[Romance and Action]
Misha Ramirez found herself behind walls of Mental Health Facility after getting divorced with Loven Lewis. Idagdag pa ang biglaang pagkamatay ng kanyang mga magulang sa isang car accident. Akala niya'y doon na matatapos ang kan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"PURO ka talaga kapalpakan..."
Agad na nag-angat ng tingin si Misha nang biglang may nagsalita.
Nabungaran niya ang nakatayong si Harris. Nakaharap ito sa kanya't nakapamulsa. Hindi niya gaanong mabasa ang reaksyon sa mukha nito dahil sa nakasisilaw na sikat ng araw na tumatama sa bahagi ng mukha nito. Gayun pa man, natitiyak niyang hindi rin niya magugustuhan iyon sakaling makita niya ng malinaw.
Sinamaan niya ito ng tingin matapos punasan ang mga luha.
"I didn't call you to come!" mapakla niyang turan. "Kaya, kung nandito ka para tiyaking aalis nga ako sa lugar na 'to, 'wag kang mag-alala... aalis ako! Nagpapahinga lang ako saglit."
"Paano ka aalis?"
"Tsk! May natitira pa namang katinuan ang utak ko, nuh! Kaya kong umalis dito! Pero, kung sa tingin mo talagang wala ng lamang matino ang utak ko... Edi, sige! Itawag mo 'ko ng taxi. Bilis!" iritang turan niya.
'Gaano na ba ako ka-inutil sa paningin nitong lalaking 'to?' Inis niyang maktol sa sarili.
"Sorry ka... Pero, walang dumadaang taxi sa lugar na 'to," sagot nito.
Bigla siyang nakaramdam ng pag-aalala. Pero, naisip din niyang hindi lang naman taxi ang means of transportation sa mundo. Kaya, marami pang paraan. Kalimitan sa mga probinsya o liblib na lugar ay bus o jeep ang pangunahing pampublikong transportasyon.
"You know what, hindi ka na dapat nag-abala pang puntahan ako dito para lang sabihing walang dumadaang taxi sa lugar na 'to. Kaya ko namang mag-bus o mag-jeep o kahit pa mag-habal habal! Basta, kahit ano kaya kong sakyan makaalis lang sa lugar na 'to! Marunong din akong pumara at magtanong kung saan ako puweding bumaba! Satisfied?"
"But, can you walk?" tipid lang na turan nito matapos ang mahaba niyang litanya.
Pakiramdam niya'y biglang umakyat sa kanyang ulo ang lahat ng dugo niya sa katawan dahil sa tanong nito. Tinutukso ba talaga siya nito o pinapamukha kung gaano siya katanga?
"E, kung gusto mo talaga akong maglakad pauwi... Sige! Maglalakad ako! Tingin mo talaga sa'kin walang utak?" singhal niya rito. Hindi na niya naitago pa ang galit.
At para ipakita ritong kaya niya, pinilit niyang tumayo kahit sobra pang nananakit ang kanyang mga paa. Ngunit, nang sandaling gawin niya iyon ay parang mas bumaun pa lalo ang mga tinik na nasa talampakan pa rin niya.
"Araaay!" Agad niyang nilunok ang pagtatapang-tapangan nang muling mawalan ng balanse't bumulagta ulit sa damuhan.
"Damn it! Damn it!" inis niyang maktol. At pinaghahampas ang damuhan.
While she's feeling miserable, Harris on the other side, secretly chuckled in between biting his lower lip. Para itago ang malakas na tawang gustong kumawala rito.
