Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

67. Είμαι ερωτευμένη...

Μια εβδομάδα μετά!

"Γεια!"

Ακούστηκε η δυνατή φωνή ενός αγοριού από πίσω μου. Κατευθείαν γύρισα προς την ίδια μεριά και είδα ένα αγόρι με καστανά μαλλιά και μπλε μάτια να είναι ακριβώς μπροστά μου χωρίς μπλούζα.

"Γεια."

Είπα αδιάφορα και εκείνος με κοίταξε έκπληκτος. Αυτό δεν κράτησε για πολύ αφού η έκφραση του άλλαξε σύντομα χαμογελώντας μου πονηρά, εμφανίζοντας την κάτασπρη οδοντοστοιχία του.

Δεν πάμε καλά...

"Είδες πουθενά την μπλούζα μου? Την άφησα κάπου και δεν την βρίσκω. Γι'αυτό κυκλοφορώ έτσι."

Ρώτησε και στην τελευταία πρόταση έδειξε τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του, που δεν συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με του Στέφανου. Δεν λέω, ωραίο σώμα έχει και αυτός αλλά μπροστά στου Στέφανου φαίνεται πάρα πολύ αδιάφορο.

"Όχι δεν την έχω δει."

Απάντησα χαλαρά κοιτώντας γύρω μου για να δω αν έρχεται η Άρια με την Άλκηστη.

Που είναι και αυτές?

"Πέτρος!"

Είπε και άπλωσε το χέρι του για χειραψία.

"Εβίτα!"

Είπα κι εγώ ενώνοντας τα χέρια μας.

"Λοιπόν Εβίτα... Πως και μόνη?"

Ρώτησε καθώς κρατούσε σφιχτά το χέρι μου, αποτρέποντας με να το πάρω.

"Περιμένω τις φίλες μου."

Απάντησα κάνοντας άλλη μια προσπάθεια να ελευθερώσω το χέρι μου από το δικό του χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Τι θα γίνει αγόρι μου?! Θέλω πίσω το χέρι μου!

"Το αγόρι σου? Αν έχεις βέβαια!"

Ρώτησε ξανά στον ίδιο πονηρό τόνο και την στιγμή που πήγα να απαντήσω, του έλυσε την απορία κάποιος άλλος.

"Άσε το χέρι της!"

Ακούστηκε η νευριασμένη φωνή του Στέφανου και πριν προλάβω να δω που είναι, εμφανίστηκε μπροστά μου, κρατώντας το αγόρι από το μπράτσο. Τον έσπρωξε μακρυά μου ρίχνοντας του μια μπουνιά στο πρόσωπο.

"Δεν θα μου πεις τι θα κάνω!"

Είπε και έκανε άλλο ένα βήμα προς το μέρος μας.

"Είναι δικιά μου! Μείνε μακρυά της!"

Φώναξε το καστανόξανθο αγόρι δίπλα μου, με τις φλέβες στα χέρια να κάνουν την εμφάνιση τους. Τον έσπρωξε με δύναμη από τον θώρακα με αποτέλεσμα να βρεθεί στο πάτωμα σε ελάχιστο χρόνο.