အေမွာင္ထဲက [Face of the Devil]

Chapter 9.9.2

အႏၲရာယ္ေတြဆိုတာ အခ်ိန္မေရြးက်ေရာက္လာႏိုင္တယ္။ သူတို႔ေတြ B-Base ကိုစြန္႔ခြာခဲ့တဲ့အတြက္ ေသေဘးက သူတို႔အေပၚကို အရင္ဘဝကထက္ေတာင္ ေစာၿပီးက်ေရာက္လာႏိုင္တယ္။

"ေခါင္းေဆာင္!! လမ္းတစ္လမ္းကိုပဲ မ်က္စိမိွတ္ၿပီးဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကရေအာင္။ တကယ္လို႔ လမ္းမွာ ရြာေလးေတြေလာက္ပဲေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ဝိဥာဥ္နယ္ေျမရိွတဲ့စြမ္းအားရွင္ေတြကို လက္နက္ေတြသိုေလွာင္ခိုင္းထားလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီအတိုင္းလက္ေလွ်ာ့လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ဥကၠာခဲမိုးရြာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူေတြက ပုန္းခိုေနလို႔ရေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တင့္ကားေတြနဲ႔ လက္နက္ေတြကိုေတာ့ ယူလို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အကုန္ေပါက္ကြဲကုန္ေလာက္တယ္" ေကာ္က်စ္ရိန္ အံႀကိတ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာသာေျပာရေပမယ့္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ လက္မခံခ်င္တဲ့အမူအရာက အတိုင္းသားေပၚေနတယ္။

သူတို႔လက္ထဲမွာရိွတဲ့လက္နက္အေရအတြက္က တပ္သားတစ္ေသာင္းစာေလာက္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ အသံုးျပဳလို႔ရတယ္။ အေျခအေနေတြက အဆံုးထိေရာက္ေနခဲ့လို႔သာမဟုတ္ရင္ ဘယ္သူကေရာ လက္နက္ေတြကို စြန္႔ပစ္ခ်င္မွာလဲ??

ေက်ာက္လင္ဖုန္း အေနာက္မွာရပ္ထားတဲ့ သံခ်ပ္ကာကားရဲ႕ကိုယ္ထည္ကိုထိၾကည့္လိုက္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဒါ သူ႕အေနနဲ႔ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ေကာ္က်စ္ရိန္ရဲ႕စကားကို ျပန္ၿပီးအတိုက္အခံမလုပ္မိျခင္းပဲ။

လိန္ခြၽမ္း ခဏတာစဥ္းစားေနၿပီး ေကာ္က်စ္ရိန္စကားကို လက္ခံေတာ့မဲ့ဆဲဆဲမွာပဲ ကားျပတင္းေပါက္နားမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေဒါက္တာရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ရင္းေမးလိုက္တယ္။ "ဘာလို႔ဆက္မသြားၾကတာလဲ??"

"တံတားက်ဳိးေနလို႔ ကိုယ္တို႔ Y ၿမိဳ႕ကို ဒီညမေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တျခားလမ္းကေနသြားဖို႔က်ေတာ့လဲ ေျမပုံကအဆင္မေျပဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ့္တို႔မွာ လမ္းသိတဲ့လူလဲမပါဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ တိုင္ပင္ေနၾကတာ" လိန္ခြၽမ္း ေဒါက္တာ့ႏွဖူးကို အဖ်ားရိွ၊ မရိွစမ္းၾကည့္ရင္း အေျခအေနေတြကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းရွင္းျပလိုက္တယ္။