Always Be His Baby (COMPLETED)

Chapter 22

Jozh POV

Sa pag-iyak ko ay naramdaman ko nalang na may humahagod sa likod ko. Paglingon ko ay si empire na hindi nakatingin sakin. Sa langit siyang nakatingin at tila ba pinipigilan ang pag-iyak.

"S-sorry" nanghihina kong sambit sabay iwas ng tingin at pasimpleng pinahid ang mga luha sa mata.

"You don't have to"

"But I want to and I need to" lumingon ako sa kanya pero hindi parin siya tumitingin sakin.

"Matagal na naman yun eh"

"Pero hanggang ngayon ay nasasaktan ka parin"

Huminga siya ng malalim sabay pakita ng ngiti niya. Inayos niya rin ang sarili at mas lumapit sakin. Nagulat pa ako when she lend her head on my shoulder.

"Pwede mo bang alayan ng kanta si lolo't lola at mama para sakin?"

I slowly tapped her head. Para bang may tumatahi sa gusot na gusot kong puso. The feeling I always longed for. Mahina akong kumanta na parang hinihili siya.

Supermarket Flowers
~Ed Sheeran~

I took the supermarket flowers from the windowsill
I threw the day-old tea from the cup
Packed up the photo album Matthew had made
Memories of a life that's been loved

Took the "Get Well Soon" cards and stuffed animals
Poured the old ginger beer down the sink
Dad always told me, "Don't you cry when you're down."
But, mum, there's a tear every time that I blink

Oh, I'm in pieces. It's tearing me up but I know
A heart that's broke is a heart that's been loved

So, I'll sing Hallelujah,
You were an angel in the shape of my mum
When I fell down you'd be there holding me up
Spread your wings as you go
And when God takes you back
He'll say, "Hallelujah, you're home."

Naramdaman kong tumingin siya sakin at pinahid ang natitirang luha sa mga mata ko. I stiffed pero nginitian niya lang ako.

"Tapusin mo ang kanta kasi maganda" bumalik na din naman kaagad ang kanyang ulo sa balikat ko. Kaya itinuloy ko nalang ang pagkanta.

I fluffed the pillows, made the beds, stacked the chairs up
Folded your nightgowns neatly in a case
John said he'd drive, then put his hand on my cheek
And wiped a tear from the side of my face

And I hope that I see the world as you did 'cause I know
A life with love is a life that's been lived

So, I'll sing Hallelujah,
You were an angel in the shape of my mum
When I fell down you'd be there holding me up
Spread your wings as you go, when God takes you back
He'll say, "Hallelujah, you're home."

Hallelujah,
You were an angel in the shape of my mum
You got to see the person I have become
Spread your wings and I know
That when God took you back, he said, "Hallelujah, you're home."

"Alam mo bang dalawa sila ang naging ina ko? Si Mama yung biological mother. Si Lola naman ang nakagisnan kong mama, yung nagpalaki sakin, yung nag-aruga sakin kapag may sakit ako at ang superhero ko magmula pa noong bata pa ako" hindi siya nakatingin sakin pero nakatingin siya sa puntod.

"Maswerte ka nga dahil dalawa ang mama mo" mahina kong wika.

"Pero maaga din naman nila akong iniwan. Si mama hindi man lang nakitang lumaki ako at si lola naman ay hindi man lang nakitang naging doctor ako"

"Baka naman kasi tinitingnan ka nila mula sa taas at sobrang proud sila sayo"

Ilang sandali siyang natahimik bago ulit nagsalita habang binubunot-bunot ang mga damo.

"Marunong ka talagang magpagaan ng loob ko ano?"

Umalis na siya sa balikat ko at umayos ng upo sa damuhan. Hindi parin niya inaalis ang tingin sa mga puntod.

"Alam mo ba itong si mama bago siya pumanaw ay hiniling na ibigay sakin ang pangalan ni papa?"

"Oo. Sinabi sakin ni kuya Seal" napataas pa ang kilay niya sa sagot ko.

Hihi!! Oo baby. Close na kami ng kuya mo. Kuya natin.

"Ito namang si lola ay hiniling sakin na sana daw ay makipag-ayos ako kay papa"

"Na ginawa mo naman" pagkukomento ko.

"Well it's not that easy na makipag-ayos sa papa mo na anak ka niya sa labas. It means accepting who you really are. And in my case? It means accepting na isa akong bastarda"

"Empire wag mo namang sabihin yan. Mahal ka naman ng papa mo eh"

"Hindi naman talaga siya nagkulang bilang isang ama eh. Bata palang ako ay active na siya sa kumunikasyon namin. Bata palang ako ay nagpapadala na siya ng pantustos sakin. Kailan man ay hindi niya nakakalimutan ang mga mahahalagang okasyon sa buhay ko, palagi pa nga yung may pinapadalang regalo eh. Pero wala eh, papa ko parin siya at isa rin siya sa nagbigay ng buhay sakin. He even tried na kunin ako pero hindi ako pumayag. Imagine? Magsasama kami sa iisang bubong ng tunay niyang pamilya? Haha ang awkward diba?"

"Pero hindi naman yun ang pinaparamdam nila sayo ngayon diba? Welcome na welcome ka naman. At mukha namang alam ng papa mo ang mga nangyayari sa buhay mo eh" napatawa pa siya sa sinabi ko.

Ganyan nga empire gusto kong makita ang tuwa sa mukha mo at hindi puro luha lang.

"Hahaha sa dami ng nalalaman niya ay alam niya pati ang pagkakaroon ng relasyon natin noon. At yun ang nag triggered sa kanya na mas kunin ako. Kasi daw baka sasaktan lang ako ng lalakeng minamahal ko na baka naman infatuation lang hahaha"

Mukhang hindi na nakakatawa yun baby Huhuhu.

"Alam mo bang sobrang hirap noon na wala ka?" Ngumingisi pa siya habang sinasabi niya yun.

Oo, alam ko baby. Sobrang hirap din na hindi kita kasama noon.

"But oh well! Nakaya ko naman so I should regret nothing. Because god makes no mistake. There's always a reason. Until one day I accepted what I couldn't change. Gusto ko nalang sumaya para sa sarili ko"

Nagpapalabas siya ngayon ng sama ng loob kaya sino ba naman ako para pigilan siya. Deserve ko naman itong masasakit na salita eh. Hinihintay ko lang talaga na sa kanya mismo manggaling.

"Pero totoo pala yung kasabihan na kapag may aalis, ay may dadating. Mas madami pa nga eh. And those people means a lot to me" napapangiti pa siya na tila ba nakikita ang mga tao na tinutukoy niya.

Pero iba parin ako sa kanila baby.

"Uhmm empire.... H-Hindi ko gustong makasakit ng tao kaya kung nasaktan man kita humihingi ako ng pasensya. Hindi ko naman ginusto ang lahat ng nangyari kaya humihingi ako ngayon ng kapatawaran. Empire saktan mo nalang ako please. Saktan mo ako hanggat mawala ang lahat ng sakit diyan sa puso mo. Saktan mo ako ng sobra because that is what I deserve"

Tinitigan niya ako na para bang isa akong puzzle na pilit iniintindi. Maya-maya ay naramdaman ko nalang ang mahina niyang paghampas sa balikat ko.

"Asus ano ka ba? How many times will you hurt yourself jozh? How many times will you take responsibility of the mistakes you never made? Jozh please, stop punishing yourself"

Pakiramdam ko ay nahatulan ako ngayon sa harap ng korte na "Not guilty" sa paraan ng pagkakahawak niya sa kamay ko at sa paraan ng pag ngiti niya sakin. Empire, your the only one who makes me feel this way.

Am I really forgiven?