Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

83. Να προσέχεις τα μωρά μας...

Κοίταξα άλλη μια φορά το πρόσωπο του. Οι παλμοί μου αυξήθηκαν απότομα. Ένα δάκρυ έτρεξε ορμητικά από το δεξί του, κλειστό μάτι καταλήγοντας στο μαξιλάρι.

Ξύπνα μωρό μου...

"Γιατρέ ξυπνάει!"

Φώναξε μια νοσοκόμα τρέχοντας έξω από το δωμάτιο. Ένιωσα το χέρι του να πιέζει το δικό μου ενώ το στόμα του ανοιγόκλεινε ελάχιστα. 

"Στέφανε ξύπνα, σε παρακαλώ..."

Ψέλλισα χαϊδεύοντας τα ανακατεμένα του μαλλιά και τον άκουσα να λέει κάτι.

"Ποντικάκι..."

"Πρέπει να βγείτε έξω!"

Ακούστηκε η ξινή φωνή της γραμματέας του πατέρα μου κάνοντας με να γυρίσω να την κοιτάξω. Πριν προλάβω να πω τίποτα έπιασε το άλλο μου χέρι και με μια απότομη κίνηση με τράβηξε σηκώνοντας με από την καρέκλα. 

"Όχι!"

Φώναξα αλλά πλέον ήταν αργά, είχαμε είδη βγει από το δωμάτιο.

~~ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΊΔΗΣ POV~~

"Δάφνη μου?"

Είπα πλησιάζοντας τον τάφο της.

"Έχω πολύ καιρό να έρθω..."

Μονολόγησα ενώ καθόμουν πάνω στο μάρμαρο χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από την φωτογραφία της.

"Δάφνη μου το κοριτσάκι μας δεν είναι καλά και δεν ξέρω τι να κάνω..."

Άρχισα να λέω ελευθερώνοντας μερικά δάκρυα.

"Ο Στέφανος είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο πριν λίγους μήνες και είναι σε κώμα. Οι γιατροί είπαν πως το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να κλείσουν το μηχάνημα και να ξεκουραστεί αλλά τους είπα να περιμένουμε διότι... Διότι... Δεν ξέρω απλώς του έχω εμπιστοσύνη. Η Εβίτα είναι χάλια. Σε λίγες μέρες γεννάει και ο γιατρός της είπε να ξεκουράζεται και να είναι ήρεμη. Μόνο αυτό δεν κάνει... Όλοι οι άλλοι.... Όλοι οι άλλοι προσπαθούμε να της σταθούμε αλλά κάτι μου λέει πως ένας-ένας θα αρχίσει να σπάει."

Συνέχισα χαϊδεύοντας την κορνίζα της.

"Αν ήσουν εδώ θα ήξερες τι πρέπει να κάνεις... Πάντα ήξερες τι πρέπει να κάνεις."

"Δάφνη σε παρακαλώ βοήθησε με. Δεν ξέρω τι να κάνω."

"Δεν τους αξίζει αυτό το τέλος... Όχι πως σε εμάς άξιζε αλλά..."

Άρχισα να λέω αλλά ξεφύσιξα απογοητευμένος.

"Ξέρω πως είναι να χάνεις το άλλο σου μισό και να μένεις με ένα παιδί. Να προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου για το μωρό αλλά συγχρόνως να στηρίζεσαι σε εκείνο. Και η Εβίτα δεν θα έχει μόνο ένα..."