Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

Bonus Part!!

~~ΣΤΈΦΑΝΟΣ POV~~

"Ποντικάκι σε παρακαλώ μην φωνάζεις!"

Είπα ενώ έκανα αέρα με τα χέρια μου χωρίς αν πάρω το βλέμμα μου από τον δρόμο. Η θερμοκρασία του αμαξιού ανέβαινε όλο και περισσότερο φαίνεται ήταν σετάκι με τις κραυγές της.

"Στέφανε πονάω!!!!"

Φώναξε παίρνοντας βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσει.

"Κάνε λίγη υπομονή! Φτάνουμε!"

Είπε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα. Κατευθείαν πάτησα το γκάζι μειώνοντας την απόσταση από την κλινική του πατέρα της.

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"

Φώναξε από το πίσω κάθισμα κάνοντας με να ζαλιστώ πιο πολύ την στιγμή που το κινητό μου χτύπησε. 

"Ρε μαλάκα πως πας έτσι?! Στο τέλος θα τρακάρετε!"

Ακούστηκε η φωνή του Μάριου μόλις αποδέχτηκα την κλίση.

"Και πως ξέρεις πως πάω ρε φωστήρα?!"

Ειρωνεύτηκα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τον δρόμο.

"Πίσω σου ήμαστε!"

Απάντησε και πρόσεξα από τον καθρέφτη ένα αμάξι που έμοιαζε πολύ με το δικό του.

"Πόσα πλήρωσες για να το πάρεις?"

Ακούστηκε η φωνή του Άλεξ και έπειτα μερικά γελάκια.

"Ποιο?"

"Το δίπλωμα!"

Είπε κάνοντας με να θυμώσω.

"Τι λες ρε? Να σου θυμίσω ότι εσύ έπεσες σε μια θάλασσα και αντί να βγεις από το αμάξι όπως κάθε λογικός άνθρωπος κρατούσες το τιμόνι αγκαλιά?!"

Ειρωνεύτηκα κατευθείαν.

"Ο δάσκαλος είχε πει πως δεν παρατάμε το αμάξι! Τι ήθελες να κάνω?!"

Ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή του ενώ σταματούσα στο φανάρι.

"Εννοούσε πως αν ο ΔΡΌΜΟΣ έχει κίνηση δεν παρατάς το αυτοκίνητο στην μέση για να πας με τα πόδια!"

Απάντησα χαχανίζοντας στην θύμηση εκείνης της μέρας.

~~FLASBACK~~

~~ΣΤΕΦΑΝΟΣ POV~~

"Που το άφησες ρε μαλάκα?"

Ρώτησα ενώ καθόμουν στον καναπέ.

"Κάπου στην εθνική οδό!"

Απάντησε αφήνοντας το κινητό στο τραπέζι.