Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

43. Ποντικάκι δεν σε είχα για τέτοια!

"Γιατί ζητάς συγγνώμη?"

Ρώτησα το αγόρι απέναντι μου ενώ το βλέμμα μου πήγε στα μαγευτικά του μάτια.

"Που δεν ήρθα νωρίτερα..."

Απάντησε καθώς περνούσε τα χέρια του γύρω μου.

"Σημασία έχει που ήρθες."

Είπα και τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα ενώ άρχισα να κλαίω.  Το είχα τόσο ανάγκη! Η αγκαλιά του με κάνει να ξεχνάω τα πάντα.

"Στέφανε?"

Είπα μετά από το ξέσπασμα μου. 

"Τι είναι?"

"Αυτό που είπες... Εννοώ το 'Κοπέλα σου'... Το εννοούσες?"

Ρώτησα ντροπαλά και ένιωσα ένα αγνό χαμόγελο να εμφανίζεται στο πρόσωπο του. Με απομάκρυνε από εκείνον και με κοίταξε στα μάτια.

"Εσύ τι λες? Νόμιζες πως αυτό που έγινε χτες και σήμερα δεν ήταν τίποτα για εμένα?"

Απάντησε με ερώτηση και ένοιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.

"Βασικά όντως... Δεν ήταν τίποτα για εμένα..."

Απάντησε στον εαυτό του και τον κοίταξα έκπληκτη, γουρλώνοντας τα σκατουλί μάτια μου.

Αποφάσισε αγόρι μου! Ήταν ή όχι? 

Τι εννοεί?

Που θες να ξέρω?

Ε αν δεν ξέρεις ΒΓΆΛΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΌ!

Εγώ θα την πληρώσω τώρα?!

ΝΑΙ!

"Τι εννοείς?"

Ρώτησα με σπασμένη φωνή. Το αγνό χαμόγελο που είχε πριν μετατράπηκε σε ένα πονηρό χαμόγελο που θα μπορούσε με ευκολία να συναγωνιστεί αυτό του Joker.

"Μπορώ να σου δείξω τι εννοώ, αλλά πρώτον είμαστε στο σχολείο και δεύτερον αν σου δείξω δεν θα μπορείς να περπατήσεις για δύο εβδομάδες."

Απάντησε κοντά στο αυτί μου, κάνοντας με να ανατριχιάσω. Το κατάλαβε και τα χείλι του μεταφέρθηκαν στον λαιμό μου αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω στην δαγκωνιά που είχα από τον Νικόλα.

"Και πίστεψε με... Θα σου αρέσει πάρα πολύ!"

Συνέχισε καθώς τα χέρια του κατέβηκαν στην μπλούζα που μου είχε βάλει, στρώνοντας την καλύτερα. Ωχχχ τώρα πρόσεξα πως δεν φορούσε μπλούζα. Στραβοκατάπια ενώ τα μάτια μου έπεσαν πάνω  στους υπέροχους κοιλιακούς του.