~ Perfection of Villianess ~

အပုိင္း-၁

"ဂုဏ္ယူပါတယ္။ သင္တုိ႕ေသဆုံးသြားပါျပီ။ အခုဆုိရင္ သင္တုိ႕ရဲ႕ဘဝအမွတ္ေတြကုိ
တြက္ခ်က္ျပီးရင္ ရရွိမယ္႕ဘဝကုိ ေရြးခ်ယ္နုိင္ပါျပီ။ "

ဆယ္ဟြန္း မ်က္စိႏွစ္ဖက္ဖြင္႕မိသည္ႏွင္႕ ႀကားလုိက္ရေသာ စက္ရုပ္ကဲ႕သုိ႕အသံ။
ျမင္လုိက္ရေသာ အဆုံးမဲ႕ကြင္းျပင္ျဖဴျဖဴႀကီး၌ လူေတြကေထာင္ေသာင္းမက…။
အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံေတြႏွင္႕  တန္းစီေနသည္က ညီညီစီစီ ဆယ္ဟြန္းသည္လည္း တန္းစီဇယား၏ေနာက္ဆုံးမွ်ေသာ အေနအထား၌……။

ရုတ္တရက္ စဥ္းစားမိသည္႕မွတ္ဥာဏ္တုိ႕က အပုိင္းပုိင္းအစစ ကားတုိက္မႈ၊ကြဲျဖာလာသည္႕ မွန္စမ်ား၊ မီးညြန္႕မီးလွ်ံမ်ား……။

ထုိ႕အျပင္
ေသဆုံးမႈ…။

ဤသုိ႕ေတြးမိလုိက္သည္႕အခါ ဆယ္ဟြန္းေခါင္းတုိ႕ ထုိးကုိက္လာရကာ
မ်က္ရည္လည္း ဝဲလာရေခ်ျပီ။  မိဘ၊အကုိတုိ႕ကုိလည္း သတိရမိလုိက္ေသးသည္။ အရာရာက ျပန္မလွည္႕နုိင္ေတာ႕သည္႕အလား…… သူ အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ေသဆုံးခဲ႕ျပီထင္၏။

"ေဟ႕ အေ႕ရွက တစ္ေယာက္! "

"………"

"မင္းကုိေျပာေနတာ!"

လက္တုိ႔၍တဖုံ၊ေအာ္ေခၚ၍တသြယ္ႏွင္႕ လူသားအား ႀကည္႕မိသည္႕အခါ ဆယ္ဟြန္းလန္႕ဖ်ားဖ်ားခ်င္သြားရသည္။

မဲလုိက္သည္႕အသား……။ လူတစ္ကုိယ္လုံး၌ ဆယ္ဟြန္းကုိ ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာစြာ ရယ္ျပေနေသာ သြားေဖြးေဖြးတုိ႔သာ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။
အသားအေရာင္ခြဲျခားသည္႕ထဲ၌ ဆယ္ဟြန္းမပါတတ္ေသာ္ျငား ရုတ္တရက္ဟူသည္႕ အေျခအေန၌ တေစၧလွန္႔သကဲ႔သုိ႕ လန္႕သြားရေပ၏။

"ေဟ႕ ငါ႕နာမည္ မာရြန္ပါ။ မင္းနာမည္က…"

"ဆယ္ဟြန္း~ "

"အုိး…… ကုိရီးယားလား? "

"အင္း~ "

"ငါက ဂါနာကေလ ဟဲဟဲ"

"ႀကည္႕ရုံနဲ႕သိပါတယ္ဗ်ာ မဲေနတာပဲကုိ"

ဆယ္ဟြန္းႏွင္႕ထုိသူက ဘာသာစကားမတူလည္း နားလည္ေနႀကသည္က ထူးျခားအံ႕ႀသဖြယ္……။ လူတန္းႀကီးက တျဖည္းျဖည္းေရြ႕ရင္းနွင္႕မွ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနႀကျခင္းေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္း၏တီးတုိးစကားအား ထုိသူမႀကားလုိက္……။မႀကားတႀကား ဆယ္ဟြန္းအတင္းဆုိသံအား  မႀကားလုိက္ရ၍ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးကာ ဆယ္ဟြန္းကုိ ေမးလာ၏။