Marupoked
adj. marupok noon, strong na ngayon
After ng breakup, pinilit magpakatatag ni Pin upang hindi na siya mahulog kaagad-agad sa mga lalaking umaaligid sa kaniya. Hindi niya inakalang isang araw, makikipagbalikan sa kaniya ang kaisa-isa niyang...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"3 hours kaming vacant, kayo ba?"
"Isang subject na lang kami this morning and then wala nang susunod na class."
"So pa'no? Labas tayo?"
"Tara! Samantalahin na natin ang pagkakataong 'to. For sure next week, back to reality na naman tayo."
Wala akong kagana-gana nang mga oras na 'yon. Sinubukan kong mag-focus sa binabasa kong textbook subalit hindi ko magawa dahil sa mga boses nilang sabik na sabik at parang hinihila ako. Ayoko sanang sumama sa kanila at manatili na lamang sa school upang makapagpahinga at makaiwas din sa gastos kaya lang, wala rin akong nagawa nang hilahin at pilitin nila ako lalo pa't nakasakay naman daw kami sa kotse nina Steven.
Sa buong barkada, siya lang 'yung masasabi kong, rich kid talaga. Obvious din naman sa kutis at pananamit niya ngunit ibinabagay naman niya rito ang attitude niya. Although minsan, hindi talaga mawawala ang pagiging hambog, makikita naman sa kaniya na down to earth pa rin siyang tao unlike sa mga pa-rich kid ngayon na hindi naman talagang rich, pero kung kumilos, parang pag-aari na rin nila ang pagkatao mo.
Sa kasamaang palad, natuloy ang gimik na pinag-uusapan nila. Nakakainis man dahil napilitan, hindi ko pa rin maiwasang ma-amaze sa samahan namin dahil never pa silang nag-drawing ng gimik. And this is what I like the most from them. Kapag sinabi ng isa na gumala, matutuloy.
"Kung ako sa 'yo, si Steven na lang ang jojowain ko. Paniguradong lagi kang busog diyan at hindi kayo magtitiis sa paulit-ulit na corned beef," pagbubukas ng usapan ni Elizze habang kumakain kami sa bagong bukas na fast food chain na nadaanan namin sa highway.
Para akong mabibilaukan nang sinabi niya iyon. I can't believe she still remember it. My ever so precious ex and I used to eat lunch together at ang inuulam namin ay isang canned corned beef na baon niya. Hindi ko alam kung bakit, but I consider it the cheapest yet, memorable viand that a girl can ever receive from his boyfriend.
Ngayon ko lang napagtanto na ang mga korning bagay, masyado ko nang ina-appreciate noon. Feeling ko tuloy, ang babaw ng kaligayahan ko.
Natapos ang lunch namin at nagpasya silang gamitin ang natitirang oras sa pag-ro-road trip. I'm nothing against in their decision dahil mukhang masaya rin naman at refreshing. Hindi rin naman kami maha-haggard sa byahe since fully air-conditioned ang sasakyan at may supplies pa ng snacks.
We drive around the city. How I wished I met these people earlier so I can spend more time with them. In a short span of time I've been with them, I know that they're genuine and could count on in times of trials. Unlike sa mga fake friends namin ni Elizze noon na bigla na lamang kaming iniwan.
Matapos magsawa sa byahe ay naisipan naming bumalik na sa university. We're on our way back to school when we figured out that Macy was already late for her class subalit hindi na siya nagsabi kanina dahil nakikita raw niyang nag-eenjoy naman ang lahat.
