~ Perfection of Villianess ~

အပုိင္း-၆

ဟန္႔က်င္းရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခံစားခ်က္

"မင္းတုိ႕ ဘာမွမေျပာနုိင္ႀကေတာ႕ဘူးမလား?? ဒါဆုိ ဒီအပယ္ခံေလးကုိ ခြင္႕ျပဳေလေနာ႕။ ငါ ငါ႕သားနဲ႕ေန႕လည္စာစားရဦးမွာမုိ႕!"

"နင္!! နင္ ေတာ္ေတာ္သတၲိေကာင္းေနတယ္ေပါ႕ ငါနင္႕ကုိ ဝမ္ရယ္နဲ႕တုိင္ေျပာပစ္မယ္။"

"တုိင္ေပါ႔ကြာ ဂရုမစုိက္ဘူး။ "

ရန္ျဖစ္ရသည္ကုိ အားရသြားသည္႕ဆယ္ဟြန္းက သူမတုိ႔ေျပာသမွ် တုံ႕ျပန္ခ်င္စိတ္ကင္းမဲ႕၍ ေက်ာခုိင္းလွည္႕ထြက္မိသည္။ အပ်င္းေျပသြားျပီဆုိမွေတာ႕ျဖင္႕ အဘယ္ေႀကာင္႕ ေလကုန္ခံရန္ျဖစ္ေနဦးမည္နည္း။ သူမတုိ႕စကားမွန္သမွ် လ်စ္လ်ဴရႈပစ္ေတာ႕မိသည္။ အန္းလ်န္ေလးက သူေဖေဖ၏ တျခားေသာတစ္ဖက္အား ျမင္ေတြ႕ခြင္႕ရလုိက္သည္႕အလား ပါးစက္အေဟာင္းသားႏွင္႕……။  အားခ်င္႕သည္ကား သခင္၏ရန္ပြဲအား ေဘာလုံးပြဲႏွင္႕မွားေနသည္ထင္၏။ လင္သီးလက္ေမာင္းတန္းလ်က္ တိတ္တဆိတ္အားေပးေနေလ၏။ တစ္ဖက္အသင္းမွ မိန္းမပ်ိဳမ်ားသည္ကား စကားတတ္လွသည္႕ အမ်ိဳးသားေႀကာင္႕
တုံ႕ျပန္နုိင္စရာ ခ်က္ေကာင္းမဲ႕ေနရုံမွအပါး……
သုိ႕ေသာ္ ဆယ္ဟြန္းထြက္ခြာမသြားခင္ ယင္စူးက ျခိမ္းေျခာက္လုိက္၏။

"နင္ …… နင္အေမာင္းထုတ္ခံရမွာ မေႀကာက္ဘူးလား? "

ယင္စူး၏ ထစ္ေငါ႕ေငါ႕ဆုိလုိက္သည္႕အသံက စူးစူးဝါးဝါး………။
ယြဲ႔ယြဲ႕သည္ကား ဘာစကားမွမဆုိနုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းလ်က္……။
အုိဆယ္ဟြန္းသည္ကား စင္ေပၚမွလူျဖစ္၍ အျပံဳးတစ္ပြင္႕က မ်က္ႏွာထက္မွ မေလ်ာ႕ရဲသြားေသးပါေခ်။

"ဟမ္႕! သူသာအလုိရွိရင္ ငါကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထုိးေပးလိုက္ျပီပဲ။ "

"အကုိဝူ~ "

"အန္းလ်န္ သြားမယ္! ေနာက္ဆုိရင္ အဲ႔ဒီကေလးေတြနဲ႕ ေဝးေဝးမွာေန သား ေတာ္ႀကာ  လူတန္မဲ႕ ကုိက္တတ္တဲ႕အက်င္႕ေတြ ကူးလာပါဦးမယ္။"

မုန္႕လုံးေလးအား လက္တစ္ဖက္မွဆြဲ၍ ရန္ပြဲမွ အနုိင္ပုိင္းထြက္ခြာလာသည္႕ ဆယ္ဟြန္း မ်က္နွာက မ်က္ႏွာပုိးသတ္မရ……။  အားခ်င္႕သည္ကား သခင္အား  နတ္ဘုရားတစ္ပါးအား အရွင္လတ္လတ္ဖူးေတြ႕ရသကဲ႕သုိ႕ အေရာင္တလက္လက္ထသည္႕ မ်က္ဝန္းတို႕ႏွင္႕ ေလးစားစြာ ႀကည္႕ေနရွာ၏။ ယခင္ကဆုိလ်င္ ဝူရွီရႊင္းသည္ကား ဤသုိ႕ျပန္ေျပာရန္မဆုိထားႏွင္႕ သူမတုိ႕ျမွားသည္႕ စကားေထာင္ေခ်ာက္၌သာ  အစဥ္ပိတ္မိတတ္သည္မုိ႕……။
အားခ်င္႕တစ္ေယာက္ သခင္႕စကားစစ္ထုိးသည္႕ အရည္အခ်င္းတုိ႕အား မ်က္ရည္ဝဲေလာက္သည္အထိ ေလးစားေနမိျခင္းပါေပ။