ΕΓΩ,ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

PART 88

.....κοίταζα τον Μαρίνο σαν χαζή.Αυτό ήταν Μαρίνο...ότι ζήσαμε ζήσαμε...Κάπου εδώ φτάνει το τέλος μας..Έτσι δεν είναι; Έπρεπε να γίνει..και αυτό θα γίνει.

*ΜΑΡΙΝΟΣ*
Δεν μπορεί..δεν μπορεί η Κατερίνα μετά από όλα αυτά να φεύγει ΤΟΣΟ απλά.. Το ξέρω πως έκανα μαλακία...της φέρθηκα σαν μαλάκας..αλλά ρε γαμώτο την αγαπώ... με κοίταζε με αυτά τα γλυκούλικα της ματάκια... πως να αντισταθείς;; Αυτό ήταν φίλε μου... φεύγει..Την χάνεις..Μετά από τόσα που έκανες για αυτήν, την χάνεις για μια μαλακία.Δεν έπρεπε ποτέ να έπινα αυτό το πρώτο ποτήρι..και μετά το δεύτερο..αργότερα το τρίτο..και τα ποτήρια να γίνονται όλο και περισσότερο.Είναι μόλις 17..και τι κατάφερα να κάνω γι'αυτό; Η πρώτη της σχέση να τελειώνει έτσι... Τι γνώμη θα σχηματίζει μετά για τους άντρες.. Δεν μπορούσα να την βλέπω να φεύγει..Αλλά Μαρίνο έπρεπε να την αφήσεις να φύγει.Της αξίζει κάτι καλύτερο.. όχι ένας μαλακας που της κατάστρεψε την ζωή..την εφηβεία..
Δεν μπορώ όμως να την φανταστώ ποτέ με άλλον άνδρα..όσο το σκέφτομαι..τόσο τρελένομαι.. Αλλά πρέπει να συνεχίσει την ζωή της..χωρίς εμένα..Έχει τόσα να ζήσει και τόσα να μάθει.
Δάκρυ...είχα να δω δάκρυ από τον καιρό που ήμουν μικρός....Θα βρει κάποιον καλύτερο από εσένα..θα ζήσει την ζωή της και ο Μαρίνος θα είναι μια απλή ανάμνηση..μιλούσα στον εαυτό μου συνεχώς.
Ξαφνικά την βλέπω να γυρίζει το βλέμμα της προς σε εμένα.. είχα την μικρή ελπίδα πως θα γυρνούσε πίσω..και να γυρνούσε πίσω δεν θα μπορούσα να την δεχτώ.. Δεν μπορώ να της στερήσω να ζήσει...Την αγαπάω όσο δεν αγάπησα ποτέ καμία στην ζωή μου,αλλά αυτό δεν μπορώ να της το κάνω.
Με αποχαιρέτησε και την είδα να φεύγει.Κάθισα στην καρέκλα και κράταγα το κεφάλι μου.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ..Αυτό ήταν όλο....

*END*

*Κατερίνα *

Αποχαιρέτησα τον Μαρίνο και έφυγα.Μπαίνουμε στο αεροπλάνο..
Η Άννα μου φάνηκε πολύ Ξινή.. και μιλούσε πολύ απότομα απέναντι μου κατά την διάρκεια της διαδρομής.Ο Γιώργος κατάλαβε πως δεν περνούσα καλά εκείνη την στιγμή και αμέσως άλλαξα στάση.Προσπάθησα να μιλήσω με την Άννα πιο άνετα...αλλά και πάλι με απέφευγε.
Η Άννα είχε βάλει τα ακουστικά της και την μουσική στο φουλ.

Γιώργο..γιατί το έκανες αυτό;

Ποιο;;

Γιατί με άφησες να δω τον Μαρίνο;;!
Ρώτησα περίεργη.

Γιατί αυτό έπρεπε να κάνεις.Εγώ του ζήτησα να έρθει από εδώ.