Territorial Men 2: Drake Villafuente (Published Under LIB BARE)

30 ~ Memories

CHAPTER THIRTY

"ALEXZA, wake up. Wake up."

She sleepily open her eyes from her deep sleep when she felt someone patted her shoulder carefully. Nabungaran niya ang kapatid na nakatunghay sa kanya.

"Bakit Kuya?" Paos pa ang boses niya.

"We need to leave now. As in now."

Her eyes widened when reality hit her. Hinagilap kaagad ng mga mata niya ang anak sa gilid niya. Balot na balot na ito, handang-handa nang umalis.

"Are they here?"

"They're coming. My men informed me about their arrival anytime from now. Come on," Dwaye hurriedly but carefully help her to get up from bed.

Ibinalot siya nito sa makapal na coat at sinuotan siya ng bonet sa ulo. He even kneel down to cover her feet with thick socks and wear a comfy shoes. Her clothes warm her.

"S-saan tayo magpupunta?"

"I already bought you and your son a plane ticket to Cebu. You could stay in my condo unit there for another days before you fly to Canada. It's in that bag," itinuro nito ang shoulder bag niya. "Everything you need is there."

"P-Paano ka?"

"Don't mind me, Alexza. What we need right now is for you to escape. Understand?"

He take a glance at her son and he sighed.

"We'll be fine, right?"

"Of course. I won't let them catch you."

May kaba pa rin sa dibdib niya. Bakit pakiramdam niya ay may hindi magandang mangyayari? Bakit pakiramdam niya nag-aabang sa kanilang mag-ina ang panganib?

"Kuya, 'yung promise mo ha? Si baby..." nag-umpisa ng mag-init ang magkabilang sulok ng mga mata niya.

"Walang mangyayari sa'yo. Ayokong isipin na may mangyayari sa'yo para lang matupad ko 'yung pangako ko."

"But you promised me!"

Dwaye blows a loud frustrated breath. He's eyebrows furrowed impatiently. His face stoic and his jaw were moving uncontrolledly.

"Do you really want to be away with your son?"

Naaawa at naiiyak na kinarga niya ang anak. Maisip niya palang na malalayo siya dito ay parang mababaliw na siya. Wala itong kamuang-muang sa mundo. At ayaw niyang lumaki ito na wala siya. Gusto niyang makasama ang anak niya.

"A-ayoko, ayokong malayo sa kanya." Nahulog ang luha sa braso niya, malapit sa pisngi ng anak. "Hindi ko kayang iwan siya, Kuya."

"Then bring him to you. Okay?" Dwaye wipe her tears with his thumb. "Huwag kang umiyak. Ang pangit mo,"

Ngumuso siya at paiyak na natawa.

"I'll bring him with me." Desididong wika niya at maingat na umalis sa kama karga ang anak.

"Can you drive?"

Napalingon siya sa kapatid. "Hindi ka sasama sa'min?"

"Susunod ako sa inyo do'n."

"I think I can drive, hindi na naman masakit ang tahi ko."

Pinakiramdaman niya ang sarili. Medyo nawala na nga ang kirot ng tahi niya at bumalik na kahit papano ang nawalang lakas sa kanya pero aaminin niya sa sarili na mahina pa talaga ang katawan niya. She need more rest but she need to escape.