Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

78. Το παιδί μας είναι εδώ μέσα!

"Στέφανε μπορείς να έρθεις? Δεν νιώθω καλά και ο πατέρας μου λείπει..."

"Τι έχεις?"

Ρώτησα κατευθείαν χωρίς να κουνηθώ από τον καναπέ.

"Πονάει πολύ η κοιλιά μου και έχω λίγο αίμα."

Ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή της κάνοντας με να γουρλώσω τα μάτια μου.

"Έρχομαι!"

Ήταν το μόνο που είπα πριν το κλείσω. Αγνοώντας τους άλλους που με κοιτούσαν περιμένοντας να τους εξηγήσω πήρα το μπουφάν μου και έτρεξα προς την πόρτα.

"Τι έγινε?"

Ρώτησε αναστατωμένος ο Μάριος.

"Δεν ξέρω."

Απάντησα ενώ έκλεινα την πόρτα.

"Στο σπίτι της Εβίτας!"

Είπα στον οδηγό μπαίνοντας στο αμάξι. Εκείνος χωρίς να πει τίποτα άνοιξε την μηχανή και άρχισε να οδηγάει.

"Γρήγορα!"

Συμπλήρωσα και έπειτα έκατσα πίσω κοιτώντας τον δρόμο.

Γαμώτο ας φτάσουμε γρήγορα... 

Ναι αλλά δεν μας είπες! Το θες το μαλακι... εεε το παιδί ή όχι?!

Δεν ξέρω... Μου άρεσε αυτό που σκέφτηκα αλλά θα είναι δύσκολο.

Τι θα είναι δύσκολο ρε Μαλάκα?! Ένα παιδί είναι! Σιγά την δυσκολία!

Τάκη δεν μας χέζεις λέω εγώ?!

Δεν με λένε Τάκη!

Χέστηκα!

Σκουπίσου!

"Φτάσαμε!"

Ακούστηκε η φωνή του οδηγού. Κατευθείαν βγήκα από το αμάξι και άρχισα να τρέχω προς την πόρτα. Άρχισα να την χτυπάω αλλά τίποτα. Έτσι χωρίς να το σκεφτώ πήγα στην πόρτα της κουζίνας. 

Ευτυχώς είναι ξεκλείδωτη. 

Την άνοιξα και μπήκα στο σπίτι κοιτώντας γύρω μου.

"Εβίτα!?"

Φώναξα όταν είδα πως δεν είναι στο σαλόνι. Άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες λέγοντας το όνομα της αλλά καμία απάντηση.

Γαμώτο που είσαι?!

Άνοιγα μια-μια τις πόρτες ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά μέχρι που έφτασα έξω από την μωβ πόρτα του δωματίου της. 

Λογικά εδώ θα είναι...

Με γρήγορες κινήσεις μπήκα μέσα και άκουσα κλάματα από το μπάνιο. Χωρίς να το σκεφτώ μπήκα μέσα και την είδα να κάθεται στο πάτωμα κλαίγοντας ενώ τα δύο της χέρια είχαν αγκαλιάσει προστατευτικά την κοιλιά της.