Threesome

Chapter Seven

Agnes’ POV

“FOR sure, sa naisip ko ay matutuwa sa iyo ang asawa mo. Anak ang gusto ninyo, 'di ba? Alam ko na ang solusyon sa problema ninyong mag-asawa!” ani Maonique sa akin. May pagkindat pa talaga siya.

“A-ano ba kasi 'yon?”

Hinawakan niya ako sa isa kong kamay. “Basta! Malalaman mo rin. Sumama ka lang sa akin at huwag nang magsalita! Tara na!” Hinila niya ako pero hindi ako natinag sa aking pagkakatayo.

Medyo kinakabahan lang kasi ako sa kung anong naiisip niya.

Pinanlakihan niya ako ng mata. “O, bakit? Ayaw mo ba?”

“H-hindi naman sa ganoon. Kaya lang…” Ibinitin ko ang sasabihin ko. “Saan ba muna tayo pupunta?”

“Basta nga, sabi. Sumama ka na lang. Okay? Malalaman mo rin!”

Sa oras na iyon ay inisip ko na lang na kaibigan ko na si Monique at wala naman siguro siyang gagawing hindi maganda sa akin o bagay na ikakapahamak ko. Nagtiwala na lang ako sa kaniya at sumama sa kung saan man niya ako dadalhin. Nasa third floor kami at bumaba kami sa first floor. Pumasok kami sa isang pet shop na karamihan ng mga pet na naroon ay mga aso.

Kumunot ang noo ko dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin namin dito ni Monique. “Monique, akala ko ba alam mo na ang solusyon sa problema namin ni Tristan?” tanong ko habang nakasunod ako sa kaniya. Tumitingin-tingin siya ng mga tuta na naroon.

“Kaya nga tayo nandito.” Humarap siya sa akin. “Ito ang naisip kong solusyon sa problema ninyo ng Tristan mo. Mag-alaga kayo ng aso para kunwari ay may anak na rin kayo. Nakakaalis pa ng stress ang pag-aalaga ng dogs. Nabasa ko sa internet!”

Medyo nalaglag ang pag-asa ko sa sinabi niya. “Pero ang gusto kasi ni Tristan ay iyong sarili niyang laman kaya sa palagay ko ay hindi niya ito magugustuhan…”

“Bakit kasi hindi mo muna subukan?” Muli itong tumingin ng mga tuta na naroon. “Iyon! Mura lang iyong puppy na pug!” Itinuro ni Monique ang isang matabang tuta na ang mukha ay parang nilukot na papel. Kahit kulubot ang mukha niyon ay napaka cute pa rin. “Sa pagkakaalam ko ay sobrang lambing at playful ng mga pug kaya parang may bata na rin sa bahay ninyo. Ano sa tingin mo, Agnes?” Muli siyang tumingin sa akin.

Nang hindi agad ako nakasagot at hinawakan niya ang dalawang kamay ko. “Sige na! Try mo lang. Malay mo naman, matuwa si Tristan. Ang pug na iyon ang parang magiging anak ninyo.”

Tiningnan ko iyong cute na pug at nakatingin siya sa akin na para bang sinasabi niya na bilhin ko na siya, na gusto niyang maging baby ko. Huminga ako nang malalim at tumango. “Sige na nga…” Pagsang-ayon ko sa ideyang ito ni Monique.

-----ooo-----

Tristan’s POV

“OY, Tristan! Hindi ka pa ba uuwi? Palagi ka na lang OT, a!” Isang tapik sa kaliwang balikat ko ang naramdaman ko habang nakaharap ako sa computer . Paglingon ko ay nakita ko ang aking kaibigan at katrabaho na si Charlie.

Five na ng hapon at uwian na pero ako ay wala pa talagang balak umuwi. Mas gusto ko pa kasi na maging busy dito sa opisina kesa umuwi at makita si Agnes. Nalulungkot lang ako kapag nakikita ko ang asawa ko dahil parang ipinamumukha lang niyon sa akin na hinding-hindi ako magkakaroon ng anak sa kaniya kahit anong gawin ko. Kung noong una ay gustong-gusto kong hilahin ang oras kapag nasa trabaho ako para makauwi na at makasama si Agnes ngayon ay nag-iba na.

Aminado naman ako na naging iba na ang pakikitungo ko sa kaniya matapos naming malaman na hindi na niya kaya ang magdala ng sanggol sa kaniyang sinapupunan. Pero anong magagawa ko? Disappointed ako at galit. Kaya kesa awayin at sisihin ko lang si Agnes sa nangyayari ay mas mabuting umiwas na lang ako sa kaniya. Asawa ko pa rin naman siya at mahal ko siya kaya ayaw kong makapagbitaw ng salitang masasaktan siya. Ako na lang ang iiwas na mangyari iyon.