Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

80. Μπα ήρθατε?

~~ΆΛΚΗΣΤΗ POV~~

"Τι σκέφτεσαι?"

Ρώτησε κλείνοντας την τηλεόραση.

"Την Εβίτα και τον Στέφανο."

Απάντησα χωρίς να κουνηθώ.

"Για το παιδί?"

Ρώτησε ξανά και κατευθείαν έγνεψα θετικά. Εκείνος γύρισα για να με κοιτάξει συνεχίζοντας να με έχει αγκαλιά.

"Από την μια είναι μικροί ακόμα και δεν θα τα καταφέρουν εύκολα. Ξέρεις θα είναι εμπόδιο σε όλα, δεν θα μπορούν να βγαίνουν τα βράδια χωρίς να το κανονίζουν μέρες πριν για να κρατήσει κάποιος το μωρό, θα είναι δύσκολο για την Εβίτα να συνδυάσει το σχολείο και μετά την σχολή..."

Άρχισα να λέω αλλά σταμάτησα παίρνοντας μια ανάσα.

"Αλλά από την άλλη, φαινόντουσαν και οι δύο τόσο χαρούμενοι, τόσο αποφασισμένοι που σχεδόν με έπεισαν πως θα τα καταφέρουν."

Τελείωσα ξεφυσώντας.

"Γιατί να μην τα καταφέρουν βρε μωρό μου? Αν χρειαστούν κάτι έχουν εμάς, την Άρια, τον Άλεξ, τον πατέρα της, τον Αλεξάντερ, την Ρόζα, τους γονείς του Στέφανου. Δεν θα τους αφήσουμε έτσι!"

Είπε ηρεμώντας με.

"Δεν χαίρεσαι που σε λίγους μήνες θα έχουμε ένα μωρό να παίζουμε?"

Ρώτησε και κατευθείαν ένα χαμόγελο απλώθηκε στα πρόσωπα και των δύο μας.

"Πολύ!"

Απάντησα χωρίς να το σκεφτώ και εκείνη την στιγμή ακούστηκε ο ήχος του κινητού του. Χωρίς να το σκεφτώ το έπιασα αλλά μετά θυμήθηκα πως έχει βάλει κωδικό οπότε το του έδωσα πίσω.

"Μπορείς να μου πεις γιατί ζηλεύεις τόσο?"

Είπε χαχανίζοντας ενώ άνοιγε το μήνυμα.

"Δεν ζηλεύω, εντάξει?! Απλώς ήθελα να σου το δώσω!"

Παραπονέθηκα κάνοντας τον να στριφογυρίσει τα μάτια του διαβάζοντας το μήνυμα. Σύντομα ένα χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο του ενώ έγραφε απάντηση.

"Οι γονείς μου δεν θα έρθουν το βράδυ."

Είπε ανεβαίνοντας πάνω μου αφήνοντας το τηλέφωνο στο κομοδίνο.

"Ναι και?"

Ρώτησα όσο πιο αθώα μπορούσα περνώντας τα χέρια μου στον αυχένα του.

"Πρέπει να σε τιμωρήσω για αυτό που είπες μπροστά τους άλλους!"

Απάντησε πλησιάζοντας τον λαιμό μου καθώς τα πόδια μου αγκάλιασαν την μέση του, επιτρέποντας του να πιάσει τον πωπό μου.