνημα πόνου. Αμέσως χαλάρωσε το κράτημα του αλλά δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να με κοιτάει με τα κατάμαυρα μάτια του. Εγώ δεν έκανα καμία κίνηση να φύγω ή να μιλήσω, απλώς καθόμουν με εκείνον ανάμεσα στα πόδια μου απολαμβάνοντας την στενή μας επαφή.

"Απάντα!"

Είπε έντονα και για άλλη μια φορά έσφιξε το κράτημα του, χωρίς όμως να με πονέσει. Το βλέμμα μου πήγε σε μια φωτογραφία που είχαμε βγάλει και τα αγόρια πριν από περίπου πέντε χρόνια. Ο Άλεξ με έχει αγκαλιάσει από την δεξιά πλευρά και ο Στέφανος από την αριστερή ενώ ο αδελφός μου είναι από πίσω μου με τα χέρια του περασμένα γύρω από τον λαιμό του. Τότε θυμήθηκα κάτι...

Ο Άλεξ και οι άλλοι δύο ήταν πάντα εκεί για εμένα.Όταν είχα κάτι πήγαινα κατευθείαν σε εκείνους. Ποτέ δεν μου είπαν πως δεν μπορούν να με βοηθήσουν ή πως έχουν κάπου να πάνε διότι πάντα ακύρωναν τα πάντα. Όποιος με πλήγωνε έβγαινε από την ζωή μου την ίδια κιόλας στιγμή. Πάντα τους είχα ως 'Φύλακες άγγελοι'. Πάντα ήμασταν μαζί παρέα και ποτέ δεν αισθάνθηκα ανεπιθύμητη ή ότι τους ενοχλώ. Ήμασταν πολύ κοντά αλλά ποτέ τόσο όσο τώρα. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αλλά νιώθω πως τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία με τον Άλεξ. Αν και ποτέ δεν είχα άλλη, είναι η πρώτη και η τελευταία. Τι θα υπερτερήσει? Ο εγωισμός ή τα αισθήματα?