ΕΓΩ,ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

PART 80

Μην σε ξαναδώ ποτέ με την Κόρη μου! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΑΥΤΟ;; Την επόμενη φορά δεν θα σε αφήσω ζωντανό και στο ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟ! Κατάφερες να παίξεις με την κόρη μου..Μια χαρά έκανες το παιχνιδάκι σου..έτσι δεν είναι;;

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ! Την αγαπάω!
Του φώναξε ο Μαρίνος.Ο μπαμπάς μου πήγε κοντά του.

Παρακαλώ;; Δεν άκουσα;; Την ΑΓΑΠΑΣ;;  ΑΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ!! ΓΕΛΟΙΕ!
Του φώναξε και του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα.Εγώ έτρεξα πίσω στο δωμάτιο μου και ο μπαμπάς μου με ακολούθησε.Έκλεισα την πόρτα και ξάπλωσα στο κρεβάτι αρχίζοντας να κλαίω ξανά.Ο μπαμπάς μου μπήκε στο δωμάτιο μου και ήρθε κοντά μου.

Σου έκανε κάτι;;; Πες μου αν σε πείραξε!
Με ρώτησε.

ΟΧΙ!

Πες μου τώρα...Εσύ τον άφησες να περάσει στο σπίτι;;

Μπαμπά όχι!! Ξαφνικά κτύπησε την πόρτα του δωματίου μου!

Το κάθαρμα!! Θα τον σκοτώσω!! Έπρεπε να το είχα κάνει..

Τον μισώ...
Έλεγα συνεχώς στον μπαμπά μου.Ξαφνικά άρχισε να παίρνει τηλέφωνο ο Μαρίνος.ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ;  Με την υπομονή μου παίζει; Ή με τα νεύρα μου;;
Ο μπαμπάς μου αμέσως κοίταξε το τηλέφωνο μου.. και ποιος με καλούσε.Άρπαξε το τηλέφωνο στα χέρια του και απάντησε αμέσως.

ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΕΣΕΝΑ;;;
Φώναξε ο μπαμπάς  μου και του το έκλεισε αμέσως.

Θα αλλάξουμε αριθμό μωρό μου..Μην ανησυχείς..
Μου ειπε ο μπαμπάς μου και με πήρε αγκαλιά.

Μπορώ να σου ζήτησω κάτι;
Τον ρώτησα.

Φυσικά..Ότι θες..

Θέλω να πάω Αγγλία...Να τελειώσω εκεί το σχολείο...Μπορώ;;; Σε παρακαλώ!

Αν πιστεύεις πως αυτό θα σου κάνει καλό..Δεν μπορώ να σου πω όχι...

Πότε μπορώ να πάω;;

Κατερίνα..Άσε να το συζητήσουμε και με την μαμά σου..

Καλά..
Ο μπαμπάς μου πήγε στο σαλόνι.Πήρα τις σελίδες από το ημερολόγιο μου,έναν αναπτήρα..Και άρχισα να τις καίω.ΤΕΡΜΑ Ο ΜΑΡΙΝΟΣ! Δεν θέλω να έχω τίποτα που να μου τον θυμίσει.Άνοιξα το ντουλάπι μου και πήρα την φανελα όπου ο Μαρίνος κάποτε μου είχε προτείνει να πάρω...Μία φανελα,πολλές αναμνήσεις..Καιρός όμως να την ξεφορτωθώ.Αρκετές φορές, κρατάμε μαζί μας πράγματα που μας φέρνουν στο μυαλό πολλές αναμνήσεις, είτε είναι από αγαπημένο πρόσωπο, είτε αξέχαστες περιπέτειες.Ναι!..Τις περισσότερες φορές, τις αναμνήσεις είναι καλό να τις κρατάμε μαζί  μας και να θυμόμαστε γιε μια ζωή  αυτά που ζήσαμε.Στιγμές που θέλουμε να κρατήσουμε αξέχαστες, ή ακόμα και στιγμές που θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανές...Όμως έρχεται η στιγμή στην ζωή μας που πρέπει να απαλλαχθούμε από κάποιες αναμνήσεις..και να ζήσουμε ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ! Και αυτό ήταν που πρέπει να κάνω.Ο Μαρίνος πάντα θα ζει μέσα μου, πάντα θα τον θυμάμαι...Μέσα μου όμως! Είναι δική μου επιλογή αν θέλω να τον κρατήσω μέσα μου..Και ο πρώτος τρόπος για να το κατάφερω να τον διώξω από την ζωή μου, είναι να κάψω αυτές τις σελίδες.Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα! ότι έζησα, το έζησα.Ώρα να ζήσω κι άλλα! Γιατί ακόμη 17 είμαι και έχω τόσα να ζήσω.Τόσα ακόμη για να μάθω.Κοίταζα τις σελίδες που καιγόταν, την στάχτη από τις σελίδες που έπεφταν..Επίσης μπορούσα να κοιτάξω ακόμη και τα συναισθήματα μου για τον Μαρίνο.. που σιγά σιγά άρχισαν να καίνε...όπως και τα δάκρυα μου που έπεφταν ενώ τις έκαιγα.Με τον καιρό όλα θα ήταν καλύτερα.Αυτό σκέφτηκα.